Το «συζητούσαν» από το 2014, και τώρα -μέσω της (ν)τροπολογίας για την απεργία– προσπαθούν να το κάνουν, να την περιορίσουν και ει δύνατον να την καταργήσουν. Εκτός του ότι θέλουν κυβέρνηση, δανειστές, ΣΕΒ, κεφάλαιο φθηνό εργαζόμενο, τον θέλουν κι απογυμνωμένο από κάθε συλλογική διεκδίκηση, δράση, προστασία.
Κατήργησαν τις ΣΣΕ και τώρα επιτίθενται με σφοδρότητα στην απεργία, και μάλιστα στη βάση των εργαζομένων, εκεί δηλαδή που γίνεται δουλειά και προετοιμασία για κάθε αγώνα: τα Πρωτοβάθμια Σωματεία.
Σκεφθείτε πόσες απεργίες βγαίνουν ήδη παράνομες και καταχρηστικές και σκεφθείτε πόσες απεργίες δεν θα βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές, με την ψήφιση της (ν)τροπολογίας για την απεργία.
Προκλητικός, πάντως, ήταν ο γενικός γραμματέας του υπουργείο Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης, όσον αφορά στην ουσία της τροπολογίας. Δε θα αλλάξει κάτι με την τροπολογία, είπε στο ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 Fm».
Μάλιστα, εξέφρασε και την αγωνία του για το μέλλον του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος, λέγοντας πως «το μείζονος σημασίας πολιτικό θέμα που υπάρχει και αφορά τον κάθε άνθρωπο, την κοινωνία ολόκληρη, είναι πώς μαζικοποιείται το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και αυτό δεν είναι θέμα αριθμητικό, είναι θέμα ουσιαστικής πολιτικής παρέμβασης των συνδικάτων, των συνδικαλιστικών παρατάξεων».
Κι εδώ έρχεται να αναρωτηθεί ο κάθε νοήμων άνθρωπος: αφού δε θα αλλάξει τίποτε, τότε γιατί την καταθέτουν; Κι αν τον ενδιαφέρει η μαζικοποίηση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος, τότε γιατί φροντίζει αυτός και η κυβέρνησή του, με την πρώτη ευκαιρία, να το χτυπούν με μανία, πότε με αντεργατικούς νόμους, πότε με λάσπη στον ανεμιστήρα, πότε με τα ΜΑΤ, πότε με την ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων;
