Στις 2 του Απρίλη «γεννήθηκε», από την Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην ακρίβεια και το αυξημένο κόστος ζωής – Πάτρα, μια νέα σελίδα στο facebook για το σταμάτημα της υφαρπαγής της λαϊκής περιουσίας και κατοικίας στην Αχαΐα, το Μπλόκο στους πλειστηριασμούς/Πάτρα. Ακολουθεί το πρώτο κείμενο που δημοσίευσε:
Η ΣΤΕΓΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΟΜΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Η στέγαση αποτελούσε ανέκαθεν βασική ανάγκη για τους “από τα κάτω” της κοινωνίας. Γι’ αυτό το λόγο παλιότερα, τουλάχιστον στην Ελλάδα, η εμπορευματοποίηση των κατοικιών περιοριζόταν στην χορήγηση των στεγαστικών δανείων και την αγορά τους με κύριο σκοπό την ιδιοκατοίκηση. Τα τελευταία χρόνια, όμως, αυτή η εμπορευματοποίηση έχει διευρυνθεί. Πλέον, οι κατοικίες δεν προορίζονται για ιδιοκατοίκηση, αλλά για τη μέγιστη δυνατή απόσπαση κέρδους, δηλαδή για ενοικίαση από εταιρίες, χρησιμοποίηση τους σε επενδυτικά σχέδια κτλ. Με αυτόν τον τρόπο η στέγαση είναι άλλο ένα δείγμα της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, με την κατοικία να μετατρέπεται σε πεδίο μέγιστης κερδοφορίας και εκμετάλλευσης για τα αφεντικά. Αυτή η βασική διαφορά τόσο σε ταξικό επίπεδο όσο και σε ιδεολογικό-πολιτικό είναι μια από τις πιο δομικές αιχμές του κοινωνικού-ταξικού πολέμου.
Αυτή ακριβώς η διαφορά είναι και ο λόγος για τον οποίον μέσα σε ένα περιβάλλον γενικευμένης κρίσης κερδοφορίας, το κεφάλαιο επιχειρεί να ανοίξει νέα πεδία εκμετάλλευσης των “από τα κάτω”.
Παρόλο που
▷▷ το 32,4% του πληθυσμού δαπανά μεγαλύτερο από το 40% του εισοδήματος του για τις στεγαστικές δαπάνες, με αποτέλεσμα το 36,4% του πληθυσμού της Ελλάδος να αδυνατεί να πληρώσει μέρος των στεγαστικών δαπανών του, (και ναι, και στα δύο η Ελλάδα είναι πρώτη και με διαφορά στην Ευρώπη),
▷▷ με το μέσο εισόδημα να ακολουθεί μια αναιμική άνοδο προσπαθώντας να ακολουθήσει τον πληθωρισμό
▷▷ με πληθυσμό περίπου σταθερό το 2021, σε σχέση με το 2011
βρισκόμαστε μπροστά στο εξής παράδοξο: οι τιμές των ακινήτων και των ενοικίων να έχουν πάρει την ανιούσα. Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να μας πείσουν ότι φταίει ο κανόνας της προσφοράς και της ζήτησης, καθώς μια μερίδα ακινήτων διατίθεται πλέον για τον τουρισμό. Αυτό ίσως να ισχύει για το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και για τις έντονα τουριστικές περιοχές της Ελλάδος. Όμως, παρατηρείται εκτίναξη των ενοικίων και της τιμής των κατοικιών και σε περιοχές που δεν είναι τουριστικές. Δεύτερον, ακόμα και για τις τουριστικές περιοχές, τα σπίτια που χρησιμοποιούνται για τον τουρισμό, ήταν κατοικίες για μας τους εργάτες, και όχι νέα κτίρια που κατασκευάσθηκαν. Οπότε, ακόμα και για τις τουριστικές περιοχές, αυτό που συνέβη, ήταν να μας πάρουν τα σπίτια κοψοχρονιά, ώστε τα ντόπια και ξένα αφεντικά να κάνουν τη μπίζνα τους.
Αλλά, όπως είπαμε, αυτό ίσως να ισχύει για τις τουριστικές περιοχές. Για ποιο λόγο στην υπόλοιπη χώρα παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο; Και εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ένα άλλο κομμάτι του κεφαλαίου. Οι τράπεζες. Ως γνωστόν, οι τράπεζες, παρόλο που έχουν χρηματοδοτηθεί αδρά από όλους/ες εμάς την εποχή των μνημονίων, ώστε να μη καταρρεύσουν, βρίσκονται σε αδιέξοδο ως προς τη κυκλοφορία των κεφαλαίων τους καθώς έχουν πολλά αδιάθετα ακίνητα. Οι τράπεζες, όμως, δεν εμπορεύονται ακίνητα, αλλά χρήμα. Και θέλουν διακαώς να μετατρέψουν τα ακίνητα σε χρήμα, ώστε στη συνέχεια να μπορούν να το δανείσουν. Κάτι που ήταν αδύνατο να κάνουν παλαιότερα καθώς η αξία των ακινήτων το 2016-2017 είχε πέσει περίπου στο μισό από αυτή που είχαν, όταν συνήφθησαν τα δάνεια, καθιστώντας την πώλησή τους απαγορευτική. Ξέχωρα που κανείς δεν ήθελε να τα αγοράσει τότε. Και χωρίς δάνεια, το κεφάλαιο μπαίνει σε μεγάλα “ντέρτια”. Για αυτό το ελληνικό κράτος κάλεσε τα funds, μέσω και των εγγυήσεων που τους έδωσε με το πρόγραμμα ¨ΗΡΑΚΛΗΣ¨, προκειμένου να βοηθήσουν σε αυτό το πρόβλημα.
Επίσης, το ελληνικό κράτος, αφενός μέσω των golden visas αλλά και των μερικών και παροδικών επιδομάτων για τα ενοίκια, αντί της αύξησης μισθού και αφετέρου μέσω της δημιουργίας της πεποίθησης μέσω των ΜΜΕ από το 2019 και μετά, ότι τα ενοίκια είχαν εκτοξευθεί δήθεν καθολικά, επιχειρεί να πετύχει το διττό σκοπό του. Να αποσπάσει, δηλαδή, προς όφελος του κεφαλαίου περισσότερο υπεραξία από εμάς και δεύτερον να ανέβουν οι αξίες των ακινήτων καθιστώντας πλέον δυνατή την πώληση των ακινήτων από τις τράπεζες.
Πιο συγκεκριμένα, στη Πάτρα παρατηρείται μια κατακόρυφη αύξηση των ενοικίων που μέσα σε 3 χρόνια ανέρχεται στα 100 με 150 ευρώ. Αυτή η προσπάθεια, όπως περιγράφτηκε από πάνω, των εταιρειών και των golden boys του real-estate να αποσπάσουν κέρδος, οδηγεί τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα στην περαιτέρω υποτίμηση κάλυψης των βασικών τους αναγκών, στερώντας τους ακόμα και τη στέγη.
Την ίδια στιγμή και επισήμως με την απόφαση του Αρείου Πάγου να αναστείλει και το τελευταίο νομικό παραθυράκι που προστάτευε την πρώτη κατοικία υπέρ των επενδυτικών κεφαλαίων, βλέπουμε να ανοίγεται ξανά το φαγοπότι στην αξιοποίηση ακινήτων με τον παραπάνω τρόπο. Ως εκ τούτου, χιλιάδες πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας θα πραγματοποιηθούν, ενώ με το νέο πτωχευτικό νόμο οι πλειστηριασμοί και οι διακανονισμοί που θα γίνονται μεταξύ πιστωτών και δανειοληπτών θα αποφέρουν τεράστια κέρδη στους πρώτους (καταβολή ενοικίου που θα αποφασίζεται από τις τράπεζες και το κεφάλαιο με συνεχή απειλή οριστικής έξωσης, αν δεν καταβληθούν 3 συνεχόμενες δόσεις). Ήδη στην Πάτρα έχουν δρομολογηθεί πλειστηριασμοί πολλών ακινήτων, μεταξύ αυτών και αρκετών πρώτων κατοικιών, ενώ όπως φαίνεται και στο τοπίο πανελλαδικά, η στεγαστική κρίση πρόκειται να διογκωθεί περισσότερο.
Φαίνεται, λοιπόν, πως κάθε κρίση στον καπιταλισμό, είναι μια ευκαιρία για βίαιη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων. Είτε με πολέμους είτε με το δυσβάσταχτο κόστος ζωής και την αύξηση ενοικίων είτε ακόμα και το με άνοιγμα νέων αγορών-τρόπων εκμετάλλευσης, η ουσία του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας είναι το κέρδος. Αυτό για όλους/ες εμάς σημαίνει εντεινόμενη φτωχοποίηση, εξαθλίωση και πλήρης υποταγή στα συμφέροντα της εξουσίας.
Αντ’ αυτού, δηλώνουμε ως αγωνιζόμενα από τα κάτω κομμάτια της κοινωνίας, πως η δυσμενής πραγματικότητα της ακρίβειας και των εξώσεων, μας βρίσκει σε θέση μάχης. Στεκόμαστε ως άνθρωποι που βιώνουμε κοινά την πραγματικότητα, ταξικά και αλληλέγγυα δίπλα σε κάθε άνθρωπο της τάξης μας. Να στήσουμε αναχώματα αντίστασης, μέχρι η στέγαση να γίνει ένα κοινό αγαθό για όλες/ους μας. Δηλαδή να είναι κομμάτι ενός κόσμου μακριά από τα κέρδη και τον θάνατο που μας επιβάλλουν. Έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας.
Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στο αυξημένο κόστος ζωής – Πάτρα
▷▷ gentrification:η συστηματική υποβάθμιση μιας γειτονιάς από το κράτος, με παραμέληση των δημόσιων υπηρεσιών, έλλειψη υποδομών και καθαριότητας, εσκεμμένη μεταφορά πιάτσας ναρκωτικών, ώστε το κράτος να επέμβει ως “από μηχανής θεός” για να τη καθαρίσει. Αστυνομοκρατία, επιχειρήσεις σκούπα σε φτωχοδιάβολους(μετανάστες/στριες που μένουν εκεί, φτωχούς/ές εργάτες/τριες, τοξικοεξαρτημένους ανθρώπους), πώληση δημόσιων χώρων σε ιδιώτες και η εκτόξευση της αντικειμενικής της αξίας ακολουθούν. Αποτέλεσμα είναι ο εκτοπισμός των μόνιμων κατοίκων από τη βίαιη αλλοίωση των χαρακτηριστικών της γειτονιάς και της κατακόρυφης αύξησης του κόστους ζωής συμπεριλαμβανομένων των ενοικίων.
