Δυο εικόνες σήμερα μου έκαναν εντύπωση από την κινητοποίηση του Εργατικού Κέντρου Αγρινίου στο νοσοκομείο μας έξω από την πύλη του εμβολιαστικού κέντρου για τα ζητήματα της δημόσιας υγείας.
Η πρώτη είναι η παρουσία των συμβασιούχων εργαζόμενων της καθαριότητας και της φύλαξης με την ζωγραφισμένη αγωνία στο πρόσωπο τους για το εργασιακό τους μέλλον άρα και την επιβίωση τους μιας και οι συμβάσεις τους τελειώνουν στο τέλος του έτους. Η πρόθεση των κυβερνώντων είναι να πετάξουν στο δρόμο τις καθαρίστριες και τους φύλακες προκειμένου να ξαναφέρουν τους εργολάβους μέσα στα νοσοκομεία. Όλοι οι παροικούντες γνωρίζουμε όσοι φυσικά δεν κλείνουμε τα μάτια στη πραγματικότητα, για το τι συνθήκες εργασίας είχαν όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι κάτω από το ζυγό των εργολάβων.
Η δεύτερη εικόνα είναι η ταλαιπωρία των συμπολιτών μας που προσέρχονταν για τον εμβολιασμό τους με την τεράστια αναμονή που τους περίμενε. Ο λόγος είναι ότι ενώ έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα ραντεβού για την ακρίβεια έχουν τριπλασιαστεί μετά τα νέα μέτρα, ο αριθμός των υπεύθυνων ιατρών στα εμβολιαστικά κέντρα είναι αυτός της μονάδας. Με έναν λοιπόν γιατρό για τρεις εμβολιαστικές γραμμές είναι προφανές ότι θα σχηματιστούν ουρές από ταλαίπωρους πολίτες.
Οι δυο αυτές εικόνες είναι μερικές ψηφίδες από ένα τεράστιο παζλ βαρβαρότητας και δυστυχίας όπου καθημερινά πλέον πιστοποιείται πως η ζωή και η αξιοπρέπεια όλο και πιο πολλών ανθρώπων γίνεται πολύ φθηνή.
▬ Ο Στέλιος Μερμίγκης είναι νοσοκομειακός φαρμακοποιός στο ΓΝ Αγρινίου.
