Η μικρή βόλτα γύρω από την κεντρική πλατεία της Αγίας Παρασκευής που παρουσιάζεται στο μίνι ντοκιμαντέρ που δημιουργήσαμε με τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους του σχήματός μας Βίκη Σκαρμούτσου (παρουσίαση) και Γιάννη Καρπούζη (σκηνοθεσία), αναδεικνύει μερικά μόνο από τα ανυπέρβλητα εμπόδια που ορθώνονται απέναντι στα άτομα-δημότες με περιορισμένη κινητικότητα στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν πρόσβαση ακόμα και στα πιο κεντρικά σημεία της πόλης.
Για να είμαστε ακριβείς, η γενική εικόνα της πόλης από την άποψη της προσβασιμότητας και της φιλικότητας της προς τα άτομα περιορισμένης κινητικότητας είναι τραγική:
-Σε όλη την έκταση του δήμου, τα πεζοδρόμια είναι τόσο μικρά και συνήθως κατειλημμένα από ΙΧ, μηχανάκια, σκουπίδια, δέντρα, παράνομα εκτεταμένα περίπτερα, κοκ, που οι κάτοικοι με προβλήματα – αμαξίδια αναγκάζονται να κυκλοφορούν πάνω στο δρόμο, με σοβαρούς κινδύνους.
-Οι τυφλοί πολύ απλά δεν έχουν καμία τύχη. Οι πλάκες με σήμανση για τυφλούς είναι κατεστραμμένες αφού δεν συντηρούνται, και οι ρίζες από τις ακακίες των πεζοδρομίων τις έχουν σηκώσει. Το ότι σε κάποιες δημόσιες υπηρεσίες ή στις πεζογεφυρες υπάρχει ράμπα για ΑμεΑ είναι δώρο αδωρο γιατί τα ΑμεΑ αδυνατούν να φτάσουν μέχρις εκεί.
-Η εντύπωση που σχηματίζει ο τυχαίος επισκέπτης της πόλης (και δυστυχώς όχι μόνο της πόλης μας) είναι ότι η μέριμνα για τους κατοίκους με αναπηρία είναι μια πολυτέλεια πολύ χαμηλά στον κατάλογο των προτεραιοτήτων της δημοτικής αρχής. Αυτή η εικόνα πρέπει να αλλάξει και να αλλάξει ριζικά και το ταχύτερο.
Είναι πολύ σημαντικό για την πόλη να αποκτήσει ένα χαρακτήρα συμπεριληπτικό, έτσι ώστε να είναι δρόμοι, πεζοδρόμια, πάρκα, υπηρεσίες, χώροι ψυχαγωγίας και καταστήματα να είναι προσβάσιμα από όλους τους κατοίκους, ανεξάρτητα από τις μικρές ή μεγάλες δυσκολίες κινητικότητας τους (καθήλωση σε αμαξίδιο, περιορισμένη όραση, αδυναμία από γηρατειά, κλπ).
Για αυτό είναι απαραίτητο πρώτα απ’ όλα εμείς οι ίδιοι και ίδιες να σεβόμαστε τις υποδομές προσβασιμότητας σαν οδηγοί, είτε αυτό αφορά τις ράμπες στα πεζοδρόμια, είτε φυσικά τις θέσεις στάθμευσης αναπήρων.
Όμως είναι προφανές ότι πολλά πρέπει να γίνουν και από άποψη υποδομών για να γίνει η πόλη πιο προσβάσιμη, και αυτό μπορεί να γίνει ουσιαστικά με την συμμετοχή των ίδιων των ατόμων που αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα, επισημαίνοντας ζητήματα και λύσεις.
Έτσι θεωρούμε κομβικό να μελετηθούν μαζί με τα άτομα με προβλήματα κινητικότητας οι διαδρομές μέσα στη πόλη ώστε αυτές να γίνουν προσβάσιμες με ράμπες και επέκταση πεζοδρομίων στα κατάλληλα σημεία. Με μικρές τεχνικές παρεμβάσεις μπορούν να υπάρξουν πολύ σημαντικές βελτιώσεις.
Παράλληλα είναι απαραίτητο να βελτιωθεί η προσβασιμότητα σε όλες τις δημόσιες υποδομές (δημοτικά και δημόσια κτίρια) τόσο με κατάλληλες ράμπες ή αναβατόρια αλλά και θέσεις μέσα στις αίθουσες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 1ο Λύκειο στο οποίο υπήρχε ζήτημα πρόσβασης τόσο για διδάσκοντα όσο και για μαθητή.
Κυρίως όμως θα πρέπει να προχωρήσει η κατάρτιση του Σχεδίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας, που αποτελεί υποχρέωση της Δημοτικής Αρχής (νόμος 4784/2021), ένα σημαντικό μέρος του οποίου οφείλει να ασχοληθεί και να προτείνει λύσεις που θα εξασφαλίζουν την προσβασιμότητα των υποδομών της πόλης από όλους τους κατοίκους της, χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς, και με σεβασμό στο περιβάλλον. Η δημοτική Αρχή Ζορμπά είναι και σε αυτό το ζήτημα έκθετη απέναντι στους δημότες, αφού σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο θα έπρεπε να έχει δρομολογηθεί η κατάρτιση του Σχεδίου ήδη από το Μάρτιο του 2022. Παραμονές των δημοτικών εκλογών του 2023, δεν έχει γίνει ούτε το πρώτο βήμα για την υλοποίηση ενός τόσο σημαντικού έργου, η δημιουργία δηλαδή της σχετικής ομάδας εργασίας…
Αυτά όλα κερδίζονται μέσα από τον συλλογικό αγώνα από τους αγωνιζόμενους κατοίκους και το αναπηρικό κίνημα.
Και σε αυτό τον αγώνα θέλουμε να συμβάλουμε μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο για μια πόλη συμπεριληπτική, προσβάσιμη, μια πόλη που φροντίζει και διεκδικεί το καλύτερο για όλους τους κατοίκους της.
