Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα, για όσους έχουν επιλεκτική γνώση και μνήμη: Εργοδότες και διευθυντές επικαλούνται και εκμεταλλεύονται το «διευθυντικό δικαίωμα» για να προχωρούν, ανάμεσα στα άλλα, σε απολύσεις. Οι εργαζόμενοι, από την άλλη, έχουν το «εργατικό δικαίωμα» να υπερασπίζονται τη δουλειά τους, τους μισθούς τους (διεκδικώντας αυξήσεις) και την αξιοπρέπειά τους. Και το κάνουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν, συμπεριλαμβανομένων των συνελεύσεων και της κήρυξης στάσεων εργασίας ή απεργίας.
Αυτό είναι κάτι που οφείλουν να γνωρίζουν και να σέβονται όλοι στον κλάδο των ΜΜΕ, χωρίς εξαιρέσεις. Συμπεριλαμβανομένου του εκδότη της εφημερίδας Documento και του «στενού κύκλου» του, που έχουν επιδοθεί σε μια εκστρατεία λασπολογίας και απειλών σε βάρος του – δημοκρατικά και νόμιμα εκλεγμένου – εκπροσώπου των εργαζομένων. Με αφορμή την απόφαση γενικής συνέλευσης όπου καταγγέλθηκε μια απόλυση, διατυπώθηκαν λογικά αιτήματα και αποφασίστηκε μια 3ωρη στάση εργασίας.
Όσοι εφαρμόζουν τέτοιου είδους πρακτικές, οφείλουν να γνωρίζουν πως θα μας βρουν αποφασιστικά απέναντί τους. Κάθε επιχείρηση αντεκδίκησης σε βάρος εκλεγμένων εκπροσώπων και εργαζομένων που διαπράττουν το… έγκλημα να διαφωνούν με τον εργοδότη τους θα τύχει της ανάλογης απάντησης. Όσο για τις απειλές περί «λουκέτου», δεν θα πέσουμε στην παγίδα: Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ένας σοβαρός εργοδότης θα κλείσει την επιχείρησή του απλώς και μόνο επειδή δεν τα βρίσκει με τον εκάστοτε εκπρόσωπο ή επειδή κηρύχθηκε μια στάση εργασίας – χωρίς να έχει άλλους λόγους, που είναι παντελώς άσχετοι με τους εργαζόμενους.
Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, η οποία έχει ανεχθεί και κλείσει τα μάτια επανειλημμένως απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν. Να σταθεί έμπρακτα στο πλευρό κάθε συναδέλφου και ειδικά των μελών του Μικτού Συμβουλίου. Να μην επιτρέψει λίστες προγραφών και μπούλινγκ στους χώρους δουλειάς. Και, εφόσον κριθεί αναγκαίο, να αντιδράσει δυναμικά.