Του Χρήστου Κόνιαρη
Είναι σίγουρο ότι ο κ. Σαμαράς όταν προχωρούσε στο λουκέτο της ΕΡΤ, «έδειχνε τα δόντια» του και δήλωνε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης με σιδηρά πυγμή να προχωρήσει τάχιστα το σύνολο των μνημονιακών δεσμεύσεων.
Είναι επίσης καθαρό ότι γνώριζε πολύ καλά τόσο τις αντιδράσεις μέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο, όσο και την κρίση που θα δημιουργούσε αυτή η απόφαση, θεωρώντας σίγουρο ότι θα καταφέρει να υπερβεί αυτές τις δυσκολίες. Ήλπιζε ταυτόχρονα με αυτή του την απόφαση να κεντρίσει συντηρητικά αντανακλαστικά, να συσπειρώσει τον ακροδεξιό λαϊκισμό και να προκαλέσει τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Πήρε υπόψη του τη νηνεμία που επικρατούσε μέσα στο λαϊκό κίνημα και την έλλειψη αποφασιστικότητας και στοιχειώδους σχεδιασμού το τελευταίο χρονικό διάστημα προκειμένου να βγει από τη ραστώνη και να μπει σε κίνηση ο λαϊκός παράγοντας. Έριξε ταυτόχρονα, με τις πρώτες αντιδράσεις, στο τραπέζι, το χαρτί των εκλογών, σε μια προσπάθεια να φοβίσει συμμάχους και αντιπάλους.
Είναι προφανές ότι το σύστημα είχε σχεδιάσει με απόλυτη ακρίβεια την κίνηση αυτή, θεωρώντας ότι αν αυτή «περπατούσε» ο δρόμος πλέον θα ήταν εύκολος για να προωθήσει το επόμενο χρονικό διάστημα ιδιαίτερα σκληρά μέτρα, όπως δραματικές περικοπές στις συντάξεις, κατασχέσεις ακινήτων, απολύσεις εργαζομένων και λουκέτα σε εκατοντάδες οργανισμούς, ιδιαίτερα αυτών που παρέχουν κοινωνικό έργο.
Μια παράμετρο δεν ήταν δυνατόν να μετρήσει η κυβέρνηση Σαμαρά, τον πιο αστάθμητο παράγοντα, δηλαδή την κίνηση του λαϊκού παράγοντα, παρότι καλά γνωρίζει ότι είναι ο μοναδικός «παίκτης» που μπορεί να ανατρέψει τα σχέδιά της.
Προσδοκούσε βεβαίως η κυβέρνηση ότι ο παράγοντας αυτός θα συνεχίσει να βρίσκεται σε ακινησία και οι όποιες αντιδράσεις στην απόφαση για ξαφνικό «θάνατο» της ΕΡΤ, θα ήταν περιορισμένες.
Η ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα όμως φαίνεται ότι ξεπέρασε όχι μόνο τις εκτιμήσεις της κυβέρνησης για το «ύψος» των αντιδράσεων αλλά δημιούργησε και νέα δεδομένα τόσο στο πολιτικό τοπίο, ανοίγοντας ταυτόχρονα νέους δρόμους για το εργατικό λαϊκό κίνημα.
Βεβαίως η σπίθα που άναψε και έχει εξαπλωθεί στο «χωράφι» της ΕΡΤ χρειάζεται ενίσχυση για να εξαπλωθεί σε όλη την πεδιάδα και να ενεργοποιήσει το σύνολο των λαϊκών δυνάμεων.
Αυτή την ώρα απαιτείται ένας καθαρός στόχος που να συνδέει τις εξελίξεις στην ΕΡΤ με το σύνολο των μνημονιακών μέτρων και πολιτικών και αυτός να συνοδεύεται με το αίτημα της ανατροπής αυτής της πολιτικής.
Στην κατεύθυνση αυτή δεν αρκεί το αίτημα για ανατροπή των αντιδημοκρατικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης, που είναι το ελάχιστο, αλλά αυτό πρέπει να συνοδευτεί με ριζοσπαστικές προτάσεις διεξόδου που υπερβαίνουν τις μνημονιακές πολιτικές και ανοίγουν το δρόμο για προοδευτικές αλλαγές.
Συνάμα απαιτείται ένας νέος σχεδιασμός από το εργατικό και γενικότερα από το λαϊκό κίνημα που θα περιλαμβάνει πυκνές δράσεις και κινητοποιήσεις που δεν θα περιορίζονται μόνο στην ΕΡΤ αλλά θα απλώνονται σε χώρους δουλειάς και κατοικίας στο κέντρο και την περιφέρεια.
Δράσεις και κινητοποιήσεις που θα θέτουν σαν πρώτο στόχο να μπλοκαριστούν αυτή την ώρα τα νέα βάρβαρα μέτρα που έρχονται και ταυτόχρονα θα δημιουργούν τη βάση για την ανατροπή συνολικά των αντιδραστικών αντεργατικών πολιτικών κυβέρνησης – ΕΕ και ΔΝΤ.
Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να βάλει τέρμα στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και να διαμορφώσει ένα νέο τοπίο για τις εργατικές διεκδικήσεις ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο και για γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.
Επειδή όμως η πιθανότητα προσφυγής στις κάλπες δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποκλειστεί, ιδιαίτερα μάλιστα μετά τις τελευταίες εξελίξεις και τις εσωτερικές αντιθέσεις του κυβερνητικού στρατοπέδου, πρέπει να γίνει κατανοητό από τις ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις μέσα στο εργατικό κίνημα αλλά και την Αριστερά ότι η συνέχιση του αγώνα ακόμα και μέσα στην προεκλογική περίοδο, αν προκύψει, μπορούσε να διαμορφώσει ευνοϊκότερους όρους για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και την πολιτική καταδίκη των εκφραστών τους.
Συμπερασματικά ο «από μηχανής λαός» μπορεί τα πει την τελευταία λέξη.
16/6/2013
