Ήταν 9 Μάη 1945, όταν ο νικηφόρος Κόκκινος Στρατός σφράγισε τη μεγάλη νίκη των λαών, υψώνοντας τη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου και αναγκάζοντας τη ναζιστική Γερμανία σε συνθηκολόγηση. Η Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Στάλινγκραντ, το Κουρσκ έβαλαν την «ταφόπλακα» του φασισμού. Οι νικητές πλήρωσαν δυσανάλογα το τίμημα της νίκης, αφού είχαν τεράστιες ανθρώπινες απώλειες: σκοτώθηκαν 20 εκατ. άνθρωποι. Αντιθέτως, οι απώλειες της Βρετανίας ήταν 375.000 άνθρωποι και των ΗΠΑ 405.000 άνθρωποι.
78 χρόνια μετά από την 9η Μάη 1945 το πρώτο πράγμα που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι η Αντιφασιστική Νίκη είναι γεγονός. Ο φασισμός τσακίστηκε με τη θυσία εκατομμυρίων Σοβιετικών πολιτών στο Ανατολικό μέτωπο, εκατοντάδων χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών που στρατεύθηκαν στο αντάρτικο και την αντίσταση στις κατεχόμενες χώρες. Ο ελληνικός λαός έζησε την τραγωδία της φασιστικής και ναζιστικής κατοχής με αμέτρητους νεκρούς από τα Ολοκαυτώματα, το λιμό, την κακουχία, από τις εκτελέσεις των αγωνιστών της αντίστασης. Αλλά και μετά την Απελευθέρωση, οι πολιτικοί απόγονοι των Χιτών, των Ταγματασφαλιτών, των Ράλληδων και των Μπουραντάδων, κράτησαν για δεκαετίες ακόμη το λαό, την αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα στο γύψο, για να σβήσουν την ΕΑΜική επαναστατική κληρονομιά.
Σήμερα, η νοσταλγοί αυτών των καθεστώτων, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται σε υπουργικούς και βουλευτικούς θώκους, επιχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία, μέσα από την οργανωμένη προπαγάνδα στα συστημικά ΜΜΕ, στην τέχνη, στον πολιτισμό, στην ακαδημαϊκή κοινότητα, μέσα από τις απόπειρες εξίσωσης του κομμουνισμού και του ναζισμού, της «θεωρίας των δύο άκρων», της «ημέρας της Ευρώπης» κ.λπ., και να μας πείσουν ότι οι εγκληματίες ναζί είναι το ίδιο με τους 200 της Καισαριανής, το Σουκατζίδη, την Ηλέκτρα, το Μπελογιάννη, Άρη Βελουχιώτη, τη Δράκεια και και τους 108, τον Πλάτανο, την Κοκκινιά, το Κάστρο του Υμηττού, το Γοργοπόταμο, την Κίτρινη Αποθήκη, το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, την Κίτρινη Αποθήκη, τη μάχη της Ηλεκτρικής κλ.π.
Ο εορτασμός της Ημέρας της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών πρέπει να μας θυμίζει όλο το μεγαλείο του πολύπλευρου αγώνα που είχε ως σταθμό την 9η Μάη: αγώνας Αντιφασιστικός ενάντια στον ναζισμό και τον φασισμό, αυτές τις τερατογενέσεις του καπιταλισμού, αγώνας αντιιμπεριαλιστικός έναντια στην καθυπόταξη χωρών και λαών για να μετατραπούν σε φθηνό εργατικό δυναμικό και να καταληστευθούν οι πόροι τους, αγώνας ταξικός για να ξεμπερδέψουμε με τις αιτίες που γεννούν τα νοσηρά φαινόμενα της καπιταλιστικής κοινωνίας, για να γίνει ο κόσμος της δουλειάς νοικοκύρης στον τόπο του και να απολαμβάνει τους καρπούς της εργασίας του.
«Ο φασισμός είναι μια φανερά τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, των πιο σωβινιστικών, των πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου… Ο φασισμός δεν είναι μια διακυβέρνηση πάνω από τάξεις, ούτε μια διακυβέρνηση της μικροαστικής τάξης ή του κουρελοπρολεταριάτου ενάντια στο χρηματιστικό κεφάλαιο. Ο φασισμός αποτελεί την ίδια την εξουσία του χρηματιστικού κεφαλαίου. Είναι η οργάνωση της τρομοκρατικής καταπίεσης της εργατικής τάξης και των επαναστατικών στρωμάτων της αγροτιάς και της διανόησης. Στην εξωτερική πολιτική ο φασισμός, υποδαυλίζοντας το μίσος απέναντι στα άλλα έθνη, αντιπροσωπεύει τον επιθετικό μιλιταρισμό στην πιο κτηνώδη μορφή του» (Κομμουνιστική Διεθνή).
Μία ευσύνοπτη παρουσίαση των γεγονότων από την άνοδο του ναζισμού το 1933 μέχρι τη συντριβή του, με την ύψωση της κόκκινης σημαίας στη γερμανική βουλή, στο Ράιχσταγκ, από το σοβιετικό Κόκκινο Στρατό.
