Η επιλεκτική επιδοματική πολιτική σε κατηγορίες εργαζομένων είναι μια στρατηγική που ακολουθείται από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις και στοχεύει στη διάσπαση των διεκδικήσεών τους για αυξήσεις στους μισθούς τους αλλά και στην ενίσχυση των συντεχνιακών αντιθέσεων μεταξύ εργαζομένων και κλάδων, σε ένα τύπου δηλαδή «εργασιακό αυτοματισμό».
Από το Γιώργη Χρήστου,
μέλος της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή
και Μεικτού Συμβουλίου ΕΣΗΕΑ (Ραδιομέρα)
Στο πλαίσιο αυτό, κινείται και η τροπολογία που κατέθεσαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός, Νίκος Φίλης και Κώστας Ζαχαριάδης, με την οποία ζητείται η «…χορήγηση έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης του προσωπικού των δημόσιων δομών υγείας, παιδείας και καθαριότητας των ΟΤΑ, που κυρίως επηρεάστηκαν κατά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης του COVID-19, ως αντιστάθμισμα στην αυξημένη υπηρεσιακή και εργασιακή τους απασχόληση, όπως αντίστοιχα», κι εδώ έρχεται το χρύσωμα του χαπιού για τα 600 ευρώ στα σώματα ασφαλείας, «αναγνωρίστηκε και στο ένστολο προσωπικό του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη σύμφωνα με το άρθρο 123 του ν.5003/2022 (Α’230)».
Της «ιδίας κοπής», της διάσπασης των διεκδικήσεων, είναι και οι «συλλογικές συμβάσεις εργασίας» με τα κουπόνια των σουπερμάρκετ, το φιλοδώρημα εργοδοτών και κράτους, που προωθεί στα ΜΜΕ η πλειοψηφία της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, με σκοπό να «θαφτούν» οι μεγάλες ανάγκες των πολλών, να κρύψει τα κακώς κείμενα στα δημοσιογραφικά μαγαζιά κάτω από το χαλί και πίσω από μικροκομματικά, «μικροπροσωπικά» και μικροπαραταξιακά συμφέροντα. Μάλιστα, χωρίς καμία αιδώ κι αφού έχει οδηγήσει τον κλάδο σε άγριες περικοπές στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα (ΕΔΟΕΑΠ), τώρα πανηγυρίζει για τη «ΣΣΕ» στα Δημόσια ΜΜΕ επειδή… στην ΕΡΤ ή το ΑΠΕ θα δοθούν αναδρομικά από τις αρχές του 2022 μόνο στους «προνομιούχους», με σύμβαση αορίστου χρόνου, αφού «κόπηκαν» από την κυβέρνηση οι συμβασιούχοι.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: η ΕΣΗΕΑ βρίσκεται εδώ και χρόνια στη θέση του προνομιακού συνομιλητή της κυβέρνησης σε μια σειρά θεμάτων, φροντίζοντας να τη διευκολύνει σε ισάριθμες περιπτώσεις. Μήπως δεν κάνει το ίδιο και με τα οικονομικά συμφέροντα και τους μιντιάρχες, όταν φροντίζει να λειτουργεί ως «αμορτισέρ» στις κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις των δημοσιογράφων, μπαίνοντας μπροστά και βάζοντας τον κλάδο… σε απεργιακή επαγρύπνηση; Κρατάει μήνες αυτή η «κολόνια»!
Σήμερα, όλοι οι εργαζόμενοι, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, έχουν υποστεί σημαντικές μειώσεις στα εισοδήματά τους, από την έκρηξη της ακρίβειας, σε όλα τα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα, στην ενέργεια και στο ρεύμα, καθώς και από τον υψηλό πληθωρισμό, που εξαϋλώνουν τους μισθούς. Η κατάσταση επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο κι από το γεγονός της ανυπαρξίας ΣΣΕ ή της καταπάτησης τους, όπου υπάρχουν.
Σύμφωνα με το #13 Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων Νοέμβριος 2022 του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, ανάμεσα στα άλλα διαπιστώνεται: (α) απώλεια της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών με μηνιαίο εισόδημα χαμηλότερο των 750 ευρώ, η οποία φτάνει έως και το 40%, και (β) όξυνση των ανισοτήτων λόγω του κόστους ζωής που συνδέεται με την ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό.
Η λύση, για τη σύγκρουση με το κυβερνητικό άρμα της ανάπτυξης και με τα υπερκέρδη που καταλήγουν στις τσέπες των αφεντικών, βρίσκεται στην οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στη μαζική συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες, στην αλληλεγγύη και στο δρόμο, διότι εκεί κρίνονται στην τελική όλα. Βρίσκεται στον ενωτικό και συντονισμένο αγώνα όλων των εργαζομένων, μέσα από τον οποίο θα επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα, όπως οι ΣΣΕ παντού με αυξήσεις άνω του πληθωρισμού και αυτόματη τιμαριθμική προσαρμογή∙ και κατ’ έκταση και αυξήσεις στις συντάξεις.
Σύμφωνα με τα τα βασικά συμπεράσματα για την απασχόληση στην Ελλάδα, όπως προκύπτουν από την «Ενδιάμεση Έκθεση ΙΝΕ ΓΣΕΕ 2022 – Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση» (Δεκέμβριος 2022), ο κατώτατος μισθός είναι κάτω από το επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, παρατηρείται σημαντική αύξηση της ημιαπασχόλησης και αξιοσημείωτα περιορισμένη προστασία των εργαζομένων από ΣΣΕ.
Βλάπτουν σοβαρά αυτόν τον αγώνα, βλάπτουν σοβαρά τα συμφέροντά μας τα χρυσωμένα χάπια-επιδόματα, η ανυπαρξία απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων, ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός που επιδιώκει να βάλει «στον πάγο» τη συνδικαλιστική δράση και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και οι προσπάθειες τύπου πλειοψηφίας ΕΣΗΕΑ, που επιχειρεί να πείσει τους δημοσιογράφους να γίνουν κλακαδόροι του Μαξίμου και να χειροκροτήσουν τα «τροφεία-κουπόνια» της κυβέρνησης ΝΔ και των μιντιαρχών. Αντιθέτως, ενισχύουν τις συνθήκες γαλέρας που εξαπλώνονται στα ΜΜΕ, την υποταγή τους στην πολιτική, κυβερνητική και επιχειρηματική χειραγώγηση, τη συνεχή αποσιώπηση της πραγματικότητας και τη λογοκρισία, τη διεύρυνση των non papers, copy/paste ή clickbaits, την υπονόμευση της αξιοπρέπειάς μας και της δημοσιογραφικής εργασίας, το κοινωνικό αγαθό της ενημέρωσης. Κι εν κατακλείδι; Την ίδια τη Δημοκρατία.
