Αφορμή το σχόλιο της εργαζόμενης στη σχολική καθαριότητα, Έλενας Συμεωνίδου, στην ομάδα του facebook «Public Μάχιμες Σχολικές Καθαρίστριες Καλαμαριάς»: «Το δίκαιο και το σωστό πάντα βρίσκει λύσεις και πότε δεν χάνει, όπως είπε ο δήμαρχος Καλαμαριάς, ο οποίος δε θέλει να βρει λύση για την καθαριότητα των σχολείων και την ασφάλεια των εργαζομένων της Καλαμαριάς».
Και η ερώτηση που ευλόγως δημιουργείται, με το δεδομένο τη στάση του δημάρχου Καλαμαριάς, Γιάννη Δαρδαμανέλη, είναι αν εμπαίζει ή όχι. Η αποθετική στάση που κρατά στο κομμάτι που αφορά στη σχολική καθαριότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών των περικοπών, της επέκτασης των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της απαξίωσης των δημόσιων υπηρεσιών. Οπότε για πιο «σωστό και δίκαιο που πάντα βρίσκει λύσεις», μιλά; Για αυτό που έχει στραμμένο το βλέμμα στους ιδιώτες;
Ο δήμαρχος κάνει ό,τι μπορεί για να τρομοκρατήσει και να αποδομήσει τις σχολικές καθαρίστριες της Καλαμαριάς, που αγωνίζονται, όπως και οι άλλες/οι εργαζόμενες/οι στην καθαριότητα σχολικών κτηρίων (στην πλειονότητά τους εργαζόμενες γυναίκες) των δήμων, για καθαρά και ασφαλή σχολεία, για να διασφαλίσουν την υγεία των μαθητών, των εκπαιδευτικών και οικογενειών τους από τη διασπορά του κορονοϊού. Να θυμηθούμε το ότι επέτρεψε την παρουσία αστυνομικού στην είσοδο του δημαρχείου, ο οποίος δήλωσε ότι δεν κλήθηκε από τον δήμαρχο αλλά πήγε αυτεπάγγελτα (το λες και… κάλυψη αυτό), την 1η Αυγούστου, όταν ήταν προγραμματισμένη συνάντηση με το Σύλλογο Εργαζομένων; Ή το σεξιστικό και αντισυνδικαλιστικό σχόλιο από τον αντιπρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Σχολείων Β/Εκπαίδευσης Καλαμαριάς Θρασύβουλο Δαρδαμανέλη, πρώην γυμνασιάρχη και… νυν και αεί πατέρα του; Αυτό ονομάζεται «σωστό και δίκαιο που πάντα βρίσκει λύσεις»;
Οι πολιτικές ευθύνες του δημάρχου Καλαμαριάς για το γεγονός ότι βάζει σε άμεσο κίνδυνο τη δημόσια υγεία του Δήμου του είναι ξεκάθαρες. Όπως κρυστάλλινες είναι και οι ευθύνες των αιρετών εκείνων που λειτουργούν ανάλογα. Πολλώ δε μάλλον όταν αναμένεται μια δύσκολη χρονική χρονιά λόγω της «non stop» εγκληματικής πολιτικής στη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση της ΝΔ, που φέτος έδωσε… καλοκαιρινή άδεια στα μέτρα προστασίας. «Για μία ακόμα χρονιά, η επιδημιολογική πολιτική της κυβέρνησης κατά την τουριστική περίοδο καθώς και η μέριμνα περίθαλψης των επισκεπτών της χώρας δεν υπακούουν σε κανένα απολύτως υγειονομικό κριτήριο αλλά μόνο στην εξυπηρέτηση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων αεροπορικών εταιρειών – διεθνών τουριστικών πρακτορείων – καρτέλ μεγαλοξενοδόχων» (ΟΕΝΓΕ: Για την επιδημιολογική πολιτική της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου).
Λύσεις υπάρχουν
Ο δήμαρχος Καλαμαριάς αρνείται να αποδεχθεί τις προτάσεις του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου, των σχολικών καθαριστριών και εν κατακλείδι και της ίδιας της κοινωνίας, που εκπροσωπούνται από Συλλόγους, όπως η Ένωση Γονέων Μαθητών Καλαμαριάς:
1. Συμβάσεις πλήρους απασχόλησης για όλες τις σχολικές καθαρίστριες του Δήμου Καλαμαριάς και τουλάχιστον 120 προσλήψεις.
Εμείς λέμε και λίγες είναι για πάνω από 60 σχολεία και 11.200 μαθητές στο Δήμο Καλαμαριάς. Βάλτε και τους εκπαιδευτικούς, βάλτε και την ενισχυτική διδασκαλία, βάλτε και τους Συλλόγους που έρχονται μετά κ.λπ. Βάλτε και τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν μέσα στα σχολεία και απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα, όπως τα νήπια και τα τμήματα ένταξης.
Ο δήμαρχος θεωρεί ότι, με 80 προσλήψεις που έχει αποφασίσει να κάνει, έχει κάνει το καθήκον του απέναντι στους δημότες της Καλαμαριάς, οι οποίοι τον εξέλεξαν και για να προστατέψει τα παιδιά τους από τον Covid. Επικαλείται την έλλειψη χρημάτων αλλά και το υπουργείο για να μην προχωρήσει στις απαιτούμενες προσλήψεις στη σχολική καθαριότητα.
Όμως ο Σύλλογος Εργαζομένων Δήμου Καλαμαριάς του το έχει πει ξεκάθαρα: «…η καθαριότητα και η υγιεινή των σχολείων των μαθητών της Καλαμαριάς πρέπει να είναι στην κορυφή της ιεράρχησης των προβλημάτων προς επίλυση, αποτελεί κορυφαίο ζήτημα και δεν πρέπει να μπαίνει στη ζυγαριά των οικονομικών δυνατοτήτων, δεν πρέπει να κινείται στη λογική του μικρότερου κακού. Απαιτήσαμε την κάλυψη της συνολικής επιπλέον δαπάνης για πλήρη απασχόληση των σχολικών καθαριστριών από ίδιους πόρους του Δήμου με ταυτόχρονη διεκδίκηση της κάλυψής της από κρατική χρηματοδότηση. Καταστήσαμε σαφές ότι δεν κάνουμε πίσω σε σχέση με τις πάγιες διεκδικήσεις μας που αφορούν στις συμβάσεις των σχολικών καθαριστριών και στην καθαριότητα των σχολείων των παιδιών μας».
2. Μετατροπή όλων των συμβάσεων στη σχολική καθαριότητα σε Αορίστου Χρόνου (μονιμοποίηση)
Οι σχολικές καθαρίστριες, που και στο Δήμο Καλαμαριάς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, δικαιούνται τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε Αορίστου Χρόνου. Τις έχουν κάνει «μπαλάκι» οι κυβερνήσεις και πολλοί δήμαρχοι, χρόνια τώρα. Σχεδόν 20 χρόνια τις κρατάνε σε ομηρία, με τις συμβάσεις που ανανεώνουν κάθε χρόνο. Κι όταν δεν τις ξαναπροσλαμβάνουν, το… βαφτίζουν λήξη σύμβασης, όχι απόλυση. Γιατί αυτό είναι.
Και «σωστό και δίκαιο που πάντα βρίσκει λύσεις» είναι η μετατροπή των συμβάσεων Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου (ΙΔΟΧ) στη σχολική καθαριότητα σε Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ), με νομοθετική ρύθμιση. Κι αυτό, να αφορά και στους υπόλοιπους/ες εργαζόμενους/ες στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες (υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, ΝΠΔΔ κ.λπ.).
Μια αναγκαία παρένθεση: Μπορεί η κυβερνητική απόφαση το 2020 για μετατροπή των συμβάσεων έργου σε συμβάσεις εργασίας να επέλυσε σημαντικότατα ζητήματα θεσμικού περιεχομένου (αναρρωτικές άδειες, ωράριο, κανονικές άδειες κ.λπ.), ωστόσο, δεν επέλυσε και τα οικονομικά ζητήματα. Αντιθέτως, δημιούργησε τεράστιες οικονομικές ανισότητες, οδηγώντας μερίδα εργαζομένων σε μείωση των αποδοχών.
Αποτέλεσμα, και της συνεχιζόμενης υποχρηματοδότησης των δήμων και της κατανομής των εργατοωρών, ήταν να δημιουργηθούν εργαζόμενες/ες πολλαπλών ταχυτήτων, λόγω των διαφορετικών ωρών ημερήσιας απασχόληση με συμβάσεις που ξεκινούν από τις 2 ώρες. Η οικονομική επιδείνωσή τους παίρνει μάλιστα και τη μορφή μάστιγας, με την «παραδοσιακή» καθυστέρηση στην εξόφληση της μισθοδοσίας, που είναι τακτικό φαινόμενο σε κάποιους δήμους.
Από το 2012-2019, ο κλάδος της σχολικής καθαριότητας ήταν εκτός της λίστας ασφάλισης των Βαρέων και Ανθυγιεινών. Αποτέλεσμα; Να δουλεύουν σήμερα αναγκαστικά χιλιάδες εργαζόμενες/οι, ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία, τη στιγμή που θα έπρεπε να έχουν θεμελιώσει το δικαίωμα συνταξιοδότησης, το οποίο τους υφάρπαξαν. Η αναδρομική ένταξή τους στα ΒΑΕ είναι η δίκαιη και μόνη λύση.
3. Απόδοση όλων των αναγκαίων Μέσων Ατομικής Προστασίας, τα οποία παρανόμως παρακρατά ο Δήμος για να κλείσει, όπως μαθαίνουμε ότι έχει ομολογηθεί από τη διοίκηση, «τρύπες».
Βέβαια, δεν είναι ο μόνος. Στους Δήμους, η μη απόδοση ΜΑΠ και γάλακτος, η μη διενέργεια διαγνωστικών εξετάσεων είναι μια ιστορία που πονάει… την ασφάλεια, την υγεία, τη ζωή και την τσέπη των εργαζομένων, που δουλεύουν σε βαριές, ανθυγιεινές και επικίνδυνες εργασίες.
Κάθε λίγο και λιγάκι ψηφίζονται νομοθετικές ρυθμίσεις, με τις οποίες δίνεται η δυνατότητα της αποτίμησής τους σε χρήμα και η αναδρομική καταβολή τους, αλλά… καβούρια στην τσέπη των αιρετών για τους/τις εργαζομένους/ες. Αντιθέτως, το χρήμα ρέει άφθονο για προσλήψεις μετακλητών, συμβούλων, «ημέτερους» και ιδιώτες.
Υπάρχουν Δήμοι που δεν έχουν χορηγήσει ποτέ τα ΜΑΠ, ενώ και όσοι τα χορηγούν πολλές φορές δε μεριμνούν για την προμήθεια συμβατού υλικού με το αντικείμενο εργασίας (καθαριότητα σχολείων, πράσινο, ηλεκτροφωτισμός κ.λπ.). Για να μην αναφερθούμε σε Δήμους που ασκούν έφεση σε δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν εργαζομένους/ες καθαριότητας για τα δεδουλευμένα, τα ΜΑΠ και το γάλα.
Τα ΜΑΠ και το γάλα δεν αποτελούν πολυτέλεια για τους εργαζόμενους που απασχολούνται σε βαριές, επικίνδυνες και ανθυγιεινές εργασίες. Είναι βασικά συστατικά στοιχεία της εργασίας τους και σημαντικοί παράγοντες για την σωματική τους ακεραιότητα και την προφύλαξή τους από τα ατυχήματα, τις μολυσματικές και τις επαγγελματικές ασθένειες. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, που η πλειονότητα αυτών των εργαζομένων αναγκάζεται να προμηθευτεί, με δικά της έξοδα, τα απαραίτητα ΜΑΠ και το γάλα, για την υγιεινή και ασφάλειά τους στην εργασία. Στις σημερινές συνθήκες, της έκρηξης της ακρίβειας σε όλα τα βασικά μέσα λαϊκής κατανάλωσης, το ρεύμα και τα καύσιμα, οι εργαζόμενοι/ες δεν αντέχουν να επιβαρύνονται με δαπάνες που είναι υποχρεωμένοι οι δήμοι να τους παρέχουν και που προβλέπονται από τη σχετική νομοθεσία και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Καμία και κανένας στη σχολική καθαριότητα μόνη/ος
Οι σχολικές καθαρίστριες του Δήμου Καλαμαριά καλούν τους/τις εργαζομένους/ες και τους/τις δημότες/ισσες να τις στηρίξουν στον αγώνα που έχουν ξεκινήσει για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Τους/τις καλούν να σταθούν δίπλα τους και να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις που κάνουν για ασφαλή σχολεία για τους μαθητές στο Δήμο Καλαμαριάς.
Και ένας ακόμη σημαντικός λόγος που μας αφορά όλους/ες ο αγώνας των εργαζομένων στη σχολική καθαριότητα στους δήμους, πέρα από τα ασφαλή και θωρακισμένα σχολεία στη διασπορά του κορονοϊού: Είναι αγώνας όλων, γιατί όσο υπάρχουν εργαζόμενοι/ες πολλών ταχυτήτων, χωρίς ενιαία δικαιώματα και αμοιβές, τόσο οι μισθοί θα είναι καθηλωμένοι, τα δικαιώματά θα περικόπτονται, η εργασία θα εντατικοποιείται και οι δημόσιες υπηρεσίες και τα δημόσια αγαθά θα ιδιωτικοποιούνται.
