Εν Ελλάδι, λίγες ημέρες πριν από τα 49 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Από το Γιώργη Χρήστου
μέλος Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή
και Μεικτού Συμβουλίου ΕΣΕΗΑ (Ραδιομέρα)
Πάνω από τρία χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, πάνω από τρία χρόνια ρεβανσισμός από το καθεστώς Μητσοτάκη απέναντι σε κατακτήσεις και δικαιώματα προηγούμενων δεκαετιών, με πλήθος από: βάρβαρους νόμους, λεηλασία «non-stop» στα εργατικά, συνδικαλιστικά, συνταξιοδοτικά και κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, με την ελευθερία του Τύπου να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της επίθεσης. Πάνω από τρία χρόνια χέρι χέρι με την αστυνοτρομοκρατία, τη δικαιοσύνη σε ρόλο «θεραπαινίδας» αλλά και «ασύμμετρες απειλές» και «εσωτερικούς εχθρούς», που, όπως αποκαλύφθηκε εκτός από τη ρετσινιά του «προδότη» είχαν και ένα κορέο, μια επισύνδεση, μια… κρυφή-ανοιχτή ακρόαση με το Μαξίμου και την ΕΥΠ. Κι όλα αυτά, για να εμπεδώσουμε ότι η βίαιη αναδιανομή του πλούτου που παράγουμε υπέρ του κεφαλαίου σε βάρος των δικών μας αναγκών, των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών, δηλαδή το νέο δόγμα του «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει», είναι η «κανονικότητά μας».
Ακρίβεια, καλάθι της φτώχειας και πλήθος άλλων «passαλειμμάτων» εμπέδωσης της φτώχειας, αισχροκέρδεια και κερδοσκοπία με τις αυξήσεις στο ρεύμα (το ακριβότερο στην Ευρώπη), στο πετρέλαιο, στο φυσικό αέριο, στο ψωμί και σε όλα τα είδη λαϊκής ανάγκης, ανοιχτή κρατική «κάνουλα» και χρηματοδότηση προς φίλιους επιχειρηματικούς ομίλους της κυβέρνησης και των υπουργών της, στα υπερκέρδη των καρτέλ της ενέργειας κ.λπ. ξεπούλημα δημόσιων αγαθών, επιχειρήσεων και ασημικών, ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και τζογάρισμα των εισφορών των ασφαλισμεών, εμπορευματοποίηση της υγείας, της παιδείας κ.λπ., διακοπές ρεύματος και νερού, μη πρόσβαση της κοινωνικής πλειονότητας στα κοινωνικά αγαθά, υφαρπαγή της λαϊκής περιουσίας και κατοικίας, ρεκόρ θανάτων στην πανδημία, πόλεμος…
Στις 9 του Νοέμβρη, ημέρα γενικής απεργίας, όλοι και όλες εμείς που πληρώσαμε την κρίση τους και τώρα ζητούν να πληρώσουμε και πάλι τα σπασμένα τους, όλοι και όλες εμείς που βιαίως φτωχοποιηθήκαμε, με αποτέλεσμα να βγάζουμε με παρά πολύ μεγάλη δυσκολία το μήνα, να μην έχουμε να αγοράσουμε ούτε τα βασικά, που μας απειλούν με ενεργειακή φτώχεια, με τη δουλειά μας, με την αρπαγή των σπιτιών μας κ.λπ., οργανωθήκαμε, δεν πήγαμε για δουλειά (επικράτησε… σιγή νεκροταφείου, όπως θέλουν), κατεβήκαμε στους δρόμους και απαιτήσαμε δυναμικά, μαχητικά και αποφασιστικά τα βασικά και αυτονόητα. Και ήμασταν πολλοί.
Μισθοί και συντάξεις πείνας, δουλειά χωρίς δικαιώματα, ΣΣΕ στα αζήτητα, ωράρια – λάστιχο, κατάργηση του 8ωρου, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, «αόρατοι» εργαζόμενοι, επισφάλεια στην εργασία, επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας σε βάρος της μόνιμης και σταθερής εργασίας, απολύσεις, εργοδοτική τρομοκρατία και κρατικοί μηχανισμοί που έχουν αποψιλωθεί με αποτέλεσμα τους ανύπαρκτους ελέγχους. Νόμος Χατζηδάκη, ΓΕΜΗΣΟΕ, φακέλωμα συνδικαλιστών και συνδικάτων, απαγόρευση των διαδηλώσεων, ποινικοποίηση των αγώνων, απεργίας και ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης, διώξεις κατά αγωνιστών κινημάτων, κάθε φωνής αντίθετης με το κυβερνητικό αφήγημα που «δε συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις». Κρατική καταστολή και στημένα κατηγορητήρια, αστυνομία στα πανεπιστήμια, στους άνεργους, στην υπηρεσία της εργοδοσίας, όπως στη «Μαλαματίνα» και των… επενδυτών, όπως στην πλατεία Εξαρχείων και στο λόφο Στρέφη.
Στις 9 του Νοέμβρη ήμασταν πολλοί και απεργήσαμε για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία. Η απόφαση μια ημέρα πριν του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ για την αντισυνταγματικότητα του ΓΕΜΗΣΟΕ ήταν ένα σημάδι ότι τα αιτήματα των απεργών ήταν δίκαια, και μέσα σε αυτό η κατάργηση του αντεργατικού νόμου 4801/2021. Απαιτήσαμε μεταξύ άλλων: ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς μας και αυτόματη τιμαριθμική προσαρμογή, αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς, μόνιμη και σταθερή εργασία, ανάκτηση όλων των απωλειών μας. Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και όλων των αντασφαλιστικών νόμων και εγκυκλίων, να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα από τα ασφαλιστικά μας Ταμεία, το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και τον ΕΔΟΕΑΠ. Να μην περάσει το νομοσχέδιο Οικονόμου την πόρτα της Βουλής και να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων. Αντι-SLAPP νομοθεσία και ελευθεροτυπία, κι όχι «ομερτά» της σιωπής και μιας δημοσιογραφίας ελεγχόμενης από την όποια εξουσία. Μείωση της φορολογίας και της φοροληστείας. Κατάργηση του Χρηματιστηρίου Ενέργειας και πλαφόν στις τιμές παραγωγής αλλά και πλαφόν στις τιμές των αγαθών και κρατικό έλεγχο στην αισχροκέρδεια και την κερδοσκοπία. Καμία ιδιωτικοποίηση, κανένα ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και ελεύθερων χώρων. Καμία εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο, λεφτά για τις εργατικές και κοινωνικές ανάγκες, όχι για εξοπλισμούς.
Ελευθεροτυπία «στο απόσπασμα» στη χώρα μας και στην 108η θέση στον κόσμο, υποδείξεις για το πως θα κάνει τη δουλειά του ένας δημοσιογράφος και τι πρέπει να παπαπαγαλίσει, οσονούπω το τυποκτόνο νομοσχέδιο Οικονόμου, με το φακέλωμα δημοσιογράφων και ΜΜΕ, την επιτροπή λογοκρισίας, την εργασιακή ειλωτεία κ.λπ., υποκλοπές και παρακολουθήσεις δημοσιογράφων. Αλλά και «πετσομένα» ΜΜΕ που -όταν δε σπέρνουν την τρομοϋστερία, στοχοποιούν αγώνες, κινητοποιήσεις, όποιον… τολμά να διαφωνήσει ή να αποκαλύψει ότι δεν τους συμφέρει, όταν δεν κάνουν δολοφονίες χαρακτήρων-, με «πλύση εγκεφάλου» νουθετούν για να κάτσουμε στα αυγά μας, στον καναπέ μας και να αφήσουμε τους «σωτήρες» να κάνουν τη… δουλειά τους, μήπως και μας σώσουν για να επιβιώσουμε χωρίς αξιοπρέπεια…
Στις 9 του Νοέμβρη, ήμασταν πολλοί και απεργήσαμε για εμάς, τους συνταξιούχους γονείς μας, τα παιδιά μας που έχουν να αντιμετωπίσουν ένα ταξικό σχολείο και την πανεπιστημιακή αστυνομία, το συνάδελφο και τη συναδέλφισσά μας, το γείτονα και τη γειτόνισσά μας που μπορεί να κινδυνεύουν να τους αρπάξουν το σπίτι, τους πρόσφυγες και τις προσφύγισσες που τους φυλακίζουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αν δεν τους πνίξουν στο Αιγαία, για καθένα και καθεμιά που χρειάζεται την προστασία μας επειδή διαφέρει. Στις 9 του Νοέμβρη, ήμασταν πολλοί και απεργήσαμε και εμείς στην «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή» και «ρισκάραμε τη δεκάρα που δεκάρα πια δεν είναι». Η παραπάνω φωτογραφία από τη συμβολική διαμαρτυρία μας έξω από το κτήριο της ΕΣΗΕΑ, προτού γίνουμε και εμείς μέρος της μεγαλειώδους εργατικής-λαϊκής διαδήλωσης στην Αθήνα.
Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΕΣΗΕΑ κ.λπ.) θα έμπαιναν μπροστά και θα δούλευαν για την επιτυχία της απεργίας, επειδή την προκήρυξαν. Φοβούνται την εργατική και κοινωνική κατακραυγή που σιγοβράζει εξαιτίας της βίαιης φτωχοποίησης εργαζομένων και λαού. Θέλουν να βγουν εκτός κάδρου των ευθυνών. Θέλουν ξεχάσουμε τα πόσα «τριήμερα Μητσοτάκη» έκαναν (προτού ακολουθήσει το παράδειγμά της ο εντολέας και εγκέφαλος των υποκλοπών), ώστε να μην ανοίξει ρουθούνι, να μην υπάρξουν εργατικές αντιστάσεις και αγώνες στη λαίλαπα των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων που ψήφισαν και εφάρμοσαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Σύρθηκαν, αναγκάστηκαν να προκηρύξουν την απεργία, αλλά μέχρι εκεί. Μετά άρχισε η «αφωνία», η απραξία, η υπονόμευση…
Στις 9 του Νοέμβρη, ήμασταν πολλοί και απεργήσαμε γιατί έχουμε δίκαιο και ο μόνος τρόπος, η μόνη ελπίδα για να τα πάρουμε πίσω είναι ο δρόμος. Εκεί είναι ο αληθινός αγώνας, εκεί κρίνονται όλα. Η νεολαία, φοιτητές και φοιτήτριες, μαθητές και μαθήτριες ενώθηκαν με τους εργαζομένους και τις εργαζόμενες στους δρόμους, εντάχθηκαν στον οργανωμένο και συλλογικό αγώνα και δείξαμε τη συλλογική δύναμή μας. Μπράβο μας και περισσότεροι στη συνέχεια. Και να είστε βέβαιοι και βέβαιες πως το μήνυμα εστάλη: θα κάνουμε το δικό τους χειμώνα δύσκολο.
Στο κλάδο μας, οι Ενώσεις προκήρυξαν την απεργία σχεδόν την τελευταία στιγμή. Είναι χαρακτηριστικό πως αν και είχε παρθεί από το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ σχετική απόφαση σχεδόν τρεις εβδομάδες πριν από τη γνωστοποίησή της, καμία ανακοίνωση, καμία συζήτηση στο Μεικτό Συμβούλιο, αν και εργασιακοί εκπρόσωποι το ζητούσαν από τη διοίκηση. Όλα τελευταία στιγμή. Μήπως για να μην υπάρξει απεργιακό κλίμα και οργάνωση για την επιτυχία της; Ρητορικό το ερώτημα όμως. Απέτυχαν, όμως, και σήμερα με ανακοίνωσή τους οι συνδικαλιστικοί «ταγοί» μας επιχειρούν να καπηλευθούν την επιτυχία της.
Πιστεύουν πως έτσι θα τους δώσουν συγχωροχάρτι οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες για την απώλεια των δικαιωμάτων μας, την απαξίωση της δουλειάς μας και του δημοσιογραφικού λόγου; Τις ανύπαρκτες ΣΣΕ, τους μισθούς πείνας, τις απλήρωτες υπερωρίες και αργίες, τα χρωστούμενα ρεπό από την Σαββατοκυριακάτικη εργασία και τα μη καταβαλλόμενα νυχτερινά ωρομίσθια; Τον οριακό και πολλές φορές ανεπαρκή αριθμό των δημοσιογράφων που απασχολούνται στα ΜΜΕ (ακόμα και σε μεγάλες εκδοτικές επιχειρήσεις), την υπερεντατικοποίηση της εργασίας, την ανεργία στον κλάδο, ας το ξανασκεφθούν; Ας το ξανασκεφθούν…
Ας μιλήσουμε για… φακελώματα, ελευθερία συνδικαλιστικής δράσης και ελευθερία του Τύπου: Το πρώτο «φακέλωμα» μας, έγινε στο ΓΕΜΗΣΟΕ του Χατζηδάκη, που έκανε σπριντ για να γραφτεί η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ, με το πρόσχημα της υπογραφής Συλλογικών Συμβάσεων. Προφανώς σαν αυτή στα Δημόσια ΜΜΕ, όπου απεμπόλησε το δικαίωμά μας για αυξήσεις στους μισθούς και «αγόρασε» τροφεία και κουπόνια. Επί της ουσίας το έκανε για να στηρίξει την κυβέρνηση και το Χατζηδάκη και για αυτό τώρα δε ζητά την κατάργησή του, αν και το ΓΕΜΗΣΟΕ κρίθηκε αντισυνταγματικό. Το δεύτερο «φακέλωμα» έρχεται οσονούπω μέσα από το νομοσχέδιο Οικονόμου για τη διαφάνεια στον Τύπο. Έτσι ονομάζει τον ολοκληρωτικό έλεγχο της ενημέρωσης που επιχειρεί μέσω του νομοσχεδίου η κυβέρνηση, και έχει Μητρώο Μαξίμου, «επιτροπή λογοκρισίας», στην οποία έχει συμφωνήσει η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ, όσμει από εργασιακή ειλωτεία, επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, απώλεια εισφορών από τον ασφαλιστικό μας φορά κ.λπ. Κι όμως το συζητά, αντί να οργανώσει αγώνα και να απαιτήσει να μην περάσει καν την πόρτα της Βουλής, να πεταχτεί στα σκουπίδια.
