Μπήκαμε στη δημοσιογραφία τα χρόνια της κρίσης. Ξεκινήσαμε άλλοι συνάδελφοι «μαύρα», άλλες συναδέλφισσες με τετρακόσια ευρώ και κάποιοι εντελώς απλήρωτοι. Περάσαμε ξενύχτια, Πρωτοχρονιές, Κυριακές και αργίες πάνω στα πληκτρολόγια.
Για χρόνια βλέπαμε την ΕΣΗΕΑ να μας κοιτά από μακριά. Για χρόνια δεν μας αναγνώριζε ως ισότιμα μέλη και γύρναγε την πλάτη στις διεκδικήσεις μας.
Κάποια στιγμή, λίγο οι πιέσεις μας, λίγο η ανάγκη για οικονομική στήριξη στον ΕΔΟΕΑΠ, η ΕΣΗΕΑ άνοιξε τις πόρτες της και για εμάς. Όμως εξακολουθεί να λειτουργεί για εμάς χωρίς εμάς.
Εξακολουθεί να θυμίζει περισσότερο φιλολογικό σύλλογο ή ένωση επαγγελματιών, παρά σωματείο. Εξακολουθεί να αφήνει εκτός συναδέλφους και συναδέλφισσές μας, χωρίς να προσφέρει κάλυψη από την πρώτη μέρα στη δουλειά. Εξακολουθεί να μιλά σε «φιλικό» κλίμα με την εκάστοτε κυβέρνηση, να κλείνει τα μάτια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, να πασπαλίζει την άγρια καθημερινότητα στους χώρους δουλειάς με… ευχετήριες κάρτες.
Αλλά πώς να μην το κάνει όταν στο εσωτερικό της η ΕΣΗΕΑ έχει χώρο τόσο για εργοδότες όσο και εργαζόμενους. Όταν ισότιμα μέλη θεωρούνται τόσο όσοι έχουν διυθυντικό δικαίωμα όσο και οι εργαζόμενοι/ες που είδαν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται με τα χρόνια.
Δεν είναι παράλογο τόσες νέες συναδέλφισσες και συνάδελφοι όχι απλώς να αδιαφορούν αλλά να σιχαίνονται αυτή την ΕΣΗΕΑ.
Την ΕΣΗΕΑ των λίγων, που είναι απωθητική για τους εργαζόμενους που είναι στη ροή και δεν προλαβαίνουν να σηκώσουν κεφάλι ή να πάρουν ανάσα από τα τηλέφωνα και το τρέξιμο. Και το Διοικητικό Συμβούλιο που χρόνια βλέπει τους δημοσιογράφους να γυρίζουν την πλάτη σ’ αυτόν τον τρόπο λειτουργίας, αντί να προσπαθήσει να τους προσεγγίσει, τόσο περισσότερο μετατρέπεται σε κέντρο κατάρτισης που κλείνει τα μάτια σε όσα συμβαίνουν στα μαγαζιά.
Βασικά, βαρεθήκαμε τις ανακοινώσεις.
Εμείς αγωνιζόμαστε για ένα σωματείο που θα μας χωρά όλους και όλες από την πρώτη ημέρα (εμάς, όχι τους εργοδότες μας). Που θα αποτελεί ασπίδα, θα μπαίνει στα μαγαζιά και θα αναμετράται με τα αφεντικά. Που δεν θα μετρά απώλειες, ούτε θα προσπαθεί να σώσει «οτιδήποτε αν σώζεται».
Που θα είναι ανοιχτή, συμπεριληπτική, και δεν θα στήνεται για «οικογενειακές φωτογραφίες» με υπουργούς και στελέχη της εκάστοτε κυβέρνησης. Που δεν θα φοβάται να σταθεί απέναντι στις αγωγές SLAPP.
Που θα είναι αιχμηρή όπως η δημοσιογραφία που έχει ως στόχο το δημόσιο συμφέρον.
Που θα βάζει την ποιότητα της δημοσιογραφίας σε ίδια προτεραιότητα με τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων.
Κανείς δεν μας χάρισε τίποτα. Κανείς δεν θα μας χαριστεί για τίποτα.
Στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ στηρίζουμε – ψηφίζουμε Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στα ΜΜΕ.
