Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης και των εργοδοτών να μετατρέψουν την εργατική 1η Μάη σε εργάσιμη ημέρα και σε μεταφερόμενη κρατική αργία για την Τρίτη του Πάσχα, τελικά και απεργία έγινε και σημαντικές και μαχητικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε πολλές μεγάλες πόλεις σε όλη τη χώρα.
Συνολικά 138 χρόνια από την ηρωική πρωτομαγιά του Σικάγο, το 1886 και 80 χρόνια από την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944, μπορεί το ρολόι του κόσμου να δείχνει ότι πηγαίνει πίσω, αλλά φάνηκαν για άλλη μια φορά ότι σε αυτή την ιστορική περίοδο για το μέλλον της εργασίας και του ανθρώπου, η διέξοδος βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την εργατική χειραφέτηση και τον αγώνα για την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Στην Αθήνα, η ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στα Προπύλαια, συγκέντρωσε πολλά πρωτοβάθμια σωματεία από δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, εργατικές συλλογικότητες, φοιτητικούς συλλόγους, πολιτικές οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς και του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου. Ανάμεσα σε πλήθος από κόκκινες και παλαιστινιακές σημαίες, χαιρέτησαν εκπρόσωποι πολλών εργατικών σωματείων και η Ομοσπονδία εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία (ΠΟΚΟΚΠ), αλλά και συλλογικότητες του κινήματος.
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η ομιλία του προέδρου της Ένωσης Παλαιστίνιων Εργαζομένων, Μιχτιάρ Εκτάμι, ο οποίος κάλεσε για άλλη μια φορά το κίνημα και τον λαό της χώρας μας να δυναμώσουν τον αγώνα και τις δράσεις αλληλεγγύης προς τον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης που μάχεται για ζωή και ελευθερία στη γη του.
Στην κεφαλή της διαδήλωσης που ακολούθησε προς το Σύνταγμα και τη βουλή κυριαρχούσε μια μεγάλη παλαιστινιακή σημαία, ενώ στη συγκέντρωση ανοίχτηκε και το πανό της Διεθνούς καμπάνιας και Πρωτοβουλίας οργανώσεων στην οποία συμμετέχει το ΝΑΡ για “Αγώνα ενάντια στον πόλεμο, το μιλιταρισμό και την πολεμική οικονομία”.
Ενδεικτικό του μεγέθους της πορείας είναι ότι όταν η κεφαλής της βρισκόταν στα «λουλουδάδικα» στη βουλή, η «ουρά» ήταν στο κάτω μέρος της πλατείας Συντάγματος.
Στην πορεία προς τη βουλή τον τόνο έδωσαν τα συνθήματα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, τα αντικυβερνητικά συνθήματα, και τα εργατικά αιτήματα για αυξήσεις-συλλογικές συμβάσεις-μείωση του χρόνου εργασίας, αλλά και τα πιο οραματικά συνθήματα που καλούσαν σε αντικαπιταλιστικό αγώνα και «αγώνα για μια άλλη κοινωνία» και ότι «η επανάσταση δεν είναι ουτοπία».
Πρωτομαγιά στη Θεσσαλονίκη με ανεξάρτητη συγκέντρωση στην Καμάρα
Μαζική πρωτομαγιάτικη διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη με συγκεντρώσεις στην Καμάρα από πρωτοβάθμια σωματεία και στο άγαλμα Βενιζέλου από το ΠΑΜΕ.
Το Σωματείο Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου με ανακοίνωση του κατήγγειλε την ίδρυση του κατ’ όνομα “εργατικού” σωματείου 4Ε – Εθνική Εργατοϋπαλληλική Ένωση Ελλάδας, πίσω από το οποίο βρίσκονται γνωστοί ακροδεξιοί κύκλοι της πόλης. Το συγκεκριμένο μόρφωμα, καταθέτει από τα πρώτα του βήματα τα πιστοποιητικά υποταγής του στo ντόπιο και στο ξένο κεφάλαιο, πραγματοποιώντας συγκέντρωση για την “ελληνική πανεργατική πρωτομαγιά”, όχι την 1η Μαΐου, αλλά την 7η του Μάη, τότε που η κυβέρνηση αποφάσισε να μετακινήσει την αργία της Πρωτομαγιάς για να μη χαθούν τα κέρδη της Μεγάλης Τετάρτης.
Δεν ξεχνάμε όμως και το πού παραπέμπει το όνομα της οργάνωσης αυτής, στην αντίστοιχη 3Ε που έδρασε για περίπου μία δεκαετία (μεταξύ του 1927 και του 1936) στη Θεσσαλονίκη. Δεν ξεχνάμε τον εμπρησμό του Κάμπελ, τις επιθέσεις σε απεργίες και σε γραφεία εργατικών σωματείων, σε πρωτοπόρους εργάτες και εργάτριες που βρισκόντουσαν στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης της εργατικής τάξης.
Η ταξική διαδήλωση από την Καμάρα ολοκληρώθηκε στο Μνημείο του Καπνεργάτη οπου τιμήθηκαν οι νεκροί εργάτες του ματωμένου Μάη του’36.
