Σε μια χώρα όπου πληθαίνουν καθημερινά τα κρούσματα ρατσιστικής βίας, όπου οι κυβερνήσεις των μνημονίων τόσα χρόνια φέρουν την απόλυτη ευθύνη για την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής σε ληξίαρχο και χωροφύλακα φυλετικής και εθνικής καθαρότητας, μέσω της κατ’ εξακολούθηση επιχείρησης αλλαγής της ατζέντας από τα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα, στο πεδίο του «νόμος και τάξη», η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να θεωρήσει αντισυνταγματικό το νόμο για την παροχή ιθαγένειας, αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα στην κοινωνική συνοχή και μια άνευ προηγουμένου οπισθοδρόμηση.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην απόφαση του ΣτΕ, η κτήση της ελληνικής ιθαγένειας από αλλοδαπούς, δεν μπορεί να γίνεται με βάση αμιγώς τυπικές προϋποθέσεις (χρόνος νόμιμης διαμονής του αιτούντος αλλοδαπού ή της οικογένειας του, φοίτηση σε ελληνικό σχολείο επί ορισμένο χρόνο, ανυπαρξία καταδίκης για ορισμένα σοβαρά ποινικά αδικήματα) χωρίς να γίνεται εξατομικευμένη κρίση για τη συνδρομή της ουσιαστικής προϋπόθεσης του δεσμού προς το ελληνικό έθνος του αλλοδαπού που υποβάλλει αίτηση. Μοναδικό κριτήριο επομένως είναι αυτό του «αίματος», το οποίο εκφράζει την ρατσιστική αντίληψη ότι δεν μπορεί να αποκτήσει κανείς την Ελληνική Ιθαγένεια αν δεν κατάγεται από Έλληνες γονείς.
Τα παιδιά για παράδειγμα της δεύτερης γενιάς μεταναστών, που δε γνωρίζουν άλλη πατρίδα, που είναι μαθητές και φοιτητές στα ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια, που δεν φαντάζονται τη ζωή τους αλλού και δεν έχουν δεσμούς με τη χώρα καταγωγής τους, που δε μιλούν άλλη γλώσσα από την ελληνική, σύμφωνα με τους νεοναζί και τους συνοδοιπόρους τους δεν αποδεικνύουν «γνήσιους» δεσμούς με τη χώρα και πρέπει η περίπτωσή τους να κριθεί εξατομικευμένα, δηλαδή ως πολικό ρουσφέτι.
Αυτό που όμως υποκρύπτεται πίσω από τις κορώνες εθνικισμού και τη μεταφυσική διάσταση του έθνους, είναι η επιμονή σε ένα πελατειακό σύστημα που θέλει τους αλλοδαπούς κατοίκους αυτής της χώρας να αποδεικνύουν την σχέση τους με το κράτος και την εξουσία και όχι με το έθνος όπως οι κήρυκες της εθνικής καθαρότητας διατείνονται.
Οι εργαζόμενοι στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, θεωρώντας ως μοναδικούς υπεύθυνους για την κατάσταση αυτή τις Κυβερνήσεις που αφού προσυπέγραψαν το Δουβλίνο ΙΙ και υποτάχθηκαν στην πολιτική της ΕΕ για μετατροπή της χώρας σε απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης όλης της γης των κολασμένων, ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες λόγω των πολέμων και της φτώχειας που ΕΕ και ΗΠΑ επιβάλλουν, αδιαφόρησαν παντελώς για τα κοινωνικά δικαιώματα των μεταναστών, αντιμετωπίζοντάς τους ως προνομιακό πεδίο ρουσφετιού και οικονομικής αφαίμαξης στους οποίος όποτε βολεύει ρίχνουν όλο το ανάθεμα για την ανεργία και την εγκληματικότητα, για τις οποίες οι ίδιες ευθύνονται, καταγγέλλουν:
1.Tο καθεστώς ομηρίας που επιβλήθηκε σε δεκάδες χιλιάδες αλλοδαπούς πολίτες μέσω των πολυετών καθυστερήσεων στην έκδοση των αποφάσεων που τους αφορούν,
2.Tη μαζική έκπτωση των δικαιωμάτων τους, που για τη θεμελίωσή τους εργάστηκαν επί σειρά ετών και πλήρωσαν αδρά το Ελληνικό Κράτος για να τους τα παρέχει,
3.Tην υποστελέχωση και προσφάτως τη διάλυση των Υπηρεσιών μέσω της διαθεσιμότητας, που δένει «αρμονικά» με τα προηγούμενα.
Οι εργαζόμενοι στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, αρμόδιες για το καθεστώς που οι πολίτες αυτοί απολαμβάνουν στη χώρα (αδειοδότηση, πολιτογράφηση, ιθαγένεια), ζητούν την προστασία των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των αλλοδαπών πολιτών και καλούν την πολιτική ηγεσία να σταματήσει τις άτυπες και στα όρια της νομιμότητας πρακτικές ζουγκλοποίησης της κοινωνίας.
Οι εργαζόμενοι στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, θεωρώντας το έθνος, ως την κοινότητα των ανθρώπων που ζουν, εργάζονται, ευτυχούν και υποφέρουν μαζί, έχοντας συνδέσει τις ζωές του, ζώντας στην ίδια χώρα επί μακρόν, νιώθουμε τους εαυτούς μας κομμάτι αυτής της κοινότητας και ζητάμε:
1.Να προσαρμοστεί ΤΩΡΑ ο μεταναστευτικός νόμος στα σημερινά δεδομένα.
2.Να στελεχωθούν οι Υπηρεσίες και να σταματήσουν οι απολύσεις και οι διαθεσιμότητες σε αυτές και συνολικά στο Δημόσιο Τομέα.
Η Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Νατάσα Βαρουχάκη Γαβριήλ Ιωαννίδης
