Η ομοιότητα με γεγονότα στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες δείχνει την σημασία που έχει για το κεφάλαιο η αύξηση της απλήρωτης εργασίας μας. Η αύξηση της εκμετάλλευσης είναι κοινή τους αναγκαιότητα τους για να αυξηθεί η κερδοφορία τους και όχι απλά επιλογή κάποιων ¨κακών εργοδοτών». Στην σημερινή εποχή της τεράστιας παραγωγικότητας της εργασίας, των νέων τεχνολογιών, των εκατομμύρια ανέργων και του τεράστιου πλούτου που υπάρχει είναι μόνος δρόμος για την εργατική τάξη παγκοσμίως ο αγώνας για την μείωση του εργάσιμου χρόνου. Το κεφάλαιο συντονίζει της δυνάμεις απέναντι στην εργατική τάξη, πρέπει δειλά δειλά να αρχίσει ξαναρχίσει η συντονισμένη διεθνιστική πάλη των συνδικάτων.
Πηγή: Whatever Happened to ‘Eight Hours for What You Will’? | Labor Notes
Όταν ο Frank Carrico μιλά γιατί ο ίδιος και οι συνάδελφοι του στο αποστακτήριο Heaven Hill προχώρησαν σε απεργία, μιλάει για την οικογένεια του.
«Έχασα τις δραστηριότητες των παιδιών μου» λόγω αναγκαστικών βραδιών το Σαββατοκύριακο». «Έχασα πολλά και δεν θέλω να συμβεί το ίδιο στους νέους εργαζόμενους».
Όταν έγινε η συνέντευξη, οι εργαζόμενοι στην ποτοποιία είχαν ήδη ξεπεράσει τις έξι βδομάδες απεργία απαιτώντας να διατηρηθεί η 8ωρη-5ήμερη εργασία από Δευτέρα ως Παρασκευή και με κατοχύρωση της υπερωριακής εργασίας.
Οι εργαζόμενοι στο Frito-Lay (αμερικανική θυγατρική της Pepsi Co που δραστηριοποιείται στα πατατάκια και διάφορα snack) προχώρησαν σε απεργία, το καλοκαίρι του 2021, απαιτώντας να σταματήσουν οι «βάρδιες αυτοκτονίας» όπως οι ίδιοι της αποκαλούν: 12ωρες βάρδιες με μόλις οκτώ ώρες ενδιάμεσο διάλλειμα.
Το αίτημα για περισσότερο χρόνο διαλλείματος μεταξύ πολύ των μεγάλων βραδιών ήταν ένας από τους λόγους οδήγησαν τα μέλη κινηματογραφικών και τηλεοπτικών συνεργείων προχωρήσουν σε απεργία.
Στην Ιταλία, μετανάστες εργάτες στην κλωστοϋφαντουργία απέργησαν με αίτημα να καταργηθούν οι 84 εβδομαδιαίες ώρες εργασίας κάτι που τελικά το κατάφεραν.
Ένα δημοφιλές Memes στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας θυμίζει: «Έχετε ένα ελεύθερο Σαββατοκύριακο; Ευχαριστώ τα συνδικάτα!». Παρόλα αυτά πολλοί είναι οι εργαζόμενοι σήμερα, συνδικαλισμένοι ή μη, που δεν έχουν ελεύθερο Σαββατοκύριακο – και σίγουρα δεν έχουν αυτό που απαιτούσαν οι απεργοί στην εξέγερση του ΣΙΚΑΓΟ το 1886: «Οκτώ ώρες για δουλειά, οκτώ ώρες για ανάπαυση, οκτώ ώρες για ό,τι θέλουμε».
Οι απεργίες και η πανδημία αποκαλύπτουν πόσοι από εμάς, από εργοστάσια Nabisco μέχρι σκηνικά ταινιών, δουλεύουμε 12ωρες βάρδιες, μερικές φορές για μέρες στη σειρά.
ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ
Αυτές οι επιπλέον ώρες επιβαρύνουν. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι περισσότερες ώρες εργασίας οδηγούν σε μικρότερη ζωή και υψηλότερο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων.
Οι περισσότερες ώρες οδηγούν επίσης σε πιο μονότονες ζωές—με λιγότερο χρόνο για την οικογένεια, διασκέδαση και ό,τι άλλο θέλεμου.
Μέσα από μάχες δεκαετιών, τα συνδικάτα κέρδισαν το οκτάωρο. Και για αρκετές δεκαετίες μέσα από διαπραγματεύσεις, έκαναν υποχώρηση από αυτό, συμφωνώντας σε προγράμματα υπερεργασίας που συνδέουν την αυξημένη αμοιβή με την αύξηση της εργασίας.
Αυτό (σε συνδυασμό με τη στασιμότητα ή την πτώση των πραγματικών μισθών) οδηγεί πάντα τους εργαζόμενους να προσπαθούν να συμπληρώσουν το χαμένο εισόδημα. Οι υπερωρίες μπορεί να είναι «εθελοντικές», αλλά καθίσταται απαραίτητες για να τα βγάλεις πέρα—ή πολύ δελεαστικές για να τις απορρίψεις.
Ένας πρώην πρόεδρος σωματείου εκπαιδευτικών μου είπε ότι είχε απαιτήσει από την ομάδα διαπραγμάτευσης του σωματείου να μην γίνει πρόταση για αύξηση του μισθού μαζί με αύξηση των ωρών εργασίας. «Οι ομάδα διαπραγμάτευσης του σωματείου ήθελε απλώς να συμφωνηθεί η ποσοστιαία αύξηση στους μισθούς», είπε. «Αλλά εμείς θέλαμε και έλεγχο στην εργάσιμη μέρα μας».
ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΡΟΠΟΥΝ
Όταν πρόκειται για αντιστάθμιση χρόνου και χρήματος, το αφεντικό γνωρίζει ότι περισσότερος χρόνος —ακόμα κι αν πληρώνεται διπλά— σημαίνει περισσότερα κέρδη. Οι υπερωρίες εξακολουθούν να είναι φθηνότερες από τις νέες προσλήψεις εργαζομένων.
Τα σωματεία στα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά συνεργεία κέρδισαν μια συμφωνία όπου η διοίκηση πρέπει τώρα να πληρώσει επιπλέον πρόστιμα για πολλές ώρες υπερωρίας ή ξαφνικές αλλαγές ωραρίου. Όμως, ενώ το πρόστιμο μπορεί να θεωρείται αποτρεπτικό, ο υπολογισμός της διοίκησης λέει: «Κερδίζω αρκετά χρήματα από το χρόνο σας για να πληρώσω αυτό το πρόστιμο». Οι ταχυδρόμοι και οι οδηγοί της εταιρείας UPS γνωρίζουν καλά τι σημαίνει αυτό—η επιθεώρηση εργασίας επιβάλει πρόστιμο, η διοίκηση πληρώνει και το ίδιο επαναλάβετε και την επόμενη εβδομάδα.
Μόλις υπάρξει συμφωνία όπου η αύξηση μισθών γίνεται με αύξηση των ωρών εργασίας, το αφεντικό αμέσως ψάχνει τρόπο να πάρει πίσω την αύξηση μισθών.
Η διοίκηση της Nabisco ήθελε να καταργήσει τις αμοιβές του Σαββατοκύριακου και την υπερωριακή αμοιβή μετά το 8ωρο. Η εργοδοσία ήθελε ένα Εναλλακτικό Πρόγραμμα Εργασίας, όπου όλοι θα εργάζονται 12 ώρες την ημέρα, συμπεριλαμβανομένων των Σαββατοκύριακων, με κανονική αμοιβή.
Η τελική συμφωνία δημιουργεί ένα εργασιακό πρόγραμμα δύο ταχυτήτων. Οι σημερινοί εργαζόμενοι διατηρούν την εργάσιμη εβδομάδα Δευτέρα με Παρασκευής, αλλά το Απαίσιο Πρόγραμμα Εργασίας εφαρμόζεται για νέες προσλήψεις.
ΜΙΑ ΨΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ
Πολλοί εργαζόμενοι μπορεί να θέλουν να εργαστούν και να πληρωθούν υπερωριακά. Έχουν όμως μια λανθασμένη επιλογή: χρόνο ή χρήματα, αλλά όχι και τα δύο.
Οι ζωές μας καταλήγουν να περιορίζονται από τις απαιτήσεις της δουλειάς. Η φαντασία μας για το τι θα θέλαμε στον ελεύθερο μας χρόνο, λιγοστεύει μόνο για τον ύπνο και μια γρήγορη μπουκιά για φαγητό.
Αντί να πολεμάμε μέσα στο πλαίσιο που μας δίνουν τα αφεντικά, θα πρέπει να παλέψουμε για τη ζωή που μπορούμε να δημιουργήσουμε πέρα από αυτό το πλαίσιο. Μια ζωή που μας επιτρέπει να γνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως κάτι περισσότερο από εργάτες – ως μέλη μιας οικογένειας, ως φίλοι, πολιτικοί σύμμαχοι, αθλητές, καλλιτέχνες, μουσικοί ή ακόμα και τεμπέληδες.
Το αφεντικό το ξέρει: ο χρόνος σας είναι το πιο πολύτιμο αγαθό που υπάρχει.
▬ Η Barbara Madeloni συντονίστρια εκπαίδευσης του Labor Notes και πρώην πρόεδρος της Ένωσης Δασκάλων της Μασαχουσέτης.
Αναδημοσίευση από protpatek.wordpress.com
