Κυβερνητικοί, συστημικά Μέσα Ενημέρωσης, «φερέφωνα» των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τους τελευταίους μήνες του 2017 «πιπίλιζαν» και «πιπιλίζουν» την καραμέλα της «εξόδου από τα μνημόνια το καλοκαίρι του 2018». Έλα, όμως, που ο αναπληρωτής Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, σε άρθρο του, στο «Βήμα της Κυριακής» (30-12-2017) έρχεται να το διαψεύσει πανηγυρικά, δίνοντας συνέχεια… στα μνημόνια αλλά και επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της εργασιακής ανασφάλειας, για χάριν των… επενδυτών. Στο άρθρο του, με τίτλο «Κίνδυνοι και προκλήσεις της νέας εποχής» μας προϊδεάζει για αυτό που έρχεται. Κι αυτό που έρχεται είναι, όπως προαναφέρθη, μνημόνια… μετονομασμένα σε κάτι άλλο.
«Το τέλος των προγραμμάτων προσαρμογής αποτελεί αναγκαία αλλά όχι επαρκή συνθήκη για τη διατηρήσιμη μεγέθυνση της ελληνικής οικονομίας. Στη διάρκεια της κρίσης, η Ελλάδα απώλεσε σημαντικό μέρος του παραγωγικού της δυναμικού, που τα επόμενα χρόνια οφείλει να αναπληρώσει, ώστε η προϊούσα κυκλική οικονομική ανάκαμψη να μετατραπεί σε διατηρήσιμη μεγέθυνση. Κρίσιμες παρεμβάσεις δημόσιας πολιτικής στην κατεύθυνση αυτή έχουν ήδη υλοποιηθεί, αλλά αρκετές άλλες παραμένουν ανολοκλήρωτες και προϋποθέτουν ένα εθνικό σχέδιο θεσμικών τομών για την περίοδο που ακολουθεί το τέλος των προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής. Στόχος των θεσμικών αυτών τομών θα πρέπει να είναι η μείωση του κενού παραγωγικότητας με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο μέσω της προσέλκυσης άμεσων ξένων επενδύσεων, καθώς και η επανένταξη των ανέργων στην παραγωγική δραστηριότητα μέσω της ανάπτυξης νέων προγραμμάτων ενεργών πολιτικών απασχόλησης», αναφέρει ο αναπληρωτής υπουργός, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά τη συνέχιση των μνημονίων, αλλά και την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και την περαιτέρω ανακύκλωση της ανεργίας, μέσω των… νέων προγραμμάτων ενεργών πολιτικών απασχόλησης.
«Η προετοιμασία για την αντιμετώπιση της επόμενης οικονομικής κρίσης πρέπει να ξεκινήσει τώρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως, αργά ή γρήγορα, η ευρωπαϊκή οικονομία θα γνωρίσει έναν νέο κύκλο ύφεσης. Για τον λόγο αυτόν, έχει ήδη ξεκινήσει σε επίπεδο υπουργών Οικονομικών η συζήτηση για την καλύτερη προετοιμασία της ηπείρου έναντι μελλοντικών οικονομικών κλονισμών, καθώς και για τις θεσμικές τομές που θα πρέπει να τη συνοδεύουν. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τις μορφές ολοκλήρωσης της τραπεζικής ένωσης, της μετατροπής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας σε έναν μόνιμο μηχανισμό πρόληψης και διαχείρισης κρίσεων, καθώς και της δημιουργίας ενός κοινού δημοσιονομικού εργαλείου σταθεροποίησης», γράφει ο Γ. Χουλιαράκης, σημειώνοντας κι εδώ τη συνέχεια των μνημονίων, με «αφορμή την αντιμετώπιση της επόμενης οικονομικής κρίσης» που θα έρθει «αργά ή γρήγορα» στην Ευρώπη, που «θα γνωρίσει έναν νέο κύκλο ύφεσης».
Αγώνας, ρήξη και ανατροπή
από τα Πρωτοβάθμια Σωματεία
Και τι οφείλει να κάνει το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα απέναντι στη νέα επίθεση κατά των εργαζομένων και του λαού από το κεφάλαιο, το ΔΝΤ και την Ευρώπη των πολυεθνικών, που ουσιαστικά προαναγγέλλει ο έλληνας υπουργός αναπληρωτής Οικονομικών;
Η απάντηση απλή: να οργανωθεί και να συντονίσει τον αγώνα όλων των εργαζομένων και των πληττόμενων επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων από τα μνημόνια και την κρίση, μέσα από ένα πλατύ παλλαϊκό – πανεργατικό μέτωπο ανατροπής και ρήξης με το αστικό κατεστημένο της χώρας μας και της Ευρώπης.
Αγώνας, ρήξη και ανατροπή, δηλαδή, μακριά από το γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και παραγοντισμό των μνημονιακών πλειοψηφιών των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Δίπλα, όμως, στη «βάση» των εργαζομένων: στους χώρους δουλειάς, στα Πρωτοβάθμια Σωματεία.
Να εμπνεύσουμε τους εργαζομένους,
να υπερκεράσουμε τις γραφειοκρατικές ηγεσίες
Στο πλαίσιο αυτό, επιβάλλεται με αφορμή και το αντεργατικό πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της γ’ αξιολόγησης, όπως σημειώνει ο γραμματέας του ΜΕΤΑ Γιώργος Χαρίσης, «το ΠΑΜΕ και όλες τις αγωνιστικές και ταξικές δυνάμεις του συνδικαλιστικού κινήματος, να συντονίσουμε τη δράση μας και αν οι γραφειοκρατικές ηγεσίας της ΓΣΕΕ ή της ΑΔΕΔΥ δεν προκηρύξουν γενική απεργία ΤΩΡΑ και όχι την τελευταία στιγμή, όπως το κάνουν συνήθως, να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας και να προκηρύξουμε απεργία μέσα από τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες και τα Πρωτοβάθμια Σωματεία, και να οργανώσουμε ενωτικές απεργιακές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια σ’ όλη την Ελλάδα».
«Τώρα, όλοι μας πρέπει να συγκεντρώσουμε τα πυρά μας απέναντι στην κυβέρνηση που θα φέρει προς ψήφιση τα νέα μέτρα στη βουλή και απέναντι σε όλο το πολιτικό-κοινοβουλευτικό μνημονιακό μπλοκ που τα στηρίζει, ανεξαρτήτως, αν δώσει θετική ή όχι ψήφο στη βουλή. Τώρα, με όλες μας τις δυνάμεις πρέπει να ενημερώσουμε, να κινητοποιήσουμε και να εμπνεύσουμε τους εργαζόμενους και να τους κάνουμε να πιστέψουν ότι μπορούν και αυτούς να τους νικήσουν».
