Η ΔΟΕ 2 εβδομάδες πριν τις 15 /2 , η ΟΛΜΕ παρότι στην εισήγηση της προς τις τοπικές ΕΛΜΕ μιλούσε για απεργία στα μέσα Φλεβάρη, δεν είχε ορίσει ημερομηνία, τελικά βγήκε στην σύσκεψη των προέδρων το Σάββατο 11/2. Ο συντονισμός των δύο ομοσπονδιών θα έπρεπε να είναι αυτονόητος, η έλλειψη του είναι αναντίστοιχη της κυβερνητικής επίθεσης και αποδεικνύει δύο πράγματα, ένα ότι πιέστηκαν πραγματικά να βγάλουν τις αποφάσεις ενάντια στην αξιολόγηση και την απεργία, δύο ότι οι ηγεσίες των ΔΟΕ-ΟΛΜΕ δεν είναι πρόθυμες να δώσουν τη μάχη στα γεμάτα.
Ο κόσμος της εκπαίδευσης είναι οργισμένος
Παρότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο , η επίθεση της κυβέρνησης και στον χώρο της εκπαίδευσης είναι αμείωτη , βασικό στόχο έχει να περάσει όλο το νομοθετικό πακέτο της αξιολόγησης και να την ξεκινήσει πριν τις εκλογές σαν παρακαταθήκη στην επόμενη κυβέρνηση. Έτσι σε άσχετο νομοσχέδιο του Υπουργείου Μεταφορών , χωρίς καμιά προειδοποίηση προστέθηκαν και πέντε τροπολογίες που αφορούν την εκπαίδευση μεταξύ αυτών και η ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Ο χρόνος δεν ήταν άσχετος, συμπίπτει με την άρνηση του υπουργείου να μονιμοποιήσει οριστικά τους εκπαιδευτικούς που διορίστηκαν το 2020 και είναι δικαίωμα τους μετά από 2 χρόνια « δοκιμής περιόδου» . Το υπουργείο επειδή έχει ηττηθεί σε όλες τις προσπάθειες του στην εφαρμογή των αντίμεταρρυθμίσεων του ( ηλεκτρονικές εκλογές αιρετων, αξιολόγηση σχολικών μονάδων, μέντορες- συντονιστές, PISA) εκβιάζει τους νεοδιόριστους συνδέοντας την μονιμοποίηση τους με την αξιολόγηση τους, έτσι νομίζει ότι θα βρει μια ομάδα εκπαιδευτικών που θα λειτουργήσει σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός. Η άλλη ανοιχτή πληγή είναι η αδιοριστία και τα σχέδιά για ΑΣΕΠ για τους επόμενους διορισμούς αναπληρωτών παράλληλα με το προσοντολόγιο. Από την άλλη η υποχρηματοδότηση των σχολείων εκτός από ελλείψεις σε βασικές υλικοτεχνικές υποδομές κάνει δύσκολη πλέον ακόμη και την καθαριότητα, τον ηλεκτροφωτισμό αλλά και την θέρμανση τους . Οι εκπαιδευτικοί δεν ασκούν το ίδιο θεάρεστο λειτούργημα με τους αστυνομικούς οπότε δεν εμπίπτουν σε κανένα ειδικό καθεστώς, ούτε επίδομα δικαιούνται , οι μισθοί τους από το 2010 έχουν μόνο περικοπές . Ο πληθωρισμός έρχεται να τσακίσει κι αυτούς τους πετσοκομμένους μισθούς που για νεοδιόριστους ξεκινούν από τα 750 ευρώ. Αυτοί είναι οι λόγοι που οι εργαζόμενοι της παιδείας είναι θυμωμένοι και είναι πρόθυμοι να πάρουν τον δρόμο του αγώνα.
Πορτογαλία
Οι εκπαιδευτικοί εκεί έχουν μπει σε ένα μακρύ αγώνα με μεγάλες διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες έξω από υπουργεία και κυλιόμενες πολυήμερες απεργίες . Η αξιολόγηση έχει κάνει αρκετά βήματα και οι εκπαιδευτικοί έχουν προσωπικό αξιολογικό φάκελο . Η κυβέρνηση σχεδιάζει τα σχολεία να περάσουν στους δήμους και από τοπικά σχολικά συμβούλια, βάση αυτού του φακέλου ,να γίνονται στο εξής οι προσλήψεις κάτι που στην χώρα μας αποτελεί στόχο με την «Αυτονόμηση της σχολικής μονάδας» . Το πάγωμα των προσλήψεων έχει φέρει πολλά κενά και οι πιο νέοι εκπαιδευτικοί πρέπει καθημερινά να ταξιδεύουν δεκάδες χιλιόμετρα ανάμεσα σε σχολεία για να καλύψουν το ωράριο τους. Το βασικό όμως αίτημα και για τους Πορτογάλους εκπαιδευτικούς είναι οι αυξήσεις στους μισθούς τους .
Με αυτά τα δεδομένα τα μεγάλα συνδικάτα της εκπαίδευσης είχαν σχεδιάσει διαπραγματεύσεις στις αρχές Ιανουαρίου με την κυβέρνηση με βασικό αίτημα αυξήσεις 120 ευρώ αντί 50 που είναι η πρόταση της κυβέρνησης , χωρίς αρχικά να έχουν σχεδιάσει κινητοποιήσεις. Το μικρό συνδικάτο STOP είχε ξεκινήσει πολύμορφες κινητοποιήσεις από τον προηγούμενο Δεκέμβριο και είναι αυτό που έσυρε τα μεγάλα συνδικάτα. Το STOP έχει μικρό αριθμό μελών , έχει όμως έντονα ριζοσπαστικά στοιχεία και το ενδιαφέρων είναι ότι συσπειρώνει στους κόλπους του όλους τους εργαζόμενους στα σχολεία εκπαιδευτικούς, βοηθητικό προσωπικό, καθαρίστριες, φύλακες, ψυχολόγος κ.α. Το STOP είναι αυτό που έβαλε τα πιο προωθημένα αιτήματα ενάντια στην αξιολόγησης εκτός των αυξήσεων και των προσλήψεων . Προκήρυξε απεργίες για τα μέλη του και οργάνωσε διαμαρτυρίες κάνοντας κατασκήνωση έξω από το υπουργείο παιδείας. Συνέπεια της δράσης του ήταν να μπουν στις κινητοποιήσεις και τα μεγάλα συνδικάτα . Έτσι μέσα στον Ιανουάριο και στις αρχές Φλεβάρη έγιναν 2 συγκεντρώσεις των 100 χιλιάδεων έξω από το υπουργείο παιδείας στην Λισαβόνα και είναι σε εξέλιξη απεργίες ανά περιφέρεια που θα καταλήξουν κι αυτές στην πρωτεύουσα με τους γονείς και τους μαθητές να βρίσκονται μαζί με τους εκπαιδευτικούς στον δρόμο. Η κυβέρνηση του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Αντόνιο Κόστα μπορεί να έχει εκλεγεί ένα χρόνο μόνο αλλά είναι σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση κάτω από την πίεση σκανδάλων, της λαϊκής δυσαρέσκειας λόγο της οικονομίας αλλά των απεργιών κι άλλων κλάδων εργαζομένων . Με τις κινητοποιήσεις να συνεχίζονται ,προχώρησε σε κάποιες γενικές υποσχέσεις για προσλήψεις και όριο στις χιλιομετρικές αποστάσεις που θα κάνουν οι εκπαιδευτικοί αλλά παράλληλα ετοιμάζει νόμο για την ποινικοποίηση των απεργιών , οι Πορτογάλοι εκπαιδευτικοί όμως δεν κάνουν βήμα πίσω. Την Κυριακή έκαναν την μεγαλύτερη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έχει γίνει ποτέ στην χώρα από εκπαιδευτικούς με 200.000 να διαδηλώνουν στους δρόμους της Λισαβόνα ενώ τις επόμενες μέρες σχεδιάζουν κοινή απεργία με τους υγειονομικούς.
Βρετανία
Σε Ελλάδα και Πορτογαλία χρειάστηκε να έρθει το Δ.Ν.Τ για να απαιτηθεί η εφαρμογή της αξιολόγησης. Το βρετανικό όμως το σύστημα της αξιολόγησης αποτελεί το καμάρι του ΟΟΣΑ το οποίο έχει διαλύσει το σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης. Υπάρχουν σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων όσο αφορά την χρηματοδότηση και τον αριθμό του προσωπικού. Επομένως τα κακά σχολεία είναι φτωχά σχολεία με λιγότερους εκπαιδευτικούς και ότι αυτό συνεπάγεται. Τα ωράρια των εκπαιδευτικών είναι εξοντωτικά τα αυτονομημένα σχολεία δεν έχουν βιβλία και οι εκπαιδευτικοί φτιάχνουν μόνοι τους το υλικό της δυσκολίας τους , πρέπει καθημερινά να συμπληρώνουν τις φόρμες της αξιολόγησης και να κάνουν μάθημα, έτσι δουλεύουν πάνω από 10 ώρες. Η αξιολόγηση είναι ένας συνεχόμενος έλεγχος με αφόρητη πίεση που σε συνδυασμό με τις χαμηλές απολαβές φέρνει χιλιάδες παρατήσεις ενώ η σχολική αποτυχία και διαρροή για τα παιδιά των φτωχών οικογενειών είναι κανόνας. Η πληθωριστική κρίση είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι . Τα εκπαιδευτικά σωματεία έχουν ξεκινήσει από την αρχή της σχολικής χρονιάς να δουλεύουν την απεργία και κατάφεραν να ακολουθήσουν το τεράστιο απεργιακό κύμα που συγκλονίζει την Βρετανία και παρότι ο δισεκατομμυριούχος πρωθυπουργός Σουνακ πέρασε στο τέλος Γενάρη νόμο για τον περιορισμό τους δεν έχει καταφέρει να τις σταματήσει. Τα σωματεία λειτουργούν δυστυχώς περίπου στα πλαίσια του νόμου Χατζηδάκη όσο αφορά την προκήρυξη μιας απεργίας. Μετά από κανονικές δια ζώσης συνελεύσεις χρειάστηκε να ψηφιστεί η απεργία από τα μέλη του σωματείου με αποστολική ψήφο. Η συμμετοχή έφτασε στην Αγγλία το 53% και στην Ουαλία το 58% , με το 90 % και 93% αντίστοιχα να τάσσεται υπέρ της απεργίας . Η απεργία ξεκίνησε την 1η Φλεβάρη με τεράστιες συγκεντρώσεις και πορείες στο Λονδίνο και τις άλλες μεγάλες πόλεις. Οι απεργίες κι εκεί θα είναι ανά περιφέρεια κυλιόμενες σε μια μακρά περίοδο. Μπορεί βασικό αίτημα να έχουν τις αυξήσεις στους μισθούς στο 10% κόντρα στο 5% που δίνει η κυβέρνηση αλλά αν διαβάσουμε τα πλακάτ των διαδηλωτών εκπαιδευτικών αυτό που διεκδικούν είναι να πάρουν πίσω την αξιοπρέπεια τους .
