Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ Βοιωτίας ειλικρινά συγκλονισμένος από την νέα πολύνεκρη τραγωδία της Πύλου πενθεί μαζί με κάθε έναν που θέλει να λέγεται άνθρωπος και ταυτόχρονα καταγγέλλει το συνεχιζόμενο έγκλημα και τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες των προσφύγων και για όσους γλιτώνουν από τον όλεθρο του πολέμου.
Ο Σύλλογος εργαζομένων ΟΤΑ Βοιωτίας δεν «ανακάλυψε» τώρα το προσφυγικό πρόβλημα , ούτε το πένθος του είναι μια έκφραση πολιτικής ορθότητας παρά πιστή αποτύπωση ενός πραγματικού συναισθήματος, όπως υποκριτικά συμβαίνει από πολλές πλευρές. Από την πρώτη στιγμή της θητείας μας έχουμε πάρει θέση στο πλευρό των ταλαιπωρημένων συνανθρώπων μας (ενδεικτικό απόσπασμα από ανακοίνωσή μας το 2017….:Συνεχώς μετράμε νεκρούς πρόσφυγες, γυναίκες ,άνδρες, μάνες, παιδιά και βρέφη, όπως συνέβη ξανά τις τελευταίες ημέρες στο Αιγαίο..
Οι ίδιοι που προκαλούν πολέμους για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους και τα κέρδη τους, είναι που ισοπεδώνουν τη ζωή όλων των ανθρώπων , ανεξαρτήτου φυλής , χρώματος , θρησκείας. Η άνοδος της ακροδεξιάς παγκοσμίως όπως και διάφορων φασιστικών μορφωμάτων , εξυπηρετεί πάντα και μόνιμα τα συμφέροντα αυτών).
Δυστυχώς , παντού στην Ευρώπη οι μετανάστες και οι πρόσφυγες ταυτίζονται με την εγκληματικότητα, την τρομοκρατία, την πολιτισμική απειλή. Παντού στην Ευρώπη όσο πιο σκληρή πολιτική υπόσχεσαι για τη μετανάστευση, τόσες πιο πολλούς ψήφους παίρνεις. Παντού στην Ευρώπη η οποιαδήποτε προσπάθεια να συζητηθεί το μεταναστευτικό με νηφαλιότητα, λοιδορείται και συκοφαντείται.
Καλούμε όλους να σκεφτούν: Αν οι νεκροί δεν ήταν πρόσφυγες και μετανάστες, αν οι νεκροί ήταν συμπατριώτες μας ή ακόμα και τουρίστες (αυτή η ευπρόσδεκτη κατηγορία ξένων) θα αποδίδονταν αυτομάτως όλες οι ευθύνες σε εγκληματικά κυκλώματα; Άραγε οι ζωές των ανθρώπων , οι ζωές μας , δεν μετράνε όλες το ίδιο ;
Στο Σύλλογο εργαζομένων ΟΤΑ Βοιωτίας έχουμε διαλέξει θέση : είμαστε σταθερά , ανυπόκριτα και ανυποχώρητα δίπλα σε κάθε απελπισμένο , σε κάθε κατατρεγμένο πρόσφυγα , σε κάθε κατατρεγμένο συνάνθρωπό μας.
Ως επιμύθιο οι στίχοι του μεγάλου μας ποιητή Τάσου Λειβαδίτη:
«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει απ’ τις σφαίρες, μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα ’ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα ’ναι για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς,
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
