Από τη σελίδα στο facebook του δημοσιογράφου Χρήστου Αβραμίδη (Chris Avramidis)
Η παρακάτω είναι το διάγραμμα που δείχνει πόσο χρόνο (δεν) αφιέρωνε η ΕΡΤ σε θέματα κοινωνικών κινημάτων, πριν το κλείσιμο, πόσο κατά τη διάρκεια της αυτοδιαχείρισης και πόσο (δεν) αφιέρωνε μετά.
► Σαν σήμερα, συνέβη κάτι που λίγο μετά θα μου άλλαζε ολόκληρη τη ζωή. Η ΝΔ με το μνημόνιο έκλεισαν την ΕΡΤ. 2.600 άνθρωποι χωρίς δουλειά. Το βράδυ πήγαμε στη συγκέντρωση έξω απ’την ΕΡΤ3 και τα ξημερώματα διάφοροι ΕΑΑΚίτες πήγαμε στις κεραίες στον Χορτιάτη, να ενισχύσουμε στους εργαζόμενους στην περιφρούρηση του σήματος. Μόλις φτάσαμε ήρθανε τα ΜΑΤ και πέταξαν τους εργαζόμενους εκτός. Έσπασαν την πόρτα και έριξαν μαύρο στην ΕΡΤ3.
► «Υπάρχουν χρόνια που δεν γίνεται τίποτα. Και υπάρχουν εβδομάδες που γίνονται χρόνια». Τέτοιες ήταν εκείνες οι βδομάδες για όλους μας.
► Εκείνο το πρωινό, κάπου στον Χορτιάτη, γνώρισα για πρώτη φορά τον Θόδωρο, τον Σταύρο, τον Νίκο και πολλούς ακόμα που λίγο καιρό μετά έμελλε να γίνουμε αδέλφια. Κάθε μέρα μαζί να κρατάμε ζωντανή τη φωνή του αγώνα.
► Οι μέρες που πέρασα στην ΕΡΤ ήταν ομορφότερες στη ζωή. Και οι μέρες που οργανώθηκε η Θερμιδώρ στην ΕΡΤ, ήταν μάλλον οι χειρότερές στη ζωή μου.
► Όσα δημιουργούσαμε 2 χρόνια, διαλύθηκαν μέσα σε λίγους μήνες. Ο νέος νόμος ΣΥΡΙΖΑ, ξεδόντιασε την αυτοδιαχείριση και επανέφερε το πρόγραμμα σταδιακά, στα ίδια επίπεδα κυβερνητικού ελέγχου. Δεν γινόταν σε ολόκληρη την Ελλάδα να ρίχνει βροχή και μνημόνιο, αλλά μέσα στην ΕΡΤ να κάνει ήλιο και αυτοδιαχείριση.
► Όταν ξαναήρθε η ΝΔ στα πράματα, έκανε την ΕΡΤ ακόμα χειρότερη. Ελεγχόμενη, χωρίς ούτε μια χαραμάδα εκπροσώπησης για τα κινήματα. Και το έκανε βασιζόμενη πάνω στον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ.
► 2.400 άνθρωποι ξαναβρήκαν τους δουλειές τους. Μπόρεσαν να πληρώσουν πάλι το νοίκι τους, να δώσουν ένα χαρτζιλίκι στα παιδιά τους, που τα βλέπαμε καθημερινά εκεί μέσα στην ΕΡΤ, να ενισχύουν και αυτά με τον τρόπο τους, τους γονείς και τον αγώνα.
► 2.400 ξαναβρήκαν τις δουλειές τους και αυτό είναι καλό.
► Όμως, ταυτόχρονα, μπήκαν οι βάσεις για να ξαναγίνει η ΕΡΤ ένα παραμάγαζο της κυβέρνησης. Που όταν οι πορείες θα φτάνουν προς το κτίριο για να πουν τα αιτήματά τους, αντί για ανοιχτές αγκαλιές εργαζομένων θα συναντούν τα ΜΑΤ. Και αυτό είναι κακό.
► Δεν μπορεί κανείς να διεξάγει τη συζήτηση για το πόσο χάλια είναι σήμερα η ελευθερία του Τύπου, χωρίς να εξετάσει πώς κατεδαφίστηκε αυτή η συγκλονιστική προσπάθεια για μια άλλη ενημέρωση.
► Προσπαθώ να μη στέκομαι στο παρελθόν και να μεταμορφώνω αυτό που νιώθω σε δημιουργική δύναμη. Έτσι, στην καραντίνα, ξόδεψα αρκετή από την (μέτρια τότε) ζωή μου για να μελετήσω με επιστημονικά εργαλεία το φαινόμενο της «Ελεύθερης ΕΡΤ» που λειτουργούσε 2 χρόνια χωρίς διορισμένους διευθυντές και χαρτάκια απ’την κυβέρνηση.
► Δημοσιεύσαμε διεθνώς την μελέτη μαζί με τον Αλέξανδρο Μινωτάκη (Alexandros Minwtakis) σε έναν τόμο του Routledge για τη ριζοσπαστική δημοσιογραφία και εκεί εξετάσαμε το παγκόσμιο φαινόμενο, ένα ριζοσπαστικό ΜΜΕ να έχει ταυτόχρονα
1) Ριζοσπαστικό περιεχόμενο
2) Εναλλακτικό τρόπο παραγωγής
3) Πολύ μεγάλη εμβέλεια.
► Και φυσικά σκιαγραφήσαμε τι καθιστά δυνατή μια τέτοια παγκόσμια πρωτοτυπία, δηλαδή έναν αγώνας που κρατά για 2 ολόκληρα χρόνια υπό κατάληψη 19 κτίρια σε όλη την Ελλάδα με μέσα παραγωγής αξίας εκατομμυρίων ευρώ.
Μπορείτε να διαβάσετε την πλήρη έρευνα, πατώντας εδώ.
