Αποκαλυπτικό το άρθρο «Τι δουλειά έχει ο δημοσιογράφος στο ρεπορτάζ;» της συναδέλφισσας Σταυρούλας Πουλημένη στο «Alterthess» για του τι έπεται στην ελευθερία του Τύπου, με την επιτροπή λογοκρισίας που συστήνει το Μαξίμου, με επίφαση την τήρηση της δεοντολογίας στα ΜΜΕ και το μοίρασμα των κρατικών επιδοτήσεων (με τη συναίνεση της συνδικαλιστικής ηγεσίας στο δημοσιογραφικό κλάδο), επιτροπή που προβλέπεται στο νομοσχέδιο Οικονόμου για τη δήθεν διαφάνεια στον Τύπο. Περιγράφοντας την εμπειρία της στο 17ο Δημοσιογραφικό Συνέδριο της Σαμοθράκης, αναφέρεται στη στάση και στα λεγόμενα του «λαγού» της επιχείρησης για την ολοκλήρωση του μοντέλου καθυπόταξης και ολοκληρωτικού ελέγχου της ενημέρωσης από την κυβέρνηση της ΝΔ: την υφυπουργό Μετανάστευσης Σοφία Βούλτεψη.

Από το Γιώργη Χρήστου, μέλος
της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή
και του Μεικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ

Μαθήματα… πατριδοκαπηλίας και δημοσιογραφίας από τη Σοφία

Η υφυπουργός, αναφέρει η Σταυρούλα Πουλημένη, αφού αμφισβήτησε την κατρακύλα των ΜΜΕ στη χώρα μας και την 108η θέση στην ελευθερία του Τύπου, επετέθη στο δημοσιογράφο του «Spiegel» Γιώργο Χρηστίδη για το ρεπορτάζ του για τους 38 πρόσφυγες στον Έβρο, του παρέδωσε… μαθήματα δημοσιογραφίας, τον κατηγόρησε ότι παραβίασε όλες τις αρχές της δεοντολογίας και πως ουσιαστικά υιοθετεί επιχειρήματα «που εξυπηρετούν την άλλη πλευρά, μεταφέροντας την προπαγάνδα αυτών που θέλουν να προκαλέσουν πόλεμο». Στο τέλος, του υπέδειξε και πώς να κάνει το θέμα.

«Ο δημοσιογράφος δεν πρέπει καν να πηγαίνει στο ρεπορτάζ γιατί μπορεί στην τελική να προκαλέσει και κανέναν πόλεμο! Και που να πηγαίνει άραγε αν όχι στο ρεπορτάζ; Μήπως θα έπρεπε τα ρεπορτάζ να γράφονται απευθείας από τα κυβερνητικά στελέχη για να μην μπερδευόμαστε και υποπίπτουμε στο λάθος μεταφοράς μιας άσχημης εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό;», διερωτάται εύλογα η Σταυρούλα Πουλημένη στο άρθρο της.

Όταν ομιλεί η Βούλτεψη, οι… υπήκοοι ψιλοκομμένο τουμπεκί

Είχε προηγηθεί επίθεση της Σοφίας Βούλτεψη κατά της Maja Sever, πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων, όταν η τελευταία «προσπάθησε να πει στην κα Βούλτεψη ότι δεν είναι σωστό να υπαγορεύουμε στους δημοσιογράφους τα ρεπορτάζ τους». Άστραψε και βρόντηξε η υφυπουργός Μετανάστευσης και «δεν δίστασε να επιτεθεί και στην ίδια ρωτώντας την στα αγγλικά αν επιθυμεί να την λογοκρίνει!»

«Do you want to censorship me? Just leave me to speak. I am a journalist, I have a history in journalism. When I speak, you don’t have to speak!», η φράση της Σοφίας Βούλτεψη στα αγγλικά. Και φυσικά, πλέον, δε μιλάμε για αλαζονεία της εξουσίας, αλλά για ύβρι. Αποτελεί μάλιστα συνέχεια της μητσοτάκειου επίθεσης, που συνοδεύτηκε με τη φράση «Have you ever been to Samos? No, you have never been to Samos», κατά της ολλανδής συναδέλφισσας Ίνγκεμποργκ Μπέγκελ, μέσα στο Μαξίμου, από τον πρωθυπουργό, γιατί τόλμησε και του είπε στα μούτρα ότι λέει ψέματα για τις παράνομες επαναπροωθήσεις. Μια επίθεση που συνεχίστηκε με τη «δολοφονία χαρακτήρα» επί μέρες από τα «πετσομένα» ΜΜΕ, γεγονός που ανάγκασε τη συναδέλφισσα να εγκαταλείψει τη χώρα. Τέτοιοι είναι.

«Το χειρότερο είναι ότι σε ένα συνέδριο στο οποίο κληθήκαμε ως δημοσιογράφοι να μιλήσουμε σε κλίμα υποτιθέμενης ασφάλειας για τις απειλές και του φόβους που αντιμετωπίζουμε στο επάγγελμά μας, μάθαμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει η στοχοποίηση των δημοσιογράφων από κυβερνητικά στελέχη και η κα Βούλτεψη ήταν το βιωμένο παράδειγμα αυτής της απειλής», καταλήγει στο άρθρο της η Σταυρούλα Πουλημένη.

Μικρή λεπτομέρεια: Βασικό θέμα συζήτησης στο 17ο Δημοσιογραφικό Συνέδριο της Σαμοθράκης ήταν η επικινδυνότητα του δημοσιογραφικού επαγγέλματος στη χώρα μας καθώς και οι πολλαπλές απειλές και οι επιθέσεις που δέχονται οι δημοσιογράφοι και η ελευθερία του Τύπου τα τελευταία χρόνια. Από την αστυνομική βία, τις αγωγές SLAPP, την στοχοποίησή τους από κυβερνητικά στελέχη, τις υποκλοπές αλλά και γενικότερα τις συνθήκες στις οποίες καλούνται να εργαστούν προκειμένου να ερευνήσουν και να δημοσιοποιήσουν ένα θέμα.

Τι απειλεί την ελευθερία του Τύπου στη χώρα

Οι «συμβουλές» και η υπεροπτική συμπεριφορά της «καθοδηγήτριας» Βούλτεψη έγιναν κατά τη διάρκεια της συζήτησης: «Τι απειλεί την ελευθερία του Τύπου στην Ευρώπη και στην Ελλάδα; Οι έρευνες, οι κατατάξεις, οι αντιδράσεις, οι αναγκαίες παρεμβάσεις». Το σίγουρο είναι πως δε φταίει το «έρμο το ριζικό μας» και η «κακιά στιγμή». Το καθεστώς Μητσοτάκη απειλεί την ελευθεροτυπία στη χώρα μας και οι πλειοψηφίες των Ενώσεων που «βάζουν» πλάτες. Μπορεί να το «έχουν κρυφό καμάρι», αλλά ο δημοσιογραφικός «κόσμος το έχει τούμπανο»∙ η συναδέλφισσα, μέλος της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή και πρώην μέλος του Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ, Ματίνα Παπαχριστούδη το λέει χωρίς περιστροφές στο κείμενό της «Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για δεοντολογία στην ΕΣΗΕΑ»:

«Εδώ και πολλά χρόνια, έχουν αποδεχθεί την πλήρη υποταγή των δημοσιογράφων στην προπαγανδιστική καταιγίδα κυβερνήσεων και οικονομικών συμφερόντων. Έχουν συναινέσει στην απώλεια του αυτόνομου ρόλου της δημοσιογραφίας στη διαμεσολάβηση της πληροφόρησης μέσω της εργασιακής εξαθλίωσης, της διάλυσης εργασιακών δικαιωμάτων, την κυριαρχία ατομικών συμβάσεων, τις πληρωμές με κουπόνια, τα άθλια ωράρια και τις αμοιβές των 400-500 ευρώ κ.λπ.», όπως η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ.

Πρωτοβουλία για την Ανατροπή: Δε θα μας υποδείξουν κυβέρνηση, εταιρείες και παρατρεχάμενοι τη δουλειά μας

Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή έχει καταστήσει σαφές προς κάθε πλευρά (κυβέρνηση ΝΔ, Βούλτεψη, εταιρειοκρατία κ.λπ.) πως δεν τρομοκρατούμαστε με τέτοιες συμπεριφορές, δε θα σκύψουμε το κεφάλι, δε θα ζητήσουμε από κανέναν συγγνώμη και δε θα μας υποδείξει ουδείς με ποιον τρόπο θα κάνουμε τη δουλειά μας. Και θα αντισταθούμε στην κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία συνεχίζει ακάθεκτη την πόλωση μέχρις εσχάτων στην κοινωνία και αναγόρευση όλων των δημοσιογράφων που δεν παπαγαλίζουν το κυβερνητικό αφήγημα σε «εχθρούς της πατρίδας-κράτους».

Το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης «στο απόσπασμα»

Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση εξοργίζεται για οποιαδήποτε πληροφορία ή είδηση που δημοσιεύεται εκτός των –ελεγχόμενων από το ίδιο– καναλιών διανομής μέσω non paper, δελτίων τύπου, δηλώσεων και συνεντεύξεων. Επιλέγει να γίνει διεθνώς ρεζίλι, ακόμη και στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, εκτοξεύοντας από επίσημα χείλη υπουργών απειλές για διώξεις δημοσιογράφων, επειδή τόλμησαν να μιλήσουν με τους πρόσφυγες στον Έβρο, όπως έκανε ο Νότης Μηταράκης εναντίον του Γ. Χρηστίδη του «Spiegel», στον οποίο στο Συνέδριο της Σαμοθράκης η υφυπουργός Μετανάστευσης παρέδωσε μαθήματα δημοσιογραφίας και προσπάθησε να χειραγωγήσει.

Με κατασκευασμένες κατηγορίες, τύπου «στοχεύουν να πλήξουν το κράτος- πατρίδα», είναι «πληρωμένοι» ή «κομματικοί» δημοσιογράφοι κ.λπ. αλλά συμπεριφορές τύπου Βούλτεψη, καταδεικνύεται πως το Μαξίμου δεν ανέχεται πλέον την παραδοσιακή δημοσιογραφία. Θέλει να την… εκμοντερνίσει. Εξού και το νομοσχέδιο Οικονόμου για τη δήθεν διαφάνεια στον Τύπο, με το Μητρώο Μαξίμου, την επιτροπή λογοκρισίας και την απειλή της κρατικής διαφήμισης σε όλους όσοι δε «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις». Ένα τυποκτόνο νομοσχέδιο που θα οδηγήσει σε οικονομική εξόντωση και εξαφάνιση Μέσων Ενημέρωσης και δημοσιογράφων που υπερασπίζονται το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης, που κάνουν τη δουλειά τους και διερευνητική δημοσιογραφία, με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και τα συμφέροντα της κοινωνίας. Ένα αντιδραστικό νομοσχέδιο που θα εντείνει την επίθεση κατά της ελευθερίας του Τύπου, θα «ανθίσει» τη μονόπλευρη ενημέρωση που θα περνά από τα φίλτρα του Μαξίμου και θα οδηγήσει στη «μετάλλαξη» μιας είδησης που δε συμβαδίζει με το κυβερνητικό αφήγημα σε «fake news».

Πλιάτσικο και λεηλασίες σε δικαιώματα και ελευθερίες

Ας σκεφθούμε λίγο τι έχει γίνει τα τρία και χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ. Πλήθος από βάρβαρους νόμους, λεηλασία «non-stop» στα εργατικά, συνδικαλιστικά, συνταξιοδοτικά και κοινωνικά δικαιώματα και ελευθερίες, με την ελευθερία του Τύπου να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της επίθεσης, με τους δημοσιογράφους να διώκονται, να στοχοποιούνται, να πέφτουν θύμα ωμής κρατικής καταστολής, να παρεμποδίζονται στο έργο τους κ.λπ. Η αντίδραση των Ενώσεων Συντακτών στα παραπάνω φέρνει αβασάνιστα στο μυαλό την επική ατάκα του Μίμη Φωτόπουλου: «Κι ύστερα θα κάααθεσαι…».

«Ο ρεβανσισμός απέναντι στις κατακτήσεις των δικαιωμάτων και ελευθεριών των προηγούμενων δεκαετιών, το κυνήγι του εσωτερικού εχθρού, η εισαγόμενη και διεθνής τρομοϋστερία και η εμπέδωση της βίαιης αναδιανομής πόρων υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των αναγκών λαϊκών τάξεων, καθώς και η ενίσχυση κάθε φορέα εξουσίας απέναντι στην αγωνιζόμενη κοινωνία απετέλεσαν κατεπείγουσες και απρόσβλητες προτεραιότητες του προσανατολισμού της. Η υπερπαραγωγή ξεκίνησε τις επόμενες κιόλας εβδομάδες των εκλογών της 7/7/2019. Εκείνο το καλοκαίρι η Βουλή δεν έκλεισε για διακοπές», γράφει σχετικά ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης, παραθέτοντας τους σχετικούς νόμους της βαρβαρότητας του καθεστώτος Μητσοτάκη – εδώ. 

Σαφές ότι αυτό το μοντέλο διαχείρισης των μίντια από το καθεστώς Μητσοτάκη οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ποινικοποίηση και καταστολή των «εχθρών δημοσιογράφων» και κάθε αντιπολιτευόμενου ΜΜΕ; Σαφές το γιατί αρνείται να νομοθετήσει αντι-SLAPP νομοθεσία, ώστε να συνεχίζει να πλήττει τον  πλουραλιστικό δημόσιο διάλογο, να οδηγήσει τους «στόχους» σε αυτολογοκρισία και να αποτρέψει άλλους «δυνητικούς στόχους» από το να ασκήσουν το δικαίωμά τους να διερευνούν θέματα δημόσιου συμφέροντος, όπως είναι οι δημοσιογράφοι, οι υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολίτες, συλλογικότητες και κινήματα εν γένει που ασκούν δημόσια ασκούν κριτική. Σαφές ότι οι συνάδελφοι που έπεσαν θύματα υποκλοπών από το Μητσοτάκη και την ΕΥΠ και όσοι ακόμη δε γνωρίζουμε (πολίτες, πολιτικοί κ.λπ.) έχουν στιγματιστεί με τη στάμπα του «προδότη», αφού για να γίνει η άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών επικοινωνιών γίνεται επίκληση της «εθνικής ασφάλειας»;

Απροκάλυπτες και εκφοβιστικές εμπειρίες παρακολούθησης (υποκλοπές)

Και μιας και ο λόγος για παρακολουθήσεις, το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου (International Press Institute) επανήλθε και ζητά άμεσες απαντήσεις από την κυβέρνηση για τις νέες καταγγελίες του Τάσου Τέλλογλου, για και φυσική και τεχνολογική παρακολούθηση δημοσιογράφων που ερευνούν το σκάνδαλο των υποκλοπών. «We call on the government to respond immediately to these claims that journalists were physically surveilled (Καλούμε την κυβέρνηση να απαντήσει αμέσως στις αιτιάσεις για φυσική παρακολούθηση ρεπόρτερ)», αναφέρει το IPI. Υπενθυμίζεται πως σε πρόσφατο άρθρο του, υπό τον τίτλο «Σε συνθήκες απόλυτης μοναξιάς» και θέμα τις τηλεφωνικές υποκλοπές δημοσιογράφων και πολιτικών, ο Τάσος Τέλλογλου δεν αναφέρεται μόνο στα αποτελέσματα του ρεπορτάζ του, αλλά μιλά και για τις προσωπικές του, απροκάλυπτες και εκφοβιστικές εμπειρίες παρακολούθησης – μια «δυστοπία» που «αποτελεί μέρος του συστήματος ελέγχου της πλειοψηφίας». Αναφέρει ανάμεσα στα άλλα:

«Στις 2 Μαΐου 2022 με φωτογράφισαν σε καφετέρια ενός προαστίου της Αθήνας, του Νέου Ψυχικού, μετά από μια συνάντησή μου με τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη, το πρώτο θύμα του λογισμικού Predator σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο φίλος που μας έστειλε τη φωτογραφία μας παρακάλεσε να μη την δημοσιεύσουμε, δουλεύει για το κράτος. Τον Ιούνιο του 2022 μια πηγή με ενημέρωση από τις υπηρεσίες ασφαλείας μου είπε ότι η συνάδελφός μου Ελίζα Τριανταφύλλου, ο ρεπόρτερ Θοδωρής Χονδρόγιαννος, ο Θανάσης Κουκάκης και εγώ «συσχετιζόμασταν» με δεκάδες υποψήφιες πηγές μας με βάση την κεραία της κινητής τηλεφωνίας στην οποία βρίσκονταν τα κινητά μας, για να υπάρχει «μία εικόνα για το αν συναντιόμαστε…

…Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι ο μεμονωμένος συντάκτης είναι πλέον εντελώς απροστάτευτος: από τη σύνταξή του (που δεν θέλει να μπλέξει), από την ένωση επαγγελματιών στην οποία ανήκει (που δεν έχει καταλάβει το πρόβλημα), από την ιδιοκτησία του μέσου του (που είναι με την κυβέρνηση ό,τι και αν κάνει παρά με τον συντάκτη της), από τους συναδέλφους του (που έχουν συνθηκολογήσει), από την ΕΕ (που απλά κάνει ευχές επιτρέποντας τις ad hominem επιθέσεις σε δημοσιογράφους). Τα μέσα είναι οικονομικά ανίσχυρα και χωρίς την εποπτεία ξένων οργανισμών οι εγχώριες ελίτ έχουν γυρίσει στις κακές τους συνήθειες».

Θεωρία του «ελάχιστου κόπου» από κυβέρνηση και εργοδοτικές πλειοψηφίες

Απέναντι στην αδέσμευτη δημοσιογραφία, στην ερευνητική δημοσιογραφία, σε όλους όσοι δε μπαίνουν στο καλούπι της «ομερτά» της σιωπής, τι κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ, έχοντας δεύτερο βιολί τις πλειοψηφίες των Ενώσεων που λειτουργούν σαν αμορτισέρ στις αντιδράσεις; Τι κάνει όλους αυτούς που βλέπουν την κατρακύλα και προσπαθούν να πουν την αλήθεια στο λαό και να προστατέψουν το δημόσιο συμφέρον; Εφαρμόζει τη «θεωρία του ελάχιστου κόπου», όπως θα έλεγε και ο Δημήτρης Γλυνός, ο μεγάλος αγωνιστής δάσκαλος και μέγιστος αριστερός διανοητής στον παιδαγωγικό χώρο.

«Στην Ελλάδα, καθώς ξέρετε ισχύει περισσότερο από κάθε αλλού ο νόμος του ελάχιστου κόπου. Νόμος σωστός, όταν τον εφαρμόζουν οι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν σοβαρή δουλειά και επομένως υποτάσσονται στους νόμους του έργου και ζητούν να οικονομήσουν μόνο κάθε σπατάλη δυνάμεων. Νόμος ολέθριος, όταν τον εφαρμόζουν οι οκνηροί στη σκέψη και στη δράση, που θέλουν μόνο εικονικό αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το έργο και για σκοπούς έξω από αυτό. Και τέτοιοι είμαστε ως τώρα οι περισσότεροι Έλληνες. Εφαρμόζοντας τον νόμο αυτό συστηματικά και στη διανοητική μας προσπάθεια, ξοφλάμε συνήθως με κάθε ενόχληση κολλώντας στον αντίπαλό μας μια ετικέτα. Η ετικέτα μας ξελαφρώνει από κάθε υποχρέωση να προσέξουμε τα επιχειρήματά του, να τα συζητήσουμε σοβαρά, να τα αναιρέσουμε. Σχετίζει ο άλλος το εκπαιδευτικό πρόβλημα με το κοινωνικό; Που να κάθεσαι τώρα να αποδείχνεις εσύ το αντίθετο. Κόλλα του μια ετικέτα. Είναι κομμουνιστής, ή είναι πολιτικάντες, δεν είναι επιστήμονας, δεν είναι παιδαγωγός. Έτσι ησύχασες. Ό,τι και να πει αυτός, το λέει “από τη δική του άποψη”. Από την άποψη δηλαδή της ετικέτας που του κόλλησες. Και επειδή η ετικέτα αυτή δεν έχει πέραση “εις το πολύ και νοήμον κοινόν”- φυσικά γι’ αυτό και του την κόλλησες- δεν έχεις καμία υποχρέωση να εξετάσεις τι λέει» (Εφημερίδα «Ακρόπολη» 9 Ιουνίου 1929. Από το αρχείο του Κ.Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ. Σημείωμα του Κ.Δ. ΣΩΤΗΡΙΟΥ  «Ο Δ. Γληνός δημοσίεψε στην «Ακρόπολη» 13 άρθρα – κριτική των εκπαιδευτικών Νομοσχεδίων της Κυβέρνησης Βενιζέλου – Υπουργός της Παιδείας  Γόντικας»).

Πού έχουμε φτάσει σήμερα; Η λίστα με τις «ετικέτες» έχει τον ατελείωτο, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που η πολιτική και ο συνδικαλισμός να εκφράζονται μόνον με «ετικέτες», η ζωή μας να καθορίζεται από τις «ετικέτες», κι εμείς να έχουμε μετατραπεί σε «προϊόντα». Το ότι κυβερνήσεις και ξεπεσμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ξεπουλούν λαό και εργαζομένους σαν «προϊόν σε τιμή ευκαιρίας» στα σκλαβοπάζαρα της εργοδοσίας, των επενδυτών, των τραπεζιτών κ.λπ. έχει τη βάση του σε αυτό. Ωστόσο, δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών κι εμείς όταν δεν αντιστεκόμαστε και δεχόμαστε να γίνουμε «προϊόντα» πουλώντας τον εαυτό μας, τα όνειρά μας, την αξιοπρέπειά μας, την παιδεία μας, την υγεία μας, την ποιότητα τη ζωής μας, τα εργασιακά και άλλα δικαιώματά μας, και εν τέλει την ελευθερία μας.

Όταν αντιδρά η «συγκυβέρνηση» της ΕΣΗΕΑ έχει στόχο: το συνδικαλιστικό της κατήφορο…

Αναφορικά με τη στάση της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΣΗΕΑ είναι περιττό να μιλήσουμε για το συνδικαλιστικό της κατήφορο. Κάνει ό,τι μπορεί για να είναι «εντάξει» στα καθήκοντά της σαν… άτυπο γραφείο τύπου του Μαξίμου. Την κατηγορούν για αυτό και το αποδεικνύει. Μην ξεχνάμε ότι έτρεξε να γραφτεί του ΓΕΜΗΣΟΕ του Χατζηδάκη. Είπε «ναι» στην επιτροπή λογοκρισίας του Μαξίμου που προβλέπει το αντιδραστικό νομοσχέδιο Οικονόμου και ξεπούλησε τον αγώνα που είχε ξεκινήσει, με το διασωματειακού του τύπου, για να μη μειωθούν οι μόνιμες θέσεις εργασίας στα κανάλια, αφού τη διαβεβαίωσε προφορικώς ο… καλός υπουργός Βασίλης Οικονόμου ότι η μείωση των θέσεων εργασίας δεν αφορά τους δημοσιογράφους. Κατάντια;

Είπε «ναι» στους «μπάτσους της ενημέρωσης» και στη «σύσταση και συγκρότηση ομάδας Εργασίας Συντονισμού (task force) για τη Διασφάλιση της Προστασίας, της Ασφάλειας και της Ενίσχυσης της Θέσης των Δημοσιογράφων», μια επιτροπή που η λειτουργία της είναι προσχηματική και στόχο έχει τη φίμωση, όπως εξάλλου κατήγγειλε μέσω της παραίτησής του από την περί ο λόγος επιτροπή ο συνάδελφος Γιώργος Τσαντίκος (συμμετείχε εκ μέρους της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Πελοποννήσου – Ηπείρου – Νήσων | ΕΣΗΕΠΗΝ).

…να μην ακούγονται οι απαγορευμένες λέξεις: Απεργία και ΣΣΕ

Η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ, στο πλαίσιο της αντεργατικής και αντιδημοσιογραφικής της πολιτικής, είπε «ναι» και στη «Συλλογική Σύμβαση Εργασίας» για τα Δημόσια ΜΜΕ, διατυμπανίζοντας σαν επιτυχία της τα κουπόνια της ντροπής. Καμία απαίτηση, καμία κινητοποίηση, κανένας αγώνας για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, με αυτόματη τιμαριθμική προσαρμογή, ανάκτηση όλων των απωλειών και περισσότερα δικαιώματα για τους εργαζομένους.

Σημείωση για τα ιδιωτικά ΜΜΕ, στα οποία συνεχίζεται η σφαγή της εργασιακής επισφάλειας, οι βάναυσες βάρδιες, τα σκυμμένα κεφάλια του «copy paste», η καταβαράθρωση της δημοσιογραφικής αξιοπρέπειας: ουδέν νεώτερον από το μέτωπο της διαπραγμάτευσης για υπογραφή ΣΣΕ∙ είμαστε σε… απεργιακή επαγρύπνηση, μια ωραιότατη παρελκυστική τακτική για να μην υπάρξουν αποφάσεις για απεργίες στους χώρους δουλειάς.

Τώρα «μασάμε» επαγρύπνηση και παρέλκυση

Είναι χαρακτηριστικό πως παραμένει «κρυμμένο μυστικό και ντοκουμέντο» η απόφαση που έχει πάρει εδώ και είκοσι ημέρες απόφαση για συμμετοχή των δημοσιογράφων στην απεργία στις 9 του Νοέμβρη∙ καμία ανακοίνωση για να προετοιμάσει τον κλάδο και των αγώνα για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και ΣΣΕ παντού, για την επιτυχία της απεργίας. Αν και είχε ειπωθεί πως θα γίνει συνεδρίαση του Μεικτού Συμβουλίου γύρω στις 20 Οκτώβρη για την απεργία, τελικώς το «κονκλάβιο» την όρισε στις 3 του Νοέμβρη. 

Προφανώς και ο χρόνος για κοινωνηθεί και να οργανωθεί η απεργία είναι πολύ μικρός. Κι αυτό διότι υπάρχουν τρεις απειλές, οι λέξεις «προετοιμασία» και «προπαγάνδιση», γεγονός που σημαίνει δημοκρατικές συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς και ανάπτυξη δυναμικής για την επιτυχία της τρίτης απειλής: της «απεργίας». Κι αυτό, δεν το θέλει. Όπως είναι, επίσης, ξεκάθαρο ότι επιθυμεί να έχει τον έλεγχο του «παιχνιδιού» και όχι για τα συμφέροντα όλων ημών. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, πως έδρασε σε πρόσφατη Συνέλευση των εργαζόμενων στον όμιλο Μαρινάκη (Alter Ego), όπου όταν διαπίστωσε πως αναπτύσσεται κλίμα διεκδίκησης και άμεσης διαπραγμάτευσης των εργαζομένων με την εργοδοσία, μπήκε μπροστά και το ανέκοψε, με την αιτιολογία ότι αυτή διαπραγματεύεται, έχει ήδη έτοιμο σχέδιο ΣΣΕ και μέχρι τότε… απεργιακή επαγρύπνηση.

Βαθιά υπόκλιση στις αντεργατικές φωνές, αναφυλαξία στον… εργάτη

Το μέλος της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή, Νάσος Μπράτσος, στην κοινή εκδήλωση που διοργάνωσε η παράταξη με την Αριστερή Πρωτοβουλία για την Ανατροπή (ΕΣΠΗΤ), στις 7 του Οκτώβρη στην ΕΣΗΕΑ και θέμα «Μιντιάρχες και κυβέρνηση μας θέλουν  φτωχούς και φιμωμένους. Εδώ και τώρα αυξήσεις και ΣΣΕ | Κάτω τα χέρια από την ελευθεροτυπία», τόνιζε κατά την εισήγησή του, σε σχέση με την απεργία και τον… απεργιακό «προσανατολισμό» της ΕΣΗΕΑ: «Η καλύτερη απεργία είναι πάντα αυτή που έχει προετοιμαστεί τόσο καλά και έχει τέτοιες συμμαχίες που δεν χρειάζεται καν να γίνει γιατί με την εξαγγελία της γίνεται διαπραγμάτευση ουσίας και όχι προσχηματική». Να προσθέσω ότι στην επιτυχία μιας απεργίας παίζουν ρόλο και δύο ακόμη παράγοντες: η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων και η στήριξη της κοινωνίας. Τέτοιος, για παράδειγμα, ήταν ο αγώνας των διανομέων της EFOOD και των λιμενεργατών της COSCO. Και με αυτά τα χαρακτηριστικά γίνεται ο αγώνας των απεργών της «Μαλαματίνα» για την ανάκληση των παράνομων απολύσεων και την υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς.

Έχει μια τέτοια κουλτούρα η ΕΣΗΕΑ; Αναζητεί συμμαχίες με άλλους κλάδους εργαζομένων. Την απάντησε την έδωσε ο Νάσος Μπράτσος: «Δεν την είχε σχεδόν ποτέ, αντίθετα καλύπτει όλες τις αντεργατικές φωνές που ειδησεογραφικά πετάνε στα αζήτητα τις ειδήσεις του κόσμου που αγωνίζεται, όταν δεν τον συκοφαντούν».

Κάπως έτσι δικαιολογείται και το γεγονός ότι στο πρόσφατο 9ο Συνέδριο της ΠΟΕΣΥ κάποιοι και κάποιες εκ των αντιπροσώπων στο άκουσμα της λέξης «εργάτης»… έβγαζαν φλύκταινες, σπυριά, καντήλες, πάθαιναν αναφυλαξία!

Μόνη «σανίδα σωτηρίας» το… εμείς. Όχι η γραφειοκρατία και ο κοινωνικός εταιρισμός της ΕΣΗΕΑ, όχι ο παραγοντισμός

Είναι ηλίου φαεινότερον πως δεν πάει άλλο και δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε από αυτήν την πλειοψηφία της ΕΣΗΑ που έχει ταχθεί με τον ταξικό αντίπαλο, την κυβέρνηση, τους «βαρόνους της ενημέρωσης» και τα οικονομικά συμφέροντα. Όπως δεν πάει άλλο με την ακραία νεοφιλελεύθερη, αυταρχική και αντιδημοκρατική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, που υπηρετεί τα συμφέροντα των «ολίγων» και συνεχίζει τις μνημονιακές πολιτικές όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Μια πολιτική που για τους εργαζομένους, τη νεολαία και το λαό έχει το «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει». Έχει υπέρογκες αυξήσεις στις τιμές όλων των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης, της ενέργειας και των καυσίμων. Έχει ακραία καταστολή στις διεκδικήσεις τους, περιστολή εργατικών, συνδικαλιστικών, μορφωτικών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ποινικοποίηση των αγώνων. Έχει για όλους εμάς τους εργαζομένους στα ΜΜΕ αγωγές SLAPP, φίμωση και ύστατο χτύπημα που επιχειρείται κατά της ελευθερίας του Τύπου με το νομοσχέδιο Οικονόμου για τη «διαφάνεια» στα ΜΜΕ, αθρόες παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ δημοσιογράφων, ενεργών πολιτών και πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης της ΝΔ, στοχοποίηση δικηγόρων κ.λπ.

Μαζική και δυναμική συμμετοχή μας στη γενική απεργία στις 9 του Νοέμβρη, μαζί με όλους τους εργαζόμενους. Όχι μόνοι μας

Η απάντηση των εργαζομένων στα ΜΜΕ πρέπει να είναι μαζική στις γενικές συνελεύσεις και στις συλλογικές διαδικασίες, αλλά και ενωτική και συντονισμένη με τους άλλους εργαζομένους, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μαζί με την κοινωνία και το λαό, κι όχι να απεργήσουμε μία μέρα πριν ή μετά.

Να «νεκρώσουν» τα πάντα στη Γενική Απεργία της Τετάρτης 9 Νοέμβρη 2022, για αυξήσεις στους μισθούς που να υπερκαλύπτουν τον πληθωρισμό, για υπογραφή ΣΣΕ, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, για κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και όλων των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων, για πλαφόν στην ενέργεια και για κατάργηση του χρηματιστηρίου ενέργειας κ.λπ. για να ζούμε με αξιοπρέπεια, γιατί…

ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ