Πανελλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Την Πρωτομαγιά Απεργούμε! Ή εμείς και οι ανάγκες μας ή αυτοί και τα κέρδη τους
Ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στην Αθήνα, 11:00 π.μ., Προπύλαια
Ενάμιση αιώνα πίσω γυρνούν τους εργαζόμενους η κυβέρνηση και η ΕΕ με το νέο γύρο επίθεσης που προωθούν στην υπηρεσία του κεφαλαίου, κάνοντας ακόμα πιο επίκαιρο το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς για πανεργατικό ανατρεπτικό αγώνα με στόχο να αποκρούσουμε την επίθεση, να παλέψουμε για ριζικές αυξήσεις και για να πάρουμε πίσω τον πλούτο που παράγουμε!
Βαδίζοντας προς τα μέσα του 21ου αιώνα διαμορφώνεται ένα εφιαλτικό καθεστώς εργασίας και διαβίωσης. Η ακρίβεια γίνεται ζωτικής σημασίας πρόβλημα για τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, ειδικά μετά τις μεγάλες ανατιμήσεις που δρομολογήθηκαν στο ηλεκτρικό ρεύμα, και στη θέρμανση. Αυτός ο υπερπληθωρισμός οφείλεται κυρίως στην αύξηση των κερδών (320% τα κέρδη των εισηγμένων εταιρειών στο χρηματιστήριο για το 2023), στην γενικευμένη κυριαρχία της αγοράς και των χρηματιστηρίων (ενέργειας, τροφίμων κλπ.), στην μονοπώληση των βασικών κλάδων της παραγωγής από τα μεγάλο κεφάλαιο (τρόφιμα, ενέργεια, συγκοινωνίες), στην κρατική υπερφορολόγηση όλων των βασικών αγαθών. Περίπου 150.000 κατοικίες βαδίζουν προς πλειστηριασμό, σύμφωνα με τα πιο μετριοπαθή στοιχεία, την στιγμή που ακριβαίνει ακόμα περισσότερο το κόστος στέγασης ακριβώς λόγω των ίδιων πολιτικών της αγοράς real estate.
Παράλληλα, το νέο «Σύμφωνο Σταθερότητας» της ΕΕ που πρόκειται να εφαρμοστεί από το 2024 επιβάλλει μια επαναφορά στα πρωτογενή πλεονάσματα (2% του ΑΕΠ) που θα φέρουν νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων. Την ίδια στιγμή που χρηματοδοτούν αθρόα τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τα κέρδη των εταιρειών βάζουν τον κόσμο της εργασίας σε λιτότητα σε μισθούς και κοινωνικές παροχές.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη – Καμία εμπλοκή του ελληνικού κράτους στα πολεμικά σχέδια ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΙΣΡΑΗΛ
Οι εξελίξεις στο Παλαιστινιακό και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης στη Μέση Ανατολή, καθώς και η συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία σφραγίζουν τις διεθνείς εξελίξεις. Το κράτος του Ισραήλ επιδίδεται σε μια τεράστια δολοφονική επιχείρηση ξεριζώματος του παλαιστινιακού λαού, που ζει εδώ και δεκαετίες σε μια απέραντη φυλακή. Αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά ο αντιδραστικός ρόλος της Ε.Ε. με την πλήρη συμπόρευσή της με το κράτος του Ισραήλ.
Το ελληνικό κράτος και η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και της ακροδεξιάς στέκεται ενεργά στο πλευρό του Ισραήλ, και εμπλέκεται συνολικά στην εγκληματική πολιτική του ΝΑΤΟ. Είμαστε μια από τις τέσσερις χώρες της Ε.Ε. που έστειλαν πολεμικό πλοίο στην Ερυθρά Θάλασσα στην επιχείρηση «Aspides». Σπάμε τα ρεκόρ στις εξοπλιστικές δαπάνες. Βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της συστράτευσης με ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στο πλευρό του Ζελένσκι. Όλη η χώρα έχει μετατραπεί σε προγεφύρωμα του ΝΑΤΟ, συμμετέχει σε μια σειρά ιμπεριαλιστικές αποστολές (από το Κόσοβο μέχρι τη Σαουδική Αραβία και με φρεγάτες σε Λίβανο, Λιβύη κ.α.). Η ουσία είναι ότι δεν σερνόμαστε σε αυτό τον σχεδιασμό, αλλά αντίθετα το ελληνικό κεφάλαιο συμμετέχει ενεργά και οικειοθελώς με έπαθλο την αναβάθμιση του γεωπολιτικού του ρόλου στην ευρύτερη περιοχή, κάτι που μαζί με την σταθεροποίηση της μνημονιακού τύπου εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, είναι οι δύο βασικούς πυλώνες της αστικής πολιτικής στην χώρα μας για την περίοδο.
Ειδικότερα στον κλάδο της έρευνας η εμπλοκή στον παραπάνω σχεδιασμό οξύνεται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια με συνεργασίες και ερευνητικά προγράμματα σε όλη την χώρα, που έχουν σκοπό την οικοδόμηση μιας πολεμικής οικονομίας. Τα ελληνικά πανεπιστήμια (ΕΜΠ, ΑΠΘ, Παν. Κρήτης) και τα ερευνητικά κέντρα της χώρας (Δημόκριτος, ΙΤΕ) έχουν τα χέρια τους βουτηγμένα στο αίμα. Ως εργαζόμενοι/ες στην έρευνα και επιστήμονες αρνούμαστε την συνθήκη της πολεμικής προετοιμασίας και την έρευνα που σχετίζεται με τον πόλεμο. Απαιτούμε ο πακτωλός χρηματοδοτήσεων για τον πόλεμο να χρησιμοποιηθεί για έρευνα και κοινωνικά αγαθά τα οποία θα καλύπτουν τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες!
Το να βάζουμε στο στόχαστρο την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και την πολιτική πολεμικής εμπλοκής της εγχώριας αστικής τάξης είναι στοιχειώδες ζητούμενο για το εργατικό κίνημα στο σήμερα. Είναι σημαντικό να αντιπαλέψουμε αυτούς τους μηχανισμούς με σύγχρονο ταξικό, διεθνιστικό, αντιιμπεριαλιστικό-αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο.
Στεκόμαστε στο πλευρό των συναδέλφων μας σε όλο τον κόσμο, ενάντια στις πολιτικές που μας θέλουν κρέας για τα κανόνια τους και σκλάβους για τους χώρους εργασίας τους. Στα Αμερικανικά ιδρύματα που σήμερα αγωνίζονται για Λευτεριά στην Παλαιστίνη, είναι τα ίδια ιδρύματα που δόθηκαν οι μεγάλες απεργιακές μάχες των εργαζομένων στην έρευνα τα προηγούμενα χρόνια. Από το Columbia και το Harvard, μέχρι τα ελληνικά ιδρύματα, ενώνουμε τους αγώνες μας για αξιοπρεπή ζωή, δουλειά, ειρήνη και ελευθερία!
Δεν θέλουμε μηδενική ζωή και μηδενικά δικαιώματα!!
Μπορεί το ιστορικό αίτημα του Σικάγου πριν από 140 περίπου χρόνια να ήταν τα «τρία 8» (8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ανάπαυση και 8 ώρες για ζωή και όνειρο), ωστόσο η κυβέρνηση σήμερα περνά στην αντεπίθεση με το… «6, 13, 72»: 6ήμερο συνεχούς εργασίας, 13 ώρες ημερήσια εργασία και δουλειά έως τα 72 έτη…
Η κυβέρνηση της ΝΔ, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Ε.Ε. που προωθεί την αντιδραστική αναμόρφωση των εργασιακών σχέσεων, έκανε με τους νόμους Γεωργιάδη και Χατζηδάκη, ένα μεγάλο δώρο στο κεφάλαιο: Μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης που θα δουλεύουν χωρίς σταθερό ωράριο, με συμβάσεις «κατά παραγγελία», χωρίς ασφάλεια και δικαιώματα, χωρίς υπερωρίες, ρεπό και άδειες, ούτε καν αναρρωτικές ή άδειες εγκυμοσύνης, ενώ θα θεωρείται «ελεύθερη» επιλογή και «ατομική ευθύνη» των εργαζομένων το πόσες ώρες και μέρες θα δουλεύουν.
Οι εργαζόμενοι-ες στην έρευνα και στην διδασκαλία βιώνουμε με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της παραπάνω κατάστασης. Οι μισθοί μας καθηλωμένοι σε εξευτελιστικά επίπεδα, ενώ εκατοντάδες συνάδελφα συνεχίζουν να δουλεύουν ανασφάλιστα υπό το άθλιο καθεστώς των υποτροφιών. Με τον νέο φορολογικό νόμο αυξάνεται σημαντικά η φορολογία συναδέλφων που εργάζονται με μπλοκάκι. Με το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, προωθείται η περαιτέρω γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, ενώ χτυπιέται η δυνατότητα ελεύθερης διεξαγωγής έρευνας. Τα αποτελέσματα της εμπορευματοποίησης της έρευνας είναι εδώ και καιρό ορατά, με το κυνήγι χρηματοδοτήσεων, την εισχώρηση των επιχειρήσεων μέσα στα πανεπιστήμια (βιομηχανικά διδακτορικά), αλλά και την συμμετοχή σε ερευνητικά προγράμματα για το ΝΑΤΟ.
Πίσω από τα φανταχτερά αφηγήματα της κυβέρνησης περί «αριστείας» και brain drain κρύβονται, οι άθλιες εργασιακές μας σχέσεις, τα πάνω από 100 συνάδελφα υπότροφα του ΙΚΥ που καλούνται να επιστρέψουν τα δεδουλευμένα τους και οι απειλές προς συναδέλφισσες να επιλέξουν «το διδακτορικό τους ή μια εγκυμοσύνη».
Αυτός ο κοινωνικός μεσαίωνας δεν μπορεί να είναι το μέλλον μας. Οι εργαζόμενοι/ες, η νεολαία, οι άνεργοι σηκώνουν το γάντι και την 1η Μάη, θα διαδηλώσουν απεργιακά διαμηνύοντας σε κυβέρνηση, ΕΕ, ΝΑΤΟ και κεφάλαιο ότι «Δεν θα πεθάνουμε για τα κέρδη τους! Δε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντά τους!».
Η απεργία της 17ης Απρίλη έδειξε για ακόμη μια φορά τις αγωνιστικές διαθέσεις του εργαζόμενου κόσμου, που βρίσκουν εμπόδια στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Η ΓΣΕΕ που απροκάλυπτα δείχνει πως είναι μέρος του συστημικού μπλοκ, δεν κούνησε το μικρό της δαχτυλάκι για την επιτυχία της απεργίας του Απριλίου, ενώ η ΑΔΕΔΥ έδρασε απεργοσπαστικά βάζοντας απεργία μόνη της στις 21 Μαΐου. Για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι καλούνται να παλέψουν σε παράλληλες διαδρομές, για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η ανάγκη εμφάνισης ενός άλλου πόλου στο εργατικό κίνημα που θα εκφράζει έναν μαχητικό ανατρεπτικό σχεδιασμό. Ζητούμενο είναι από εδώ και πέρα είναι το ξεδίπλωμα της αγωνιστικής δράσης των εργαζόμενων και των σωματείων και η κλιμάκωση του αγώνα για την ανατροπή των αντεργατικών σχεδίων.
Η οργή, η αγανάκτηση και οι διάσπαρτοι αγώνες είναι κρίσιμο να ενοποιηθούν σε έναν αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση, την Ε.Ε. και το κεφάλαιο για σταθερή και μόνιμη Εργασία με δικαιώματα, για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, για δημόσια και δωρεάν Παιδεία, για Έρευνα που δεν χωρά χρηματοδότηση από την πολεμική βιομηχανία, για Δικαιώματα και Ελεύθερα Κοινωνικά Αγαθά. Με όχημα το συντονισμό πρωτοβάθμιων ταξικών σωματείων – συνελεύσεων και επιτροπών αγώνα σε ρήξη µε τις δυνάμεις του υποταγμένου συνδικαλισμού για την πάλη των εργαζομένων!
