Κατεπείγουσα αγωγή ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κατέθεσε η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως κατά της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΔΟΕ), ζητώντας την εφαρμογή των άρθρων 92 και 93 του ν. 4823/2021 που αφορούν στον Ενδοσχολικό Συντονιστή και τον Παιδαγωγικό Σύμβουλο-Μέντορα. Πρόκειται για την πέμπτη αγωγή του υπουργείου Παιδείας μέσα σε λίγους μήνες που αμφισβητεί τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Κι όπως σχολιάζει σχετικά η «Εφ.Συν», «ουσιαστικά η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ στρέφεται στα δικαστήρια για να ανατρέψει αποφάσεις συνδικαλιστικών οργάνων χρησιμοποιώντας καταχρηστικά τον κώδικα πολιτικής δικονομίας ώστε κάθε απεργία που κηρύσσουν ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΠΟΣΕΕΠΕΑ, ΟΙΕΛΕ και ΑΔΕΔΥ να κρίνεται σχεδόν εκ προοιμίου παράνομη». Αναλυτικότερα:
Το υπουργείο Παιδείας, σύμφωνα με ανακοίνωσή του, «ζητά από το δικαστήριο να κρίνει παράνομη την κηρυχθείσα από τη ΔΟΕ απεργία – αποχή από κάθε καθήκον που σχετίζεται με τους νέους θεσμούς του Ενδοσχολικού Συντονιστή και του Παιδαγωγικού Συμβούλου-Μέντορα, οι οποίοι, αξίζει να σημειωθεί, έχουν ρόλους υποστηρικτικούς του έργου των εκπαιδευτικών και της σχολικής μονάδας εν γένει, με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της διδασκαλίας και του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου. Η αγωγή θα εκδικαστεί σήμερα, Πέμπτη, λόγω του επείγοντος».
Όπως ισχυρίζεται, «η ΔΟΕ, που αρνείται συστηματικά την εφαρμογή των νόμων εν τοις πράγμασι, στοχεύοντας να επιβάλει τη βούλησή της στη Βουλή, ενώ αποπειράται διαρκώς να ματαιώσει κάθε προσπάθεια βελτίωσης της ποιότητας της εκπαίδευσης, επέδωσε στο Υπουργείο Παιδείας εξώδικο, στρεφόμενη κατά της εφαρμογής ψηφισμένου από τη Βουλή νόμου. Μεταξύ των επιχειρημάτων που επικαλείται είναι ότι το Υπουργείο επιδιώκει την «ενίσχυση των μονοπρόσωπων οργάνων, όπως του διευθυντή του σχολείου», την «εντατικοποίηση της γραφειοκρατίας» που «πολύ απέχουν» από «την διασφάλιση των εργασιακών κεκτημένων των εκπαιδευτικών», ανάμεσα σε άλλα. Με τη λογική της ήσσονος προσπάθειας, την οπισθοδρομική στάση και την άγνοια των διεθνών πρακτικών, η ΔΟΕ, που πρώτη θα έπρεπε να επιδιώκει τη στήριξη του εκπαιδευτικού και της σχολικής μονάδας με κάθε πρόσφορο μέσο, υπονομεύει τελικά τα ίδια τα συμφέροντα του κλάδου που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί».
