(Φωτογραφία @ NATO North Atlantic Treaty Organization)

«Αυτός είναι ο κόσμος που θέλουμε;». Με μια εξαιρετική, συνοπτική και αποτελεσματική ανάρτηση στο Facebook, ο καθηγητής Carlo Rovelli δείχνει τέλεια τι είναι πραγματικά το ΝΑΤΟ και πού ωθούν οι πολεμοχαρείς πολιτικές του τον κόσμο. Η ανάρτηση της 11ης Σεπτεμβρίου του γνωστού ιταλού φυσικού είναι στα αγγλικά. Το μεταφράσαμε | Αναδημοσίευση από lantidiplomatico.it

Το 1999, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε το Βελιγράδι για 78 ημέρες, με στόχο να διαμελίσει τη Σερβία και να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο, που τώρα φιλοξενεί μία από τις κύριες βάσεις του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.

Το 2001, οι Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ) εισέβαλαν στο Αφγανιστάν, με αποτέλεσμα 200.000 νεκρούς, μια κατεστραμμένη χώρα και χωρίς πολιτικά αποτελέσματα.

Το 2002, οι ΗΠΑ αποχώρησαν μονομερώς από τη Συνθήκη κατά των βαλλιστικών πυραύλων, παρά τις έντονες αντιρρήσεις της Ρωσίας, αυξάνοντας δραματικά τον πυρηνικό κίνδυνο.

Το 2003, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ αψήφησαν το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, πηγαίνοντας προσχηματικά σε πόλεμο στο Ιράκ. Πλέον, το Ιράκ είναι κατεστραμμένο, δεν έχει επιτευχθεί πραγματική πολιτική ειρήνη και στο εκλεγμένο κοινοβούλιο η πλειοψηφία τάσσεται υπέρ του Ιράν.

Το 2004, προδίδοντας τις δεσμεύσεις τους, οι ΗΠΑ συνέχισαν την επέκταση του ΝΑΤΟ, αυτή τη φορά με την είσοδο των χωρών της Βαλτικής, των χωρών της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας (Βουλγαρία και Ρουμανία) και των Βαλκανίων.

Το 2008, παρά τις πιεστικές και έντονες αντιρρήσεις της Ρωσίας, οι ΗΠΑ δεσμεύτηκαν να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ για να συμπεριλάβουν τη Γεωργία και την Ουκρανία. 

Το 2011, οι ΗΠΑ ανέθεσαν στη CIA να ανατρέψει τη συριακή κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ, συμμάχου της Ρωσίας. Η Συρία έχει καταστραφεί από τον πόλεμο, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν απέκτησαν κανένα πολιτικό πλεονέκτημα.

Το 2011, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε τη Λιβύη για να ανατρέψει τον Μουαμάρ Καντάφι. Η χώρα, που ήταν ευημερούσα, ειρηνική και σταθερή, είναι τώρα κατεστραμμένη, ερείπια και σε εμφύλιο πόλεμο.

Το 2014, οι ΗΠΑ συνωμότησαν με τις ουκρανικές εθνικιστικές δυνάμεις για να ανατρέψουν τον πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Η χώρα βρίσκεται τώρα σε έναν σκληρό πόλεμο.

Το 2015, οι ΗΠΑ άρχισαν να τοποθετούν αντιβαλλιστικούς πυραύλους «Aegis» στην Ανατολική Ευρώπη (Ρουμανία), σε μικρή απόσταση από τη Ρωσία.

Το 2016-2020, οι ΗΠΑ υποστήριξαν την Ουκρανία στην υπονόμευση της συμφωνίας «Μινσκ ΙΙ», παρά την ομόφωνη υποστήριξη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η χώρα βρίσκεται τώρα σε έναν σκληρό πόλεμο.

Το 2021, η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, αυτή του Μπάιντεν, αρνήθηκε να διαπραγματευτεί με τη Ρωσία για το θέμα της επέκτασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, προκαλώντας την εισβολή.

Τον Απρίλιο του 2022, οι ΗΠΑ καλούν την Ουκρανία να αποσυρθεί από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Αποτέλεσμα είναι η άσκοπη παράταση του πολέμου, με αύξηση των εδαφών που έχει κατακτήσει η Ρωσία.

Κάρλο Ροβέλι (Carlo Rovelli) @ lantidiplomatico.it

Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναζήτησαν και επιδιώκουν, χωρίς επιτυχία και συνεχώς αποτυγχάνοντας, έναν μονοπολικό κόσμο υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, στον οποίο η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και άλλα μεγάλα έθνη πρέπει να υποταχθούν.

Σε αυτήν την παγκόσμια τάξη πραγμάτων που ηγούνται οι ΗΠΑ (αυτή είναι η έκφραση που χρησιμοποιείται συνήθως στις Ηνωμένες Πολιτίες), οι ΗΠΑ και μόνο οι ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα να καθορίσουν τη χρήση του τραπεζικού συστήματος που βασίζεται στο δολάριο, την τοποθέτηση στρατιωτικών βάσεων στο εξωτερικό, την επέκταση της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ και την ανάπτυξη αμερικανικών πυραυλικών συστημάτων, χωρίς βέτο ή λόγο από άλλες χώρες.

Αυτή η αλαζονική εξωτερική πολιτική έχει οδηγήσει σε συνεχείς πολέμους, κατεστραμμένες χώρες, εκατομμύρια θανάτους, μια αυξανόμενη κατάρρευση των σχέσεων μεταξύ του μπλοκ εθνών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ –μια μικρή μειοψηφία στον πλανήτη και τώρα δεν είναι πλέον ούτε οικονομικά κυρίαρχη– και του υπόλοιπου κόσμου, μια παγκόσμια αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και μας οδηγεί σιγά σιγά προς τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η σοφή και επί δεκαετίες ευρωπαϊκή προσπάθεια να εμπλακούν η Ρωσία και η Κίνα σε μια στρατηγική οικονομική και πολιτική συνεργασία, υποστηριζόμενη με θέρμη από τη ρωσική και κινεζική ηγεσία, συνετρίβη από την έντονη αντίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών, που ανησυχούσαν ότι αυτό θα μπορούσε να υπονομεύσει την κυριαρχία τους.

Αυτός είναι ο κόσμος που θέλουμε;

Μετάφραση: ErgasiaNET