Μια φορά και ένα καιρό, ή μάλλον… πάνε σχεδόν 20 χρόνια… Η Ελλάδα έμπαινε «πανηγυρικά» -με ψεύτικα στατιστικά- στο Ευρώ, ετοιμαζόταν να διοργανώσει «εντυπωσιακούς» Ολυμπιακούς Αγώνες που θα τους πληρώνουν και τα εγγόνια μας και όλα φάνταζαν …επικίνδυνα ευοίωνα. Ήταν οι μέρες που ένας φέρελπις νέος, με γνώσεις, δεξιότητες, πτυχία και όρεξη για δουλειά έμπαινε στον μαγικό κόσμο του ελληνικού Δημοσίου. Είχε την αφελή ιδέα πώς βάζοντας την εργατική του δύναμη στην υπηρεσία μιας Δημόσιας Υπηρεσίας, θα υπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον (το κοινό καλό ντε!) και παράλληλα θα καλλιεργούσε τις προσωπικές κλίσεις και ταλέντα του. Και ότι θα ζούσε από αυτό. Και ότι θα έκανε και οικογένεια κλπ κλπ.
Και μετά (όχι πολύ μετά…) ξύπνησε!!!
Αυτά τα 20 χρόνια, ο νέος, που πλέον πάλιωσε, δεν άλλαξε μυαλά. Κακό του κεφαλιού του, θα πείτε! Παραμένει αμετανόητος ιδεολόγος. Παραμένει δημόσιος λειτουργός. Παραμένει απλός υπάλληλος.
Στα χρόνια που πέρασαν, είδε να επιβραβεύεται το “γλείψιμο” στους ανωτέρους, η “συνδικαλιστική” ιδιότητα (πουθενά φυσικά λόγος για συνδικαλιστική δράση!!!), η ρεκλάμα του εαυτού μας, τα clopy–paste διδακτορικά εν ώρα υπηρεσίας, η κουτοπονηριά, η τεμπελιά, η λαμογιά. Σπανίως- και εντελώς κατά λάθος, η δουλειά με αποτέλεσμα.
Αυτός συνέχισε να δουλεύει. Περίμενε είναι αλήθεια πώς κάποτε θα “κριθεί” για να λάβει και εκείνος μια «θέση ευθύνης», δηλαδή την ευκαιρία να οργανώσει καλύτερα ένα μικρό κομμάτι της Δημόσιας Υπηρεσίας. Μαζί και μια επιβράβευση, ηθική αλλά και υλική. Το επίδομα θέσης ευθύνης, η οικογένεια που μεγαλώνει κλπ κλπ.
Τα χρόνια πέρασαν, το γρανάζι γύρναγε, με διαφορετικές δυσκολίες και εμπόδια, αλλά με την ίδια όρεξη και πείσμα. Όμως, εκείνες οι “κρίσεις” δεν έγιναν ποτέ. Ως Τμηματάρχες τοποθετήθηκαν προσωρινά …και ξανά προσωρινά και …ξανά προσωρινά, οι Άλλοι. Άλλοι δικαίως, άλλοι αδίκως. Αλλά, αλήθεια κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το κριτήριο κάθε φορά. Κρίσεις για τοποθέτηση σε θέσεις ευθύνης, με κάποια εκ των προτέρων γνωστή διαδικασία δεν έγιναν ποτέ.1
Κάποτε βγήκε στους δρόμους, να αλλάξει σκέφτηκε το σύστημα με αγώνες. Βάδισε πλάι-πλάι με συναδέλφους, που την επόμενη ημέρα, όταν ήλθαν ΣΤΑ-ΠΡΑΓΜΑΤΑ φρόντισαν απλώς να παραμείνουν όσο γίνεται περισσότερο ΣΤΑ-ΠΡΑΓΜΑΤΑ και …να μην αλλάξουν τα πράγματα. Τώρα, ακόμη στους δρόμους, βαδίζει απέναντί τους!
Στο Υπουργείο Εργασίας, στα Τμήματα Επιθεώρησης Εργασίας, υπάρχουν πολλοί/πολλές νέοι/νέες που πάλιωσαν περιμένοντας μια επιβράβευση-από πάνω και από έξω– για τον κόπο τους. Δεν την πήραν και ούτε θα την πάρουν. Με χίλιες αφορμές (κάποτε το νέο Οργανόγραμμα, κάποτε ο φόρτος εργασίας της Δ/νσης Διοικητικού, κάποτε οι προτεραιότητες της νέας Κυβέρνησης, τώρα οι αλλαγές στην δομή του υπουργείου, η έλευση του πανίσχυρου Διοικητή της Επιθεώρησης Εργασίας κλπ κλπ), αξιοκρατικές κρίσεις Προϊσταμένων δεν έγιναν και ούτε πρόκειται να γίνουν.
Την δουλειά τους όμως την έκαναν, το καθήκον τους το έπραξαν, την αλήθεια τους την τίμησαν. Και ξέρουν ότι οι πραγματικοί “άριστοι” είναι όσοι υπηρέτησαν άκαμπτοι τις αρχές τους και όχι όσοι έγιναν ζελές για να χωρέσουν στο καλούπι του συστήματος. Την επιβράβευση τους την βρήκαν. Από τους ανθρώπους που βοήθησαν και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Από κάτω και από μέσα!
Οκ, δεν έγιναν Τμηματάρχες, Διευθυντές, παρέμειναν απλοί υπάλληλοι. Και άνθρωποι, με την ετυμολογική έννοια του όρου. Και συνεχίζουν αταλάντευτα την δουλειά τους. Και έζησαν αυτοί καλά…
Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε για να μην καταφύγουμε σε μια ακόμη-την πολλοστή εδώ και δεκαετίες πλέον-ανακοίνωση της συλλογικότητάς μας με βασικό ερώτημα: “Πότε θα γίνουν κρίσεις/τοποθετήσεις προϊσταμένων στο υπουργείο Εργασίας”. Αφορμή είναι το τελευταίο μπαράζ αναθέσεων καθηκόντων αναπληρωτή Τμηματάρχη ή Δ/ντη σε πολλές οργανικές μονάδες της Κ.Υ του Υπουργείου και σε Τμήματα του ΣΕΠΕ, μετά τις συνταξιοδοτήσεις της 31/12/2021.
Το κείμενο μπορεί να αφορά πραγματικούς ανθρώπους, πραγματικές καταστάσεις. Συνεπώς, κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις μπορεί να μην είναι συμπτωματική
Αφιερώνεται σε όσους/όσες βρίσκονται/βρέθηκαν έστω και για λίγο στην θέση του “νέου” της ιστορίας μας.
Και φυσικά στους σημερινούς «νέους» του Υπουργείου μας και γενικότερα του Δημοσίου.
1 Για την ακρίβεια, κρίσεις Προϊσταμένων Τμημάτων στο Υπουργείο Εργασίας έχουν να γίνουν από το …2006, για Προϊσταμένους Δ/νσεων από το… 2011.