«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Αυτό είναι το τελευταίο κείμενο που εκδίδει το ΜΕτωπο Ταξικής Ανατροπής ως πανελλαδική πανεργατική συνδικαλιστική κίνηση εργαζομένων.
Αυτός δεν είναι όμως ένας αποχαιρετισμός…
Το ΜΕΤΑ ιδρύθηκε το 2014, πριν μόλις 8 χρόνια, κι όμως σε μία εποχή πολύ διαφορετική. Μετά από μια μεγάλη περίοδο ανάπτυξης των ταξικών αγώνων, και με τις ελπίδες ζωντανές για άμεση ριζοσπαστική κοινωνική αλλαγή στην Ελλάδα, διαφορετικά συνδικαλιστικά ρεύματα συναντήθηκαν για να ιδρύσουν μια πανελλαδική παράταξη, με βασικό πρόταγμα τη συλλογική υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, μέσα από τους αγώνες. Στο πρώτο διάστημα της ζωής του, το ΜΕΤΑ βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των αγώνων, σε συνέχεια της πορείας που είχαν χαράξει τα ρεύματα που το συγκροτούσαν μέχρι τότε. Σε ώσμωση με το λαϊκό κίνημα που είχε καταλάβει τα προηγούμενα χρόνια τις πλατείες της χώρας, αφουγκραζόμενο τους νέους τρόπους οργάνωσης, επιμένοντας όμως ταυτόχρονα στην κεντρική ανάγκη της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων (που είχε φανεί και στις τεράστιες απεργίες της περιόδου), και μιας άλλης πορείας για το εργατικό κίνημα της χώρας για να υπερασπιστεί τους ίδιους τους εργαζόμενους και τις ίδιες τις εργαζόμενες. Απέναντι στη ΓΣΕΕ της παρέας του Παναγόπουλου που έφτασε το 2015 να στηρίζει το “ΝΑΙ” στο δημοψήφισμα, τις μέρες που κάθε εργασιακός χώρος είχε γίνει πεδίο μάχης. Κόντρα και στην ηγεσία της ΑΔΕΔΥ που ανταποκρινόταν σε ένα βαθμό στην πίεση των διαθέσεων των εργαζομένων, δεν έδειχνε όμως βούληση να πάει τον αγώνα μέχρι τέλους.
Μετά την συνθηκολόγηση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και το πέρασμά του στο αντίπαλο ταξικό στρατόπεδο, αντιμετωπίσαμε ως ΜΕΤΑ μια πρόκληση για την ίδια μας την ύπαρξη. Οι σειρήνες του κυβερνητισμού άνευ όρων, αγκαλιά με αυτές του εργοδοτικού συνδικαλισμού θα ήθελαν και η δική μας συλλογικότητα να ακολουθήσει τον κατηφορικό δρόμο τους. Παρά τις δυσκολίες και τις αρκετές αδυναμίες μας, κατορθώσαμε να σταθούμε όρθιες και όρθιοι. Οριοθετηθήκαμε απέναντι στον κυβερνητικό συνδικαλισμό της απολογίας των (παλιών και νεότερων ι νεότερων) μνημονιακών πολιτικών, και στη λογική της συνεργασίας με την εργοδοσία. Επιμείναμε στο ότι η βελτίωση της ζωής των εργαζομένων έρχεται από τις μάχες τους και όχι από την ταξική συνεργασία. Διασφαλίσαμε την πολιτική αυτονομία μας από κομματικές γραμμές. Έτσι, το 2016 προχωρήσαμε στην ανασυγκρότηση του ΜΕΤΑ.
Στη νέα αυτή φάση, το ΜΕΤΑ αλλά και τα σχήματα που είχαν αναφορά σε αυτό, ή στα οποία συμμετείχαν μέλη του, πρωτοστάτησε σε όλες τις μεγάλες μάχες στους χώρους που συμμετείχε. Οι μεγάλες μάχες στην εκπαίδευση όλα αυτά τα χρόνια, στην υγεία – ειδικά την περίοδο της πανδημίας, οι μεγάλες απεργίες στους ΟΤΑ, το ασφαλιστικό νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα αυτής της περιόδου. Παράλληλα, ξεκινήσαμε βαθύτερες επεξεργασίες για το εργατικό κίνημα, και για μια στρατηγική υπέρβασης της κρίσης του και της κατάστασης στις ηγεσίες του, ανοίγοντας την συζήτηση για το “κέντρο αγώνα”. Ταυτόχρονα, ενισχύσαμε την προσπάθεια δημιουργίας νέων σχημάτων του μαχόμενου χώρου στον ιδιωτικό τομέα, στηριγμένα κυρίως στις νεότερες γενιές εργαζομένων. Σε όλη αυτή την πορεία είχαμε σταθερό προσανατολισμό στις ενωτικές προσπάθειες, πάνω σε συγκεκριμένες προγραμματικές βάσεις και με όρους ισοτιμίας.
Την ίδια στιγμή, είχαμε την επίγνωση, ότι – ειδικά στο βαλτώδες έδαφος της ήττας του εργατικού κινήματος – οι δυνάμεις μας δεν επαρκούν. Το ΜΕΤΑ με την απόφαση της 3ης συνδιάσκεψής του (Σεπτέμβρης 2020) διακήρυσσε ότι «για εμάς η ύπαρξη και λειτουργία του ΜΕΤΑ δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Ιδρύσαμε το ΜΕΤΑ ως εργατική συλλογικότητα, για να συμβάλλουμε στην ενίσχυση των αγώνων και τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Στη σημερινή μάλιστα συγκυρία επιβάλλεται να δούμε, αν θέλουμε να συμβάλλουμε θετικά στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, την συμβολή μας στην συγκρότηση μια ευρύτερης συνδικαλιστικής συλλογικότητας, που να ενώσει συνδικαλιστικές δυνάμεις, αγωνιστές συνδικαλιστές και δραστήριους εργαζόμενους, με τους οποίους έχουμε κοινές αγωνίες και αναζητήσεις και βρεθήκαμε τα τελευταία χρόνια μαζί στους δρόμους, ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της ανεργίας, του αυταρχισμού και της διεύρυνσης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων.
Στο πλαίσιο αυτό απευθυνόμαστε σ’ όλους αυτούς τους συνδικαλιστές και τις συλλογικότητές τους και τους καλούμε να συγκροτήσουμε έναν κοινό χώρο συνεύρεσης, συζήτησης, διαλόγου και κοινής δράσης και παρέμβασης, στην προοπτική λειτουργίας μιας κοινής παράταξης που θα συμβάλει στην αναζωογόνηση της ελπίδας και στην ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος».
Παράλληλα, οι πολιτικές μας επιλογές – τόσο μέσα στα σωματεία και συνδικάτα αλλά και στο δρόμο – μας έφεραν πιο κοντά σε άλλα συνδικαλιστικά ρεύματα, που είτε εντάχθηκαν είτε άρχισαν να παρακολουθούν και να συνομιλούν με το ΜΕΤΑ. Κόμβος σε αυτή τη διαδικασία υπήρξε και η απεργία της “κοινωνικής συμμαχίας” το 2018, όπου καταγγείλαμε την επισφράγιση της λογικής της ταξικής συμφιλίωσης της ΓΣΕΕ, αλλά την ίδια στιγμή αρνηθήκαμε να της παραδώσουμε το όπλο της απεργίας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία αρχίσαμε να έχουμε πιο μόνιμη επαφή με τους/τις συναγωνιστές/τριες της ΠΑΤΕΚ.
…είναι μία πρόσκληση
Μετά από ένα διάστημα συνύπαρξης και κοινής συμπόρευσης, το βήμα της δημιουργίας μιας νέας συνδικαλιστικής συλλογικότητας ήταν πλέον ώριμο. Πήραμε έτσι από κοινού την πρωτοβουλία να ανοίξουμε τη συζήτηση για μια νέα συνδικαλιστική συλλογικότητα, που θα επιχειρήσει να πετύχει μια σειρά από στόχους:
-
Να συντονίζονται ευρύτερα αγωνιστ(ρι)ες από διαφορετικούς χώρους και κλάδους στις συνολικές μάχες που έχουμε να δώσουμε το επόμενο διάστημα, απέναντι και στην ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης και εργοδοτών, που κωδικοποιείται και στο νόμο Χατζηδάκη.
-
Να διασφαλίσουμε την διαρκή αλληλοϋποστήριξη ενός σημαντικού τμήματος συνδικαλιστ(ρι)ων
-
Να συμβάλλουμε στη δημιουργία σωματείων, όπου αυτά δεν υπάρχουν (κόντρα όμως στη λογική του κατακερματισμού), αλλά και σχημάτων του μαχόμενου ρεύματος. Να επιταχύνουμε διαδικασίες συμπόρευσης σε κάθε κοινωνικό χώρο με τις δυνάμεις που μοιράζονται κοινές αγωνίες και βούληση για αγώνα, σεβόμενοι ταυτόχρονα την αυτονομία των συλλογικοτήτων που παρεμβαίνουν σε κάθε σωματείο.
-
Να εμπνευστούν μια σειρά νεότεροι/ες – αλλά όχι μόνο – συνδικαλιστ(ρι)ες που είναι ενεργοί/ες στο πρωτοβάθμιο επίπεδο, να συμμετέχουν στις ευρύτερες υποθέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος, και ταυτόχρονα να είναι συνδιαμορφωτές μιας αντίστοιχης γραμμής για το εργατικό κίνημα.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, και πολλούς ακόμα που βιώνουμε στην ασφυκτική καθημερινότητα που έχει δημιουργηθεί τόσο μέσα, όσο και έξω από τους εργασιακούς χώρους, κάνουμε αυτό το βήμα.
Ευχαριστούμε ειλικρινά όλες τις συντρόφισσες και τους συντρόφους, τις συναγωνίστριες και τους συναγωνιστές, τις φίλες και τους φίλους για τη χαρά της συμπόρευσης και την ταξική αλληλεγγύη που εκφράσαμε στους μικρούς και μεγάλους αγώνες, και σε αυτήν την κρίσιμη και ελπιδοφόρα στιγμή της δημιουργίας μιας ενωτικής κίνησης τις/τους καλούμε όλους και όλες να συμμετέχουμε στην ιδρυτική συνέλευση της νέας συνδικαλιστικής κίνησης, το Σάββατο 17/9, 11πμ-5μμ, στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αμφιθέατρο Σίδερη.
Το Σάββατο, το ΜΕΤΑ παύει τις πολιτικές του λειτουργίες και μεταφέρει όλες τις δυνάμεις του σε αυτή τη νέα προσπάθεια.
Από Δευτέρα, με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με πολλές και πολλούς ακόμα, θα είμαστε ξανά στους εργασιακούς χώρους και στους δρόμους. Στη μάχη για να έχουν αυτές και αυτοί που με τη δουλειά τους κινούν τον κόσμο, ζωή και όχι επιβίωση. Στον αγώνα για έναν άλλο κόσμο, όπου κάθε μέρα θα είναι σαν Κυριακή.
16-09-2022
