Ο Αλ. Κούγιας δεν παρέστη στην εκδίκαση της αγωγής SLAPP, που κατέθεσε κατά της «Εφημερίδας των Συντακτών», ενώ δεν παρουσίασε μάρτυρα υπεράσπισης και ο συνήγορός του δεν έκανε καμία ερώτηση στον μάρτυρα Δημήτρη Χριστόπουλο | Πηγή: ThePressProject
Η εκδίκαση της αγωγής πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 4/5 στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με τον Αλέξη Κούγια να μην εμφανίζεται. Υπενθυμίζεται πως η προηγούμενη δικάσιμος είχε αναβληθεί μετά από αίτημά του με το οποίο είχε επικαλεστεί κώλυμα λόγω της παρουσίας του σε άλλη δίκη.
Ο Κούγιας απαιτεί 30.000 ευρώ από την «Εφ.Συν» και άλλα τόσα από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Αγγελίδη, ισχυριζόμενος ότι το ρεπορτάζ της εφημερίδας με τίτλο «Κρεσέντο χυδαιότητας από την υπεράσπιση Λιγνάδη», είναι υβριστικό, δυσφημιστικό και συκοφαντικό.
Ως μάρτυρας υπεράσπισης κατέθεσε ο καθηγητής και κοσμήτορας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Δημήτρης Χριστόπουλος, ενώ από την πλευρά του ενάγοντος δεν υπήρξε μάρτυρας υπεράσπισης.
Η αγωγή SLAPP κατά της «Εφ.Συν.» έχει καταγγείλει επίσης το ΜέΡΑ25, η ΕΣΗΕΑ, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών, νομικούς και άλλους πανεπιστημιακούς.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος ανήρτησε περιληπτικά την κατάθεσή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
Ο ΑΛ. ΚΟΥΓΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ
Σήμερα βρέθηκα μάρτυρας υπεράσπισης στην αγωγή που κατέθεσε ο Αλ. Κούγιας εναντίον του Dimitris Angelidis Δημήτρη Αγγελίδη και της Η Εφημερίδα των Συντακτών εξαιτίας δημοσιεύματος με τίτλο “Κρεσέντο χυδαιότητας από την υπεράσπιση Λιγνάδη” που τον αφορούσε.
Η κατάθεσή μου περιληπτικά:
“Χυδαίος” είναι κατά τα ελληνικά λεξικά ο μη ευπρεπής, ο ακρατής, ο ακραίος, ο προσβλητικός. Αν αυτός είναι ο χυδαίος, ναι ο ενάγων, δικηγόρος Αλέξης Κούγιας είναι η επιτομή της χυδαιότητας στο δημόσιο λόγο αυτής της χώρας και έχουμε κάθε δικαίωμα να το λέμε διότι έτσι αξιολογούμε τη συμπεριφορά του. Απορώ μάλιστα γιατί κάνει ότι τον απασχολεί κιόλας. Το κάνει συστηματικά χωρίς αυτολογοκρισία στο δημόσιο βίο της χώρας και μάλιστα το κάνει προάγοντας έναν νέο τύπο ποινικής δικηγορίας με χαρακτηριστικό την λεκτική – και όχι μόνο – ισοπέδωση των άλλων. Αυτός ο άνθρωπος, το συνώνυμο της “χυδαιότητας,” όπως αυτή ορίζεται από τα λεξικά της ελληνικής προσεβλήθη τάχα για δημοσίευμα που απλώς αναπαράγει τις αδιανόητα προσβλητικές του λέξεις με τις οποίες καθημερινά λούζει αυτούς που βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση του νομικού του δρόμου. “Δεν είναι γκέυ”, λέει για μάρτυρα στη δίκη Λιγνάδη, “είναι γκέουλας” (!!!) Αν αυτό δεν είναι χυδαιότητα, μάλλον πρέπει να επανεπινοήσουμε τις λέξεις μας.
Ο άνθρωπος αυτός ασύστολα λιντσάρει όποιον τολμήσει όχι απλώς να του ασκήσει κριτική αλλά να διεκδικήσει το στοιχειώδες: να εκφέρει αξιολογικές κρίσεις για το λόγο και τη συμπεριφορά του. Ο Αλέξης Κούγιας προσεβλήθη λέει που η Εφημερίδα των Συντακτών έκανε λόγο για “κρεσέντο χυδαιότητας”. Ως σαν να μιλούσε ένας ταπεινόφρων αγοραφοβικός,΄ένας ανώνυμος ευπρεπής κύρίος που ξαφνικά είδε μια εφημερίδα να ασχολείται με τη ζωή του. Ο Αλ. Κούγιας όμως δεν είναι τέτοιος. Είναι ενα δημόσιο πρόσωπο που μόνο ταπεινό δεν θα το χαρακτήριζε κανείς – θα γελούσαν ως κι οι πέτρες με ένα τέτοιο χαρακτηρισμό (κι ο ίδιος θα γελούσε δηλαδή)… Ένα τέτοιο πρόσωπο διεκδικεί να μην του ασκείται κριτική. Αυτό είναι ολοκληρωτισμός και δεν θα το δεχθούμε.
Ουδείς, και κυρίως τα δημόσια πρόσωπα, δεν βρίσκονται στο απυρόβλητο της κριτικής. Πόσο δε μάλλον ένα τέτοιο δημόσιο πρόσωπο το οποίο το οποίο με την οξύτητα της προσβλητικής του συμπεριφοράς έχει γίνει τηλεοπτικό case study.
Η κάλυψη μιας τόσο πολύκροτης ποινικής δίκης και η αυστηρή κριτική που οι παράγοντές της τροφοδοτούν με τη δημόσια συμπεριφορά τους είναι δημοσιογραφικό καθήκον. Και δικό μας δικαίωμα να γνωρίζουμε. Ειδάλλως, η χυδαιότητα θα νικήσει την αλήθεια και η σιωπή θα επιβληθεί στη δημόσια σφαίρα. Αυτό θα ήταν αυτοκτονία για τη δημοκρατία μας.
