23.2 C
Athens
Κυριακή, 6 Οκτωβρίου, 2024

Θέλουν οι σχολάρχες τα ιδιωτικά σχολεία να είναι τμήμα του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος; Ναι ή όχι;

Πρόσφατα

Η ανακοίνωση, με τίτλο «Τελικά αποφασίστε, κύριοι του Συνδέσμου των ιδιοκτητών: είναι τα ιδιωτικά σχολεία, ναι ή όχι, τμήμα του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος;», εν είδει σχολίου από την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ). Η επιλογή της φωτογραφίας επίσης δική της.

Με ενδιαφέρον μελετήσαμε την ανακοίνωση του ΣΙΣ εναντίον των συλλογικοτήτων που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία εναντίον της Διεύθυνσης Δ.Ε. Πειραιά για τη διαφημιστική εκδήλωση υπέρ της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Δεν θα σταθούμε ιδιαίτερα σε γραφικότητες τύπου “τα κατάλοιπα του παρελθόντος” και τη “μιζέρια του χθες”, γιατί κάθε πολίτης θα είχε πολλά να γράψει και να πει για τις πελατειακές πρακτικές ορισμένων ιδιοκτητών και των οργανώσεών τους που λειτουργούν ως κομματάρχες της δεκαετίας του ’60 ώστε να αρπάξουν ό, τι μπορούν από την (δυστυχώς) απολύτως πρόθυμη ηγεσία του ΥΠΑΙΘ, για την ανεξέλεγκτη πλέον παρανομία στα ιδιωτικά σχολεία, για την ασύστολη εργασιακή εκμετάλλευση που θυμίζει αμερικανική φυτεία του 19ου αιώνα με αποτέλεσμα πάνω από το 30% των εκπαιδευτικών να έχουν φύγει την τελευταία διετία από τα ιδιωτικά σχολεία. Το ποιοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την ενίσχυση της ποιότητας της εκπαίδευσης, για την επιμόρφωση και την κατάρτιση των εκπαιδευτικών, για τη διαφάνεια στην έκδοση των τίτλων σπουδών, για την προώθηση της εκπαιδευτικής καινοτομίας, αυτό το γνωρίζει ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα και η κοινωνία. Ευτυχώς, τουλάχιστον, που δεν είναι όλα τα ιδιωτικά σχολεία το ίδιο…

Μελετώντας όμως το κείμενο στην ουσία του, διαπιστώνουμε ισχυρές αντιφάσεις. Από το 2010 σε επίπεδο γραπτών ανακοινώσεων και από (τουλάχιστον) το 2016 σε διεθνές επίπεδο (ως μέλος στην αμφιλεγόμενη ΜΚΟ ECNAIS) o Σύνδεσμος των ιδιοκτητών αναφέρει ότι εκπροσωπεί τα “ανεξάρτητα” σχολεία. Ανεξάρτητα σχολεία στην Ευρώπη λογίζονται αυτά που είναι αυτόνομα και δεν έχουν την  εποπτεία της πολιτείας, στη μεγάλη τους πλειονότητα, δε, δεν εκδίδουν ισότιμους με τα δημόσια τίτλους σπουδών και οι απόφοιτοί τους υποχρεώνονται σε εξετάσεις πιστοποίησης. Η δε ΜΚΟ ECNAIS έχει ως κύριο στόχο της την επί της ουσίας κατάργηση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Για τους λόγους αυτούς προκαλούν θυμηδία όσα συγκινησιακά φορτισμένα, αλλά πολύ υποκριτικά,  αναφέρει η ανακοίνωση για τις “δύο …θυγατέρες του Υπουργείου Παιδείας” (εννοούν τη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση) που η πολιτεία “οφείλει να στηρίζει χωρίς διάκριση”. Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σύνδεσμος και οι εκπρόσωποί του ακολουθούν αυτή τη φαρισαϊκή τακτική.

▬ Όταν τους βολεύει, ζητούν την πλήρη απόσυρση του ελέγχου της πολιτείας από τα ιδιωτικά σχολεία, ώστε να δημιουργηθεί ζούγκλα ανομίας και εργασιακής εκμετάλλευσης και να εκδίδονται βαθμοί και τίτλοι υπό καθεστώς αδιαφάνειας. Το έπραξαν το 2011 και το 2017 μαζί με τον ΣΕΒ και τον ΙΟΒΕ, όταν ζήτησαν πλήρη απόσυρση της εποπτείας του κράτους και την καθιέρωση vouchers και της ελεύθερης γονεϊκής επιλογής (εμ να μην μας ελέγχει το κράτος, εμ να μας χρηματοδοτεί!!), το έπραξαν με τη μορφή lobbying το 2013 επί Αρβανιτόπουλου και το 2019 επί Κεραμέως για να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία.

▬ Όποτε, πάλι, ζορίζονται, μιλούν για τα ιδιωτικά σχολεία ως κομμάτι του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος υπό την πλήρη εποπτεία του κράτους (όπως στην περίπτωση που η προηγούμενη κυβέρνηση επιχείρησε να επιβάλλει Φ.Π.Α. στην ιδιωτική εκπαίδευση).

Η ΟΙΕΛΕ έχει σταθερή θέση για τα ιδιωτικά σχολεία. Θεωρεί πως πρέπει να τηρείται η συνταγματική επιταγή για την πλήρη εποπτεία τους από την πολιτεία, ώστε αυτά “να μην εκφυλισθούν σε απλές επιχειρήσεις” και για την ύπαρξη εργασιακών σχέσεων κατά το δυνατόν σταθερών για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, “ώστε να μπορούν απερίσπαστοι να εκτελούν τα καθήκοντά τους για την αποτελεσματικότερη εκπλήρωση του σκοπού της παιδείας, ο οποίος, κατά τα προεκτεθέντα, έχει αναχθεί σε συνταγματικό λόγο δημοσίου συμφέροντος” (ΣτΕ 622/2010). Για το λόγο αυτό αντιταχθήκαμε τόσο ενάντια στις εξοργιστικά χαριστικές νομοθετικές ρυθμίσεις Αρβανιτόπουλου-Κεραμέως που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του ιδιωτικού σχολείου ως παρόχου δημόσιου αγαθού, όσο και ενάντια στην επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση που θα έκλεινε πολλά, κυρίως μικρά, σχολεία και θα άφηνε άνεργους χιλιάδες συναδέλφους μας. 

Επειδή, τα πάντα ρει, λοιπόν, και η ιδιότυπη ασυλία που οι ιδιοκτήτες απολαμβάνουν την τελευταία τετραετία κάποια στιγμή θα τελειώσει, εμείς καλούμε τον ΣΙΣ να αναλογιστεί, αν αυτό το απαρχαιωμένο lobbying που κάνει για να ισοπεδωθούν τα πάντα στο χώρο βοηθά στην ποιότητα της εκπαίδευσης, στον κοινωνικό διάλογο, στα ίδια τους τα σχολεία που σε λίγο καιρό, όπως έχουν διαμορφωθεί οι εργασιακές σχέσεις, θα δυσκολεύονται να βρουν εκπαιδευτικούς. Κυρίως, όμως, ο Σύνδεσμος θα πρέπει να αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα, διότι όταν αποκατασταθεί η δημοκρατική ομαλότητα στην εκπαίδευση, θα κληθεί να απαντήσει:

Θέλει, ναι ή όχι, τα ιδιωτικά σχολεία να είναι πραγματικό τμήμα του επίσημου, δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος, με όσα αυτό συνεπάγεται;

Παρόμοια Άρθρα

Παρατάξεις