15.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Με συνεπή ταξική μεροληψία, τα βάρη στις πλάτες εργαζομένων και συνταξιούχων

Σχόλιο του ΜΕΤΑ για το 4ο μνημόνιο

Πρόσφατα

Παρά τη στοχευμένη επικοινωνιακή αντεπίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η δημοσιοποίηση των μέτρων που συνοδεύουν τη συμφωνία της 2ης Μάη και θα στοιχειοθετούν τον κύριο κορμό του επερχόμενου 4ου Μνημονίου, δείχνει ότι πρόκειται για ένα δυσβάσταχτο, αντιλαϊκό και αντικοινωνικό πακέτο νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Το θεσμικό ξήλωμα εργασιακών και θεσμικών ρυθμίσεων συνεχίζεται, τα βάρη εξακολουθούν να φορτώνονται με συνεπή ταξική μεροληψία στις πλάτες εργαζομένων και συνταξιούχων, ενώ τα πολυθρύλητα “αντίμετρα”, είναι υπό την αίρεση επίτευξης υπερ-πλεονασμάτων άνω του 3,7% του ΑΕΠ και λειτουργούν ουσιαστικά ως μηχανισμός αναδιανομής της φτώχειας εντός της εργατικής τάξης.

Από τις πρώτες πληροφορίες στον τύπο στο σημείωμα αυτό σταχυολογούμε τις κύριες εστίες της νέας σκληρής επίθεσης στα εργαζόμενα και λαϊκά στρώματα.

1. Συντάξεις

Τα πρώτα μεγάλα θύματα του 4ου Μνημονίου θα είναι περίπου 1,1 εκ. συνταξιούχοι. Συμφωνήθηκε από 1.1.2019 η μείωση κατά 18% των κύριων άνω των 700€ αλλά και των επικουρικών συντάξεων. Στις δεύτερες μπαίνει μαχαίρι, ώστε να “βγει” ο λογαριασμός της μείωσης της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ χωρίς να διαγραφεί ολόκληρη η προσωπική διαφορά των επανυπολογισμένων κύριων συντάξεων, προφανώς για λόγους επικοινωνιακής διαχείρισης των συνεπειών που θα επιφέρει το μέτρο στη διαβίωση και την αξιοπρέπεια των συνταξιούχων, ειδικά αν ληφθεί υπόψη και το ιδιαίτερο ειδικό βάρος της σύνταξης στη γενικότερη οικονομική δραστηριότητα στη χώρα μας.

Η κυβέρνηση κάνει λόγο για μεσοσταθμική μείωση 9%. Η πραγματικότητα, όμως, θα είναι οδυνηρή, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των θιγόμενων θα χάσει εισόδημα της τάξης μέχρι 2 περίπου συντάξεων ετησίως! Πρόκειται για το 23ο μνημονιακό μέτρο μέσα στην 7ετία που περικόπτει εισόδημα από συντάξεις. Την ίδια στιγμή, που σε όρους στοιχειώδους πολιτικής οικονομίας, τα υφεσιακά μέτρα είναι αυτά που υπονομεύουν τη βιωσιμότητα και την προοπτική του ασφαλιστικού συστήματος, σε συνδυασμό με την υψηλή ανεργία, την ελαστική, εκ περιτροπής ή “μαύρη” εργασία, που τείνει να γίνει ο κανόνας.

2. Φορολογία

Από 1.1.2020 (ή το 2019 αν δεν πιαστούν οι στόχοι) η έκπτωση φόρου μειώνεται από τα 1.900 ευρώ που είναι σήμερα στα 1.250 ευρώ. Θα μειωθεί, επίσης, το αφορολόγητο από τα 8.636 ευρώ στα 5.681 ευρώ. Προκύπτει άμεσα βαριά φορολογική επιβάρυνση για το σύνολο της μισθωτής εργασίας, στο βαθμό που το νέο αφορολόγητο αντιστοιχεί σε μηνιαίο μισθό 405€. Η παρακράτηση φόρου στο μισθό θα αυξηθεί κατά τουλάχιστον 50€ μηνιαίως, αν συνυπολογιστεί και η κατάργηση της σχετικής έκπτωσης όπως διαρρέεται (σήμερα 1,5%).

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ψευδώς, ότι η επιβάρυνση αυτή θα αποσβεστεί με τη μείωση κατά 2% του φορολογικού συντελεστή (την ίδια ώρα που για τις επιχειρήσεις προωθείται μείωση κατά 3%) και την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εισοδήματα κάτω των 30 χιλ. €. Αυτά, ωστόσο, θα ισχύσουν μόνο εφόσον πιαστεί ο στόχος τους πλεονάσματος. Ενώ και ο ΕΝΦΙΑ θα μείνει ουσιαστικά αμετάβλητος σε όλη τη διάρκεια του νέου μνημονιακού προγράμματος.

3. Εργασιακά

Η πολυδιαφημισμένη “μάχη για τις Κλαδικές Συμβάσεις” κατέληξε στην επέκταση του διαλυτικού υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου, όπως ορίστηκε από τα πρώτα μνημόνια. Με τη νομοθέτηση της συρροής και της επεκτασιμότητας να μεταφέρονται χρονικά στο απώτερο μέλλον και πάντως σε χρόνο μετά τη λήξη του προγράμματος. Διατηρούνται, συνεπώς, αν δεν μεγεθύνονται, τα εμπόδια στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, που έχουν οδηγήσει στον αφανισμό των Κλαδικών ΣΣΕ, οι οποίες πλέον μετρούνται πλέον στα δάχτυλα του ενός χεριού. Υιοθετείται πανηγυρικά, λοιπόν, η θέση του ΣΕΒ, ότι η υπερίσχυση των Επιχειρησιακών Συμβάσεων σε βάρος των Κλαδικών είναι δήθεν “προς όφελος της οικονομίας και της ανάπτυξης”.

Σε ότι αφορά τις ομαδικές απολύσεις, μπορεί να μην αυξάνεται το μηνιαίο όριό τους (5%), θα νομοθετηθεί όμως η άρση της υποχρεωτικής έγκρισής τους από το αρμόδιο Υπουργείο, ενώ η εποπτεία της διαδικασίας ανατίθεται στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, που είναι ένα μη πολιτικό, μη κυβερνητικό όργανο.

Για το συνδικαλιστικό νόμο υπάρχει συγκεχυμένη πληροφόρηση. Από τις διαρροές προκύπτει ότι δεν θίγεται η απαγόρευση του lock out και η διαδικασία προκήρυξης απεργίας. Συχνά-πυκνά, όμως, κυβερνητικοί παράγοντες και η ίδια η υπουργός κάνουν λόγο για “συνδικαλιστικά προνόμια”, φωτογραφίζοντας ίσως προστατευτικές για το συνδικαλισμό διατάξεις που υπάρχουν στο ν.1264/82 και προετοιμάζοντας το έδαφος για επόμενη παρέμβαση.

4. Λειτουργία εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές

Επεκτείνεται η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων στις 32 Κυριακές το χρόνο, από τις 8 που είναι σήμερα. Το μέτρο θα περάσει όχι με νέα νομοθεσία, αλλά με δύο τροποποιήσεις της υπάρχουσας. Αφενός, θα απελευθερωθεί η λειτουργία των καταστημάτων για 32 Κυριακές ετησίως στις τουριστικές περιοχές, κι αφετέρου θα ενταχθούν σε αυτές η Αθήνα, η παραλιακή ζώνη της Αττικής και της Θεσσαλονίκης και άλλες. Με το κόλπο αυτό, η απελευθέρωση θα αφορά τεράστιο αριθμό καταστημάτων, κάτι που θα λειτουργήσει πιεστικά προς τις επιχειρήσεις που εδρεύουν σε μη χαρακτηρισμένους δήμους. Ανοίγει πλαγίως ο δρόμος για την καθολική κατάργηση της Κυριακής αργίας.

5. Ιδιωτικοποιήσεις

Στην πρώτη του δήλωση μετά την κατάληξη της συμφωνίας στο Χίλτον, ο Ε. Τσακαλώτος σημείωσε ως “θετικό”, το γεγονός, ότι “κερδίσαμε πως αρκετές επιχειρήσεις που ήταν στο ΤΑΙΠΕΔ πηγαίνουν στην ΕΔΗΣ (υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων), όπου υπάρχει μια εντελώς διαφορετική λογική, όπως έγινε με τα αεροδρόμια”. Στην ουσία επιταχύνεται η διαδικασία βίαιων ιδιωτικοποιήσεων σε ότι απέμεινε. Με μοντέλο το “επιτυχημένο” παράδειγμα των αεροδρομίων, που έφτασε μέχρι το σημείο να προκαλέσει την παρέμβαση του Ευρωκοινοβουλίου.

Πρώτη στο στόχαστρο θα είναι η ΔΕΗ, η οποία υποχρεούται να πουλήσει το 40% των λιγνιτικών μονάδων της, καθώς επίσης και το 17% του μετοχικού κεφαλαίου της. Κάτι που γέρνει ακόμη περισσότερο την πλάστιγγα υπέρ του νεόκοπου ανταγωνισμού στην “αγορά” του δημόσιου αγαθού της ενέργειας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα λαϊκά νοικοκυριά που δυσκολεύονται να πληρώσουν τους συνεχώς διογκωμένους λογαριασμούς.

Μάχη θα δοθεί για την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού του νερού, καθότι είτε μέσω ΤΑΙΠΕΔ, είτε μέσω ΕΔΗΣ, ιδιωτικά χέρια θα αποκτήσουν τον έλεγχο των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ.

6. Δημοσιονομικά και Θεσμικά μέτρα

Επιβάλλεται “ταβάνι” στον αριθμό των συμβασιούχων στο Δημόσιο, κάτι που η κυβέρνηση διαρρέει ότι θα προσπεράσει με την αναπροσαρμογή του λόγου προσλήψεων σε 1 νέο υπάλληλο για κάθε 3 αποχωρούντες, αντί για 4 που ισχύει σήμερα. Μένει αδιευκρίνιστο το μέλλον όσων “περισσεύουν”, όπως κι αν γίνει ο λογαριασμός.

Ο περιβόητος δημοσιονομικός κόφτης προφανώς μένει σε ισχύ, ώστε να “εξασφαλίζει” τα συμφωνημένα πλεονάσματα. Πλέον αυτού, προβλέπονται δημοσιονομικά μέτρα ύψους 447 εκ. € για το 2018, ενώ η κυβερνητική αφήγηση επέμενε για απουσία νέων μέτρων. Το πως θα εξειδικευτούν μένει ακόμη μη δημοσιοποιημένο.

Πλήρης εφαρμογή του εξωδικαστικού συμβιβασμού, με θεσμοθέτηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, κάτι που θα διευκολύνει και επιταχύνει τις διαδικασίες υφαρπαγής υπέγγυων κατοικιών λαϊκών νοικοκυριών.

Κατά συνέπεια ο μοναδικός δρόμος είναι η ένταση των εργατικών και λαϊκών αγώνων και των κινητοποιήσεων και η επιτυχία της γενικής απεργίας στις 17 του Μάη, για να μην περάσουν στη συνείδηση των εργαζομένων τα νέα μέτρα και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την πλήρη ανατροπή τους.

Παρόμοια Άρθρα

Παρατάξεις