Όξυνση της ταξικής πάλης: Κλιμάκωση του πολέμου – Ακρίβεια – Αντεργατική επίθεση
Βρισκόμαστε προ των πυλών ενός από τους δυσκολοτερους χειμώνες των τελευταίων δεκαετιών, όπως επιμένουν να μας τονίζουν οι “άμοιροι ευθυνών” της ΝΔ και λοιπών Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων μιλώντας για οικονομική ζημιά από τον ενεργειακό πόλεμο της Ρωσίας. Προσπαθούν μάταια να κρύψουν την πραγματική αιτία της διαμάχης μεταξύ αξόνων για τον έλεγχο των πηγών ενέργειας και τη διαμόρφωση ισχύος και σφαιρών επιρροής σε μια εξελισσόμενη θανάσιμη παγκόσμια αντιπαράθεση, την ενεργό συμμετοχή τους στα σχέδια του άξονα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, τη νέα αντεργατική πολιτική που ετοιμάζουν, την αέναη θέληση τους για κερδοφορία στις πλάτες της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας. Μπορεί το μεγαλύτερο θύμα του πολέμου που κλιμακώνεται να είναι ο λαός της Ουκρανίας, αλλά τις συνέπειες με την ενεργειακή φτώχεια, την ακρίβεια και τις υπέρογκες πολεμικές δαπάνες θα τις πληρώνουμε μαζί όλοι οι λαοί της Ευρώπης, αλλά και όλες οι φτωχές χώρες του κόσμου που απειλούνται από τις εκφάνσεις της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Ο πληθωρισμός βρίσκεται στο 12.5%, η ακρίβεια καλά κρατεί με τις τιμές στα βασικά αγαθά – τη στέγαση – το ρεύμα – τα καύσιμα να αυξάνονται τη στιγμή που οι μισθοί είτε είναι καθηλωμένοι είτε πέφτουν και η εργατική τάξη έχει μείνει απροστάτευτη με τη βούλα του ν.Χατζηδάκη (και όλων των προηγούμενων αντεργατικών νόμων). Η κατάσταση προβλέπεται να επιδεινωθεί, όταν οι άμεσες και έμμεσες συνέπειες της κλιμάκωσης του πολέμου θα φτάσουν και εδώ, με την εργατική πλειοψηφία να μη μπορεί όχι απλά να ανταπεξέλθει σε υπέρογκους λογαριασμούς αλλά να ανταποκριθεί στις βασικές – βιοποριστικές τις ανάγκες. Όπως κάθε φορά που η κοινωνική δυσαρέσκεια είναι έτοιμη να πυροδοτήσει αντιδράσεις, η κυβέρνηση προχωρά σε άμεση επιβολή του δόγματος “νόμος και τάξη” με όπλο την βίαιη περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων-ελευθεριών και μέσω της καταστολής. Η κρατική βία και καταστολή είναι έκδηλη από τις πορείες για την ΟΠΠΙ, την καταστολή στην απεργία στο εργοστάσιο της Μαλαματίνα -όπου κυβέρνηση και εργοδοσία συμμαχούν-, τα γεγονότα στο ΑΠΘ που ΜΑΤ επιτέθηκαν με δακρυγόνα σε κόσμο σε συναυλία, μέχρι την άγρια καταστολή στις πορείες ενάντια στο μετρό στην πλ. Εξαρχείων, ή στην “ανάπλαση” στο λόφο του στρέφη, και η λίστα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Σε αυτό το πλαίσιο των κυβερνητικών πολιτικών, θα πρέπει να προστεθεί η όξυνση της ακροδεξιάς ρητορίας που μέσα από το εθνικό αφήγημα που χαρακτηρίζει (?) μετανάστες και προσφύγισσες ως απειλή, παράλληλα με την όξυνση του ελληνοτουρκικών και ενός πολεμοχαρούς λόγου.
Όπου δεν πίπτει φόβος, πίπτει ράβδος: Η αστυνομία στους χώρους εργασίας μας
Από την κουβέντα μας δε θα μπορούσε να λείπει η εγκατάσταση της ΟΠΠΙ, με η απλόχερη “δωρεά” 20 εκ. / χρόνο απευθείας από από την Κυβέρνηση για την πληρωμή και εγκατάσταση της. Η εγκατάσταση της ΟΠΠΙ επιδιώκει όχι μόνο την εφαρμογή των σχεδίων τους (νέος αντιδραστικός νόμος για τα ΑΕΙ) “χωρίς να κουνηθεί φύλλο” με την ταυτόχρονη προσπάθεια διάλυσης των φοιτητικών συλλόγων και των συλλογικών διαδικασιών αλλά και την εξασφάλιση της επιχειρηματικής λειτουργίας του Πανεπιστημίου ως πυρήνα κερδοφορίας. Η προσπάθεια της κυβέρνησης βρήκε ισχυρή αντίσταση από φοιτητές/ριες και εργαζόμενους/ες με το σωματείο μας να βρίσκεται σταθερά σε όλες τις δράσεις (συγκεντρώσεις στις πύλες, περιφρουρήσεις, συσκέψεις φοιτητ(ρι)ών-εργαζομένων, διαδηλώσεις). Παρά το γεγονός ότι η ΝΔ χρησιμοποίησε την ΟΠΠΙ ως σημαία και κύριο άξονα της πολιτικής της, για να απονομιμοποιήσει και να συντρίψει το νεολαιίστικο κίνημα, το σχέδιο της φαίνεται μάλλον να υποχωρεί βλέποντας την αντίσταση και το πολιτικό κόστος. Ωστόσο, την προηγούμενη Τετάρτη γίναμε θεατές ενός εγκληματικού – στημένου παιχνιδιού που δε διστάζει να θέσει σε κίνδυνο μέρα μεσημέρι φοιτητές/ριες εντός των σχολών τους. Η πρωινή αστυνομική επιχείρηση στην επί τούτου παρατημένη και απαξιωμένη φοιτητική εστία του ΕΜΠ δεν ήταν παρά μια προσπάθεια δικαιολόγησης της πανεπιστημιακής αστυνομίας στους χώρους φοίτησης και εργασίας μας. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημανθεί η επί σειρά ετών προώθηση του ναρκεμπορίου και των μαφιών από πλευράς του κράτους. Στόχος είναι αφενός η υποβάθμιση των πανεπιστημιακών χώρων και αφετέρου “η ανάγκη για περισσότερη αστυνόμευση”. Είναι επιτηδευμένη επιλογή της κυβέρνησης να “χτυπάει” το Πανεπιστήμιο με αυτόν τον τρόπο για να δημιουργήσει πολιτικά γεγονότα και να επιδείξει σε κάποιες περιπτώσεις δήθεν έργο. Αυτοί που αδιαφορούν για την κατάσταση των εστιών, που οι ίδιοι έχουν προκαλέσει με σκοπό την πλήρη διάλυση και υποβάθμιση, ανταλλάσουν πυροβολισμούς εντός του πανεπιστημιακού χώρου. Η πραγματική ανομία εντός των Πανεπιστημίων είναι η επισφαλής, ανασφάλιστη, μαύρη, απλήρωτη, ή/και ελαστική εργασία χιλιάδων εργαζομένων στην έρευνα και τη διδασκαλία που καλύπτουν πάγιες και διαρκής ανάγκες.
Η ΟΠΠΙ έρχεται για να συμβάλλει στην καταστολή των ταξικών και κοινωνικών κινημάτων που διαχρονικά αναπτύσσονται στο πανεπιστήμιο, από το φοιτητικό και εργατικό κίνημα και τις διεκδικήσεις που αφορούν τον ίδιο τον σπουδαστικό και εργασιακό βίο μέσα στο πανεπιστήμιο αλλά και ευρύτερα τους αγώνες και την πολιτική δραστηριότητα εντός του, τις μόνες δυνάμεις δηλαδή που θέτουν αναχώματα ενάντια στις πολιτικές της εκμετάλλευσης, του αυταρχισμού και της καταστολής. Σαφές παράδειγμα για την δράση της ΟΠΠΙ είναι η προανακριτική της ιδιότητα που μέσω αυτής θα μπορεί να εκκινήσει διαδικασίες πειθαρχικού ακόμη και για το πως οι εργαζόμενοι διεκπεραιώνουν την δουλειά τους, και έτσι να επιβάλλει ένα καθεστώς ελέγχου ακόμη και της συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων και την απειλή της στοχοποίησή τους. Παράλληλα, ο αστυνομικός έλεγχος ευρύτερα εντός του πανεπιστημίου έρχεται να εδραιώσει και σε επίπεδο συνειδήσεων το νέο ακαδημαϊκό παράδειγμα. Υπό την επίβλεψη και τον αστυνομικό έλεγχο, τις κάμερες και τα τουρνικέ, η στόχευση είναι να επιβληθεί ένα ασφυκτικό και αποστειρωμένο πολιτικά, κοινωνικά, ακόμη και πολιτιστικά, μοντέλο ζωής στους φοιτητές και τις φοιτήτριες μέχρι και τους/τις εργαζόμενους/ες, επιχειρώντας να επιβληθεί έτσι η πειθάρχηση στις επιταγές του κεφαλαίου για την λειτουργία του πανεπιστημίου, την αποσιώπηση οποιασδήποτε φωνής που αντιδρά, το να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων η ελευθερία λόγου και έκφρασης που θεωρητικά είναι βασικά στοιχεία του πανεπιστημίου.
Όσο κι αν παρουσιάζεται το αντίθετο, οι βασικοί άξονες της πολιτικής για την Έρευνα και την Παιδεία πατούν στους ίδιους πυλώνες της αυτοχρηματοδότησης και σύνδεσης με την αγορά, όπως γλαφυρά αποτυπώνεται στα στρατηγικά σχέδια για την οικονομία των τελευταίων κυβερνήσεων. Με την ΟΠΠΙ επιδιώκουν να διασφαλίσουν πως η επιχειρηματική λειτουργία δε θα μπλοκάρεται σε καμία περίπτωση!
Νέος νόμος για τα ΑΕΙ – η σύνδεση με την “αγορά εργασίας” σημαίνει διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, πανεπιστήμιο super market γνώσης και εργασιακές συνθήκες γαλέρας
Την ίδια στιγμή, που ο κρατικός προϋπολογισμός για την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα οδηγώντας σταδιακά τα ιδρύματα σε οικονομική ασφυξία, το υπουργείο προχωρά σε ταχεία εφαρμογή του νέου νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, το οποίο αντί να χρηματοδοτήσει τα ιδρύματα, ετοιμάζεται να βάλει το “κερασάκι στη τούρτα” της εμπορευματοποιημένης έρευνας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εξωστρέφεια, οικονομική αυτονομία και ανταγωνιστικότητα, πλήρες άνοιγμα στην αγορά και επενδύσεις σε στρατηγικούς τομείς του κεφαλαίου, διαμορφώνουν το νέο τοπίο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε σύμπλευση με το έργο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων που έστρωσαν το δρόμο (π.χ. Νόμος Γαβρόγλου).
Στο νέο νόμο διαφαίνεται ξεκάθαρα η γενίκευση της εργασιακής εκμετάλλευσης με ανυπολόγιστος αριθμό «φοιτητών», ερευνητών/ριων, διδασκουσών στην επισφάλεια, και από τη χρήση των εργαλείων “Εθνικής Στρατηγικής Έρευνας”, “Τεχνολογικής Ανάπτυξης” και “Καινοτομίας”. Τα ΠΑΚΕΚ ως αυτοτελείς – εξωστρεφείς – κυρίως αυτοχρηματοδοτούμενες ερευνητικές ομάδες στα ΑΕΙ θα απασχολούν μεταδιδάκτορες/ισσες, ερευνητές/ριες επί θητεία με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή έργου με υποχρεώσεις σε ερευνητικά προγράμματα και διδασκαλία.Ακόμη, θεσμοθετούνται τα βιομηχανικά διδακτορικά κάνοντας τη χάρη στον κόσμο των επιχειρήσεων. Σκοπός τους θα είναι η εξεύρεση λύσης σε πρόβλημα μιας επιχείρησης. Η κατά “παραγγελία” έρευνα διεκπαιρεώνεται με περιουσία/υποδομές καθώς και εργατικό δυναμικό των δημόσιων πανεπιστημίων. Τα γνωστικά αντικείμενα που δε συνδέονται άμεσα με την κερδοφορία, όπως οι κοινωνικές ανθρωπιστικές επιστήμες, απαξιώνονται μαζί με τη γνώση των υποψηφίων που απομακρύνονται γνωστικά και ουσιαστικά από το αντικείμενο της διατριβής τους. Τέλος, το επικουρικό έργο χωρίς αμοιβή για την κάλυψη πάγιων αναγκών γίνεται νόμος. Οι δούλοι του πανεπιστημίου δεν είναι μόνο οι ΥΔ και οι εντεταλμένοι διδάσκοντες , οι οποίοι για “καλή” τους “τύχη” θα προσλαμβάνονται με συμβάσεις εξαμήνου για ψίχουλα, αλλά και οι Ερευνητές επί θητεία που φροντίζουν να τους μάθουν το νόμο της εργασιακής γαλέρας από την αρχή.
Να γίνει το σωματείο υπόθεση όλων μας! Τα θέλουμε όλα, Μισθό – Ωράριο – Ασφάλιση: Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ).
Aπό την ίδρυση του σωματείου και μετά, είναι φανερό πως το ΣΕΡΕΤΕ όχι μόνο αποτελεί ένα ζωντανό μαζικό σωματείο που εκφράζει τους/τις εργαζομένους/ες στην έρευνα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και ένα σωματείο που δίνει μάχες πανελλαδικές/καθολικές/τοπικές για την άμεση βελτίωση της εργασίας μας και μπορεί να κερδίζει! Αυτές οι μάχες μας δείχνουν ότι η συνολική κάλυψη του κλάδου μέσω ΣΣΕ είναι αναγκαία, χωρίς να σημαίνει πως θα λύσει δια μαγείας τα προβλήματα των ερευνητ(ρι)ών αλλά θα διασφαλίσει – εγγυηθεί ένα άλλο πλαίσιο εργασίας
Χαρακτηριστικά από τη προηγούμενη γενική συνέλευση μέχρι αυτή το Σωματείο μας συνέβαλε σε δύο σημαντικούς αντεργοδοτικούς αγώνες. Ο πρώτος μιας εγκύου συναδέλφισσας στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ) στην οποία δεν χορηγήθηκε άδεια μητρότητας με αποτέλεσμα να μείνει χωρίς εργασία. Στη προκειμένη περίπτωση στο Σωματείο μας συνέβαλε μαζί με τους/ις συναδέλφους/ισσες από το ΕΑΑ και τη Συνέλευση που συγκρότησαν για τη προάσπιση της Άδειας Μητρότητας αλλά προφανώς και με τη καθοριστική στάση της ίδιας της συναδέλφισσας στο να δικαιωθεί και να της χορηγηθεί έστω και υπό μορφή υποτροφίας το ποσό που θα αναλογούσε ούσα σε άδεια μητρότητας, όπως επίσης και η επιστροφή της στην εργασία. Αυτή η νίκη αποτελεί παράδειγμα για τον τρόπο οργάνωσης αγώνα και συζήτησης στους επιμέρους χώρους εργασίας, καθώς οδήγησε στη λειτουργία συνέλευσης εργαζομένων με θεματική τις άδειες μητρότητας. Επιπλέον συνέβαλε στη δικαίωση συναδέλφων και συναδέλφισσας στην εκδικητική απαίτηση της διοίκησης της Ακαδημίας Αθηνών για επιστροφή δεδουλευμένων ενός έτους. Για το τόσο μικρό χρόνο ζωής του σωματείου μας μόνο και μόνο ότι συναδέλφισσες /οι μας εμπιστεύτηκαν σε τόσο δύσκολες αντεργοδοτικές μάχες είναι κάτι εξαιρετικά ενθαρρυντικό. Ότι συμβάλαμε με τις όποιες δυνάμεις μας στην επιτυχή έκβαση αυτών των υποθέσεων είναι κάτι που μας γεμίζει αισιοδοξία ότι οι συλλογικοί αγώνες είναι ο δρόμος για να καταφέρνουμε νίκες! Προφανώς και στις δύο περιπτώσεις και ειδικά στη περίπτωση της συναδέλφισσας από το ΕΑΑ δεν εφησυχαζόμαστε μέχρι την οριστική κάλυψη των χρημάτων που δικαιούται η συναδέλφισσά μας αλλά και σε αντίστοιχες περιπτώσει άλλων συναδελφισσών του ΕΑΑ.
Ένα ακόμη εμπόδιο στο δρόμο πλήθους ΥΔ αποτέλεσαν οι απειλές του ΙΚΥ για επιστροφή του ποσού της υποτροφίας σε περίπτωση μη τήρησης του χρονικού περιθωρίου για την ολοκλήρωση των διατριβών τους (μέχρι 31/12). Μετά από τα άμεσα αντανακλαστικά των συναδέλφων/ισσων αλλά και το άνοιγμα του ζητήματος μέσα από το σωματείο μας, το ΙΚΥ έδωσε περαιτέρω παράταση, αν και άμισθη, γεγονός που αναδεικνύει για άλλη μια φορά την ανάγκη κάλυψης όλων των εργαζομένων στο κλάδο με σύμβαση εργασίας (ίση με τα χρόνια της διατριβής στην περίπτωση των ΥΔ) χωρίς την ανάγκη εξάρτησης από προγράμματα ή την περαιτέρω εξάντληση μας κάνοντας 2-3 δουλειές. Και ενώ το ίδρυμα επιτίθεται με τέτοιο τρόπο σε νέους/ες επιστήμονες, διατείνεται ότι προωθεί την ενίσχυση της ακαδημαϊκής πορείας και εκλέγει ως νέα διευθύντρια την Μαρίζα Φουντοπούλου -καθηγήτρια του ΕΚΠΑ- κατευθείαν από τον εκλογικό σωλήνα της ΝΔ, παρακάμπτωντας πέντε υποψήφιους που υπερτερούσαν με βάση τη μοριοδότηση. Για εμάς αυτή η νίκη θα πρέπει να είναι ένας συνεχής αγώνας για όλες/ους τους/ις συναδέλφισσες/ους που υπό τη δαμόκλειο σπάθη των απειλών είτε παρατάνε τη διδακτορική τους έρευνα, είτε βιώνουν καθημερινά με αβίωτους όρους το άγχος και την πίεση. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε όσα μας ανήκουν και για τους/ις συναδέλφισσες/ους που πήραν την υποτροφία για “ώριμα διδακτορικά” του ΙΚΥ.
Οι παραπάνω μάχες που δώσαμε δεν απαιτούν εφησυχασμό αλλά συνεχή διεκδίκηση όσων μας αρνούνται. Τα αυτονόητα για εμάς δε θα επιτρέψουμε να είναι ποτέ ξανά προϊόν διεκδίκησης αλλά κατοχυρωμένα δικαιώματά μας που θα καθορίζονται από μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στον κλάδο. Η ΣΣΕ είναι αναγκαία συνθήκη για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας μας. Πάνω στην απουσία της το κεφάλαιο συμπιέζει τον μέσο μισθό (αν υπάρχει) αλλά και εκμεταλλεύεται τις ευέλικτες μορφές εργασίας (μπλοκάκι, υποτροφίες) νομιμοποιώντας την ως ανασφάλιστη εργασία χωρίς ωράριο, χωρίς δώρα/αποζημιώσεις/επιδόματα, χωρίς τις απαραίτητες άδειες (άδεια μητρότητας κλπ.). Τη στιγμή που το πλήθος των εργαζομένων στην έρευνα αυξάνεται και η ανακάλυψη και χρήση νέων τεχνολογιών προς όφελος του ανθρώπου και της εργασίας του είναι εφικτή, οφείλουμε να αναδείξουμε πως η επιστημονική γνώση και έρευνα δεν είναι μόνο ένα πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου αλλά και ένα πεδίο που αν αξιοποιηθεί με βάση τις κοινωνικές ανάγκες μπορεί να βελτιώσει τη ζωή όλων των εργαζομένων!
Η σύσταση του σωματείου μας ήταν η απαρχή της προσπάθειας μας ένας ολόκληρος και κατακερματισμένος κλάδος, με πλήθος εργασιακών σχέσεων και εργαζομένους σε ποικιλία ειδικοτήτων, που τον έκρυβαν εντέχνως κάτω από το πέπλο της αριστείας και της απληρωσιάς να αναγνωριστεί και να συσπειρωθεί διεκδικώντας ΣΣΕ στον κλάδο και λόγο στον προσανατολισμό, την αξιοποίηση και το αντικείμενο της δουλειάς του. Με την ίδρυση και τη μαζικοποίηση του σωματείου μας έχουμε πετύχει την πανελλαδική αναγνώριση μας, κυβέρνησης-κεφάλαιο-εργοδότες-Πρυτάνεις τρέμουν τη φωνή μας η οποία πλέον μπορεί να ακουστεί. Αυτό όμως δεν μας αρκεί, πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας δίνοντας καθημερινές μάχες για την άμεση καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας μας ταυτόχρονα με την αναγκαία διεκδίκηση και κάλυψη των συναδέλφων/ισσών μας μέσω ΣΣΕ, μάχη που πάνω στο τρίπτυχο “μισθό – ωράριο – ασφάλιση” μπορεί να μας διασφαλίσει τα αυτονόητα δικαιώματα μας. Η πανελλαδική ημέρα δράσης καθώς και η κλαδική απεργία μας ήταν η αρχή, η περεταίρω συσπείρωση και μαζικοποίηση του σωματείου και της δράσης του αλλά και την λειτουργία της επιτροπής συγγραφής της ΣΣΕ ώστε να μετράμε βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Συνεχίζουμε να διεκδικούμε ό,τι μας ανήκει με το βλέμμα στραμμένο τόσο στους αγώνες του επόμενου διαστήματος, όσο και με τις προετοιμασίες για διεξαγωγή κλαδικής απεργίας την άνοιξη του 2023, στα πρότυπα προετοιμασίας, της 6ης Απρίλη και 17 Μάη.
Να σπάσει η σιωπή! Φεμινιστικός ταξικός αγώνας, μόνος δρόμος για τη χειραφέτηση
Η περίπτωση της μάχης για την χορήγηση άδειας μητρότητας στο Αστεροσκοπείο αναδεικνύει άλλη μια πτυχή της αρρύθμιστη εργασιακή πραγματικότητα του Κλάδου. Αυτή των περιστατικών έμφυλης βίας και διακρίσεων που δημιουργούν ιδιαίτερα στις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ ένα διπλό φορτίο. Τα περιστατικά είναι πολυάριθμα και οι πάσης φύσεως καταγγελίες που φτάνουν στο σωματείο μας καλύπτουν φάσμα ιδρυμάτων σε πανελλαδική κλίμακα, οδηγώντας στην εκτίμηση πως η συγκρότηση αλλά και δράση τόσο της επιτροπής παρατηρητηρίου όσο και η ίδρυση επιτροπής ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις θα δράσουν πολλαπλασιαστικά στη δουλειά μας!
Η εργασιακή πραγματικότητα των ερευνητ(ρι)ών/@ παρότι μοιάζει εντελώς διαφορετική, έχει πολλά κοινά με αυτή των αθλητ(ρι)ών και των εργαζόμενων στην τέχνη. Κι αυτά δεν είναι άλλα από την πλήρη απουσία εργασιακών δικαιωμάτων, πολλές φορές απουσία συμβάσεων, μαύρη απλήρωτη εργασία και υποταγή στην απόλυτη αυθεντία του μέντορα καθηγητή/ερευνητή/προπονητή/σκηνοθέτη! Προφανώς, δεν υποστηρίζουμε ότι περιστατικά έμφυλης διάκρισης σε όλο το φάσμα τους δεν λαμβάνουν χώρα και σε περιπτώσεις όπου οι παραβιαστές είναι συνάδελφοί μας. Παράλληλα, υπάρχει μια ανοχή στον εκφοβισμό και το mobbing, καθώς σχεδόν οποιαδήποτε παραβιαστική και κακοποιητική συμπεριφορά από τον υπεύθυνο καθηγητή/ερευνητή δικαιολογείται ως «μύηση» στον χώρο της έρευνας ή προσπερνάται απλά με ένα «αυτά έχει η δουλειά». Όλα αυτά, σε συνδυασμό με μια κουλτούρα ακραίου ανταγωνισμού και υπερεργασίας μέχρι εξάντλησης, ώστε να είμαστε «παραγωγικοί/ες» και να ικανοποιούμε τις παράλογες απαιτήσεις και τα ασφυκτικά deadlines που βάζουν τα αφεντικά μας, οδηγούν σε μια αφόρητη εργασιακή πραγματικότητα.
Ο αγώνας για να ξεμπερδεύουμε από τις πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας πρέπει να είναι συνδεδεμένος με τους σύγχρονους εργατικούς αγώνες, με την προσπάθεια διαμόρφωσης ενός σύγχρονου ταξικά ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος, αλλά απαιτεί και ξεχωριστό βάρος και ειδικές κινήσεις. Για να γίνει πραγματικότητα το “me too” στην έρευνα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν φτάνουν οι επιτροπές “ισότητας φύλου” που ορίζουν τα πανεπιστήμια, τα ερευνητικά κέντρα και οι επιχειρήσεις. Θα πρέπει να γίνει κτήμα ολόκληρου του σωματείου, και κρίνουμε πως είναι ώριμη η δημιουργία επιτροπής ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις θα μπορεί να διαχειρίζεται καταγγελίες, να βρίσκεται σε επαφή με τις επιζώσες προσφέροντας κάθε είδους υποστήριξη αλλά και με τη νομική ομάδα του σωματείου, καθώς και θα βοηθήσει στη διαμόρφωση μιας συμπεριληπτικής κουλτούρας – λειτουργίας του σωματείου. Από τα πρώτα βήματα της επιτροπής θα μπορούσε να είναι η κατάρτιση ενός “οδηγού ενάντια στην έμφυλη βία και τις διακρίσεις στο χώρο εργασίας”.
Η εργατική αντεπίθεση ανάγκη της εποχής: συνολικός εργατικός αγώνας για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής του κεφαλαίου για τα δικαιώματα μας σε Δουλειά-Παιδεία-Αγαθά-Ελευθερίες και Ζωή
Ως κλάδος αποτελούμε από την απαρχή της δημιουργία μας το πιο τρελό όνειρο του κεφαλαίου, κλάδος που για χρόνια ήταν αόρατος και συμπυκνώνει στην πλειοψηφία του τα χαρακτηριστικά που επιθυμούν για το σύνολο της εργατικής τάξης! Χαρακτηριστικά που θα τους επιτρέψουν να καρπώνονται και να κερδοφορούν στο μέγιστο βαθμό από το πλούτο που παράγουμε, ενώ εμείς θα στερούμαστε τα αυτονόητα. Ως ένας τέτοιος κλάδος αλλά και ως κομμάτι των εργαζομένων και της κοινωνίας, αποτελούμε κομμάτι του ευρύτερου εργατικού λαϊκού κινήματος και θεωρούμε πως σήμερα για να “αναπνεύσουμε” και να ζήσουμε αλλιώς η εργατική αντεπίθεση κόντρα σε κεφάλαιο-κυβέρνηση-ΕΕ για την ανατροπή τους είναι αναγκαία συνθήκη!
H μάχη απέναντι στο κρεσέντο καταστολής, στην διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και στο κάτεργο των εργασιακών συνθηκών που μας ετοιμάζουν είναι μονόδρομος. Μάχη που δε μπορεί παρά να συνενώνει το σύνολο των εργαζομένων εντός και εκτός των ιδρυμάτων με τους φοιτητές και να γίνει υπόθεση όλης της κοινωνίας. .Πρέπει να χτίσουμε μέτωπο συμμαχίας και αλληλεγγύης με όλα τα εκμεταλλευόμενα κομμάτια εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και να συντονιστούμε με όλα τα σωματεία και τις συλλογικότητες που βλέπουν τη δυστοπία που ετοιμάζει για εμάς ο σύγχρονος καπιταλισμός. Η ακρίβεια, η εργασία χωρίς δικαιώματα, η πλήρης ιδιωτικοποίηση, η διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και η μη πρόσβαση της κοινωνικής πλειοψηφίας σε δημόσια αγαθά είναι ο μαγικός συνδυασμός για την κερδοφορία και την κυριαρχία τους. Μόνο η αντεπίθεση του ταξικά ανασυγκροτημένου εργατικού κινήματος κόντρα στον αστικοποιημένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ο απεργιακός ξεσηκωμός ενόψει της 9/11 μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια τους και να επιβάλλει τους δικούς μας όρους! Δε θα αφήσουμε τον χειμώνα που έρχεται να στερήσει το ρεύμα, το ζεστό νερό, το φαγητό, τη θέρμανση σε κανέναν και καμία, αλλά θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους για αυξήσεις στους μισθούς, ΣΣΕ σε όλους τους κλάδους, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά, αξιοβίωτη ζωή για όλους, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, ειρήνη ανάμεσα στους λαούς! Ο αγώνας των εργαζομένων και ο συντονισμός – σχεδιασμός των ταξικών σωματείων από κοινού με του φοιτητ(ρι)ες οφείλει να περνά και από το φετινό εορτασμό του Πολυτεχνείου. Δεν είναι η μόνη χρονιά που το σύνθημα “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” είναι επίκαιρο, η επίθεση που εξαπολύεται δείχνει πως ο αγώνας μας πρέπει να τους ανατρέψει ώστε δικαιώματά μας σε Εργασία-Παιδεία-Δημόσια Αγαθά-Υγεία-Ζωή να ικανοποιηθούν άμεσα !
Διεκδικούμε
- Απόσυρση της ΟΠΠΙ, ολόκληρου του νομοσχεδίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και όλων των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθώσεων
- Αύξησης της κρατικής χρηματοδότησης για την Παιδεία και Έρευνα. Αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση της έρευνας. Εδώ και τώρα να δοθεί έκτακτο κονδύλι στα Πανεπιστήμια & Ερευνητικά Κέντρα για να καλυφθούν οι τρέχουσες ανάγκες
- Έρευνα με γνώμονα τις πραγματικές και επιτακτικές κοινωνικές ανάγκες και όχι τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς
- Ανεμπόδιστη πρόσβαση όλης της κοινωνίας στα αποτελέσματα της έρευνας και στη βιβλιογραφία. Καμία χρήση των ερευνητικών αποτελεσμάτων για εμπορικούς σκοπούς (πατέντες κλπ.) και κατάχρηση τους από τους κατασταλτικούς, κρατικούς και δικαστικούς μηχανισμούς
- Υπογραφή συμβάσεων εργασίας για τους εργαζομένους στην έρευνα (ΥΔ, post-doc, έκτακτο διδακτικό, ερευνητικό, διδακτικό και διοικητικό προσωπικό) που θα εξασφαλίζουν τα σύγχρονα δικαιώματα μας
- Άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με βάση τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες (διδακτικές, ερευνητικές, διοικητικές, τεχνικές κλπ.) των Πανεπιστημίων και ερευνητικών Κέντρων. Όχι στο προσοντολόγιο. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλες/ους/α. Αυξήσεις στους μισθούς για να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες. Δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης και των ωρών εργασίας, όπως επιτρέπει η αλματώδης άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας, για να εξαλειφθεί η ανεργία
- Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας (Συμβάσεις έργου, τίτλοι κτήσεις, υποτροφίες). Μέχρι τότε καταβολή του ΦΠΑ και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τα ιδρύματα και το κράτος
- Κατάργηση του σημερινού «επικουρικού διδακτικού έργου», του θεσμού του «πανεπιστημιακού υποτρόφου» και των προγραμμάτων απόκτησης διδακτικής εμπειρίας που έρχονται να καλύψουν πάγια διδακτικά κενά. Οι διδακτικές ανάγκες των ιδρυμάτων δεν μπορούν να καλυφθούν με πρόσθετο επικουρικό διδακτικό έργο και υποτροφίες-χαρτζιλίκι σε ΥΔ και μεταπτυχιακούς φοιτητές. Αντί αυτού, να γίνουν προσλήψεις σε ειδικευμένο διδακτικό και εργαστηριακό προσωπικό. Ως τότε, κανονικές πληρωμές κάθε ώρας επικουρικού (επιτηρήσεις, επιβλέψεις, διορθώσεις, εργαστηριακές ασκήσεις) ή διδακτικού έργου με υπογραφή συμβάσεων εργασίας στην αρχή κάθε έτους
- Κανένας/Καμία εργαζόμενος/η στην έρευνα να μην ετεροαπασχολείται εντός των ερευνητικών δομών
- Ασφάλιση και ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων των εργαζομένων στην έρευνα, ανεξαρτήτως τρόπου αμοιβής, με ευθύνη του εκάστοτε εκπαιδευτικού ιδρύματος και του κράτους, που να επεκτείνεται και στα προστατευόμενα από αυτούς μέλη των οικογενειών τους. Τα χρόνια του διδακτορικού να είναι συντάξιμα και να προσμετρώνται στην προϋπηρεσία. Άδειες εγκυμοσύνης και γονεϊκές άδειες για όλους τους νέους γονείς
- Κάλυψη από τα ιδρύματα των απαραίτητων εξόδων για συμμετοχή σε συνέδρια και άλλες δραστηριότητες πάνω στο ερευνητικό αντικείμενο
- Εξασφάλιση των απαραίτητων μέτρων για την προστασία της Υγείας φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων στην έρευνα. Προσλήψεις προσωπικού. Δωρεάν τεστ για φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενους στην έρευνα με ευθύνη του κράτους. Κανένας διαχωρισμός συναδέλφων/ισσών και καμία χρήση προσωπικών δεδομένων. Αναρρωτικές άδειες πλήρους αποδοχών για όλες/ους τις/τους εργαζόμενες/οι που νοσούν.
- Κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη και κάθε αντεργατικής νομοθεσίας. Κάτω τα χέρια από τα σωματεία και τους συνδικαλιστές. Εργασία με δικαιώματα, αυξήσεις στους μισθούς τώρα, δουλειά 5νθήμερο-6ωρο-30ωρο
- Κατάργηση των βαθιά ταξικών και αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη.
- Επίταξη εδώ και τώρα όλου του ιδιωτικού τομέα υγείας, να περάσουν όλα τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία στον κεντρικό δημόσιο σχεδιασμό και για covid και για μη covid περιστατικά, να μπουν στις γενικές εφημερίες! Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
- Άμεσο πάγωμα των ανατιμήσεων στα είδη πρώτης ανάγκης – Κατάργηση ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής. Αποκλειστικά δημόσιες υπηρεσίες ρεύματος-ενέργειας και νερού. Μείωση των τιμολογίων για τα λαϊκά νοικοκυριά. Διαγραφή χρεών των λαϊκών νοικοκυριών προς τράπεζες, κράτος, ΔΕΗ κ.ά. Φραγμός στους πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας και τις αυξήσεις των ενοικίων
- Με την επικείμενη λήξη προγραμμάτων να μην υπάρξει κανένας τερματισμός χρηματοδότησης σε κανένα επιστημονικό πεδίό έρευνας
Αποφασίζουμε
- Συμμετοχή στη σύσκεψη σωματείων για συντονισμό και δράση μπροστά στην απεργία στις 9/11 που καλεί ΣΥΒΧΑ την Πέμπτη 3/11/10 στις 19:00 στα γραφεία της ΔΟΕ.
- Συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων στις 9/11 μέρα πανεργατικής απεργίας στα Χαυτεία 11π.μ
- Δημιουργία επιτροπής από τη ΓΣ για την υλοποίηση των αποφάσεων (απεργία 9/11 και 3ημερο 17/11)
- Συμμετοχή στην πορεία για την 17/11 και στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου
- Δημιουργία επιτροπής ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις
- Συμμετοχή στην πορεία ενάντια στην έμφυλη βια στις 25/11
- Στοχεύουμε στην οργάνωση κλαδικής απεργίας την άνοιξη του 2023
- Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ενάντια στην ΟΠΠΙ και στάση εργασίας σε περίπτωση εισόδου ΟΠΠΙ στα ιδρύματα ή/και προσπάθεια στησίματος υλικοτεχνικού εξοπλισμού για τις ανάγκες της ΟΠΠΙ ή/ και ελέγχου εισόδου (τουρνικές, κάμερες κλπ)
- Παρέμβαση στο ΕΜΠ για τα ζητήματα που έχουν προκύψει το ίδρυμα
- Άμεση σύσκεψη με επιχειρησιακά και τοπικά σωματεία για το ζήτημα του κλάδου (πχ ΙΚΥ για ώριμα διδακτορικά, λήξη προγραμμάτων κ.α.).
