Ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης (φωτογραφία αριστερά), μέλος του προεδρείου του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ και στέλεχος της ΑΡΚΙ (ΣΥΡΙΖΑ), ένιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί κατά γράμμα όλες τις ενέργειες της κυβέρνησης σχετικά με την απάνθρωπη στάση της στο θέμα του 6χρονου παιδιού της Πόλας Ρούπα.
Λειτουργεί ως εκπρόσωπος τύπου του υπουργού Δικαιοσύνης – βλέπετε δουλεύει στα δικαστήρια και τον έχει πολιτικό προϊστάμενο – και καταγγέλλει με email του προς τα μέλη της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ, την υποστήριξη της στο αίτημα «…να παραδοθεί το παιδί αμέσως στους συγγενείς του, στα μοναδικά, δηλαδή, πρόσωπα που του εμπνέουν ασφάλεια και προστασία…».
Μάλιστα, τα πληροφορεί «…ότι ο κρατικός μηχανισμός στην περίπτωση του παιδιού της Πόλα Ρούπα έσπασε κάθε χρονικό ρεκόρ…», λες και οι κρατικές υπηρεσίες και η αντιτρομοκρατική δε γνώριζαν το συγγενικό της περιβάλλον και δεν ήξεραν αν μπορούσαν ή όχι να αναλάβουν οι συγγενείς της την επιμέλειά του, πολύ περισσότερο όταν οι ίδιοι οι γονείς του ζητούσαν να ανατεθεί η επιμέλεια σε αυτό.
Ο Παναγιώτης της ΓΣΕΕ
Βέβαια, για να αποδώσουμε και τα «πρωτεία» της συγκεκριμένης ενέργειας Ιωακειμίδη, πρώτος είχε χτυπήσει ο αντίστοιχος σύντροφός του στη ΓΣΕΕ Παναγιώτης Στέφανος, (φωτογραφία δεξιά), ο οποίος –σε ανάρτησή του στο facebook, την οποία κατέβασε κακήν-κακώς μετά την κατακραυγή που δέχθηκε- είχε υπερασπιστεί την κυβερνητική πολιτική στο συγκεκριμένο θέμα και κατηγορούσε όλους όσοι υπερασπίζονταν το 6χρονο ανήλικο παιδί των Ρούπα-Μαζιώτη.
«Η απόφαση για την επιμέλεια δεν χρειάζεται κάποιες μέρες? Η δικαιοσύνη πότε θα κάνει τη δουλειά της, οι δικαστικοί λειτουργοί είναι τόσο άσχετοι? Όλοι οι παντογνώστες πολιτικοί και μη, μήπως πρέπει να σιωπούν? … Έχετε τόσα άλλα να μιλήσετε κάποιοι με την όποια άποψη σταματείστε να γίνεστε γραφικοί», έλεγε στην ανάρτηση, στην οποία κατέληγε, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μήπως η τρομοκρατία είναι και κερδοσκοπισμός?».
Άραγε, εάν κάποιος συνδικαλιστής, μια γυναίκα συνδικαλίστρια ας πούμε (σ.σ.: τυχαίο το παράδειγμα), πήγαινε στο κατάστημα της τράπεζας, όπου είναι διευθυντικό στέλεχος, και ήθελε να μοιράσει φυλλάδια της παράταξής της, θα την άφηνε ή θα την τρομοκρατούσε;
Αλλά είπαμε οι «γενίτσαροι» του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού τα βλέπουν όλα καλώς καμωμένα!
Το ερώτημα είναι αν τέτοια συνδικαλιστές τους χρειάζονται οι εργαζόμενοι…
