Οι Έλληνες δουλεύουμε περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 1950 ώρες ετησίως. Η Ελλάδα είναι στην Τρίτη χειρότερη θέση από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Μόνο οι Κορεάτες (1967 ώρες ετησίως) και οι Μεξικανοί (2137 ώρες ετησίως) δουλεύουν περισσότερες ώρες από τους Έλληνες εργαζόμενους.
Από το Λάμπη Παπαθανασίου | Πηγή: antapocrisis.gr
Αυτό φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα που παρουσιάζει τις ετήσιες ώρες εργασίας ανά χώρα μέλος του ΟΟΣΑ (στοιχεία του 2019).
Το χάσμα είναι τεράστιο ειδικά αν σκεφτούμε ότι στη Γερμανία υπολογίζεται ότι ένας εργαζόμενος δουλεύει 1386 ώρες ετησίως, 564 (70,5 μέρες με μέτρο το 8ωρο) ώρες λιγότερες από ότι ο αντίστοιχος εργαζόμενος στην Ελλάδα! Τι σημαίνει με άλλα λόγια αυτό;
Για κάθε 10ώρες δουλειάς ενός εργαζόμενου στην Ελλάδα, ένας εργαζόμενος στη Γερμανία εργάζεται 7. (πράγμα που δεν ακούγεται καθόλου εκτός πραγματικότητας ούτε υπερβολικό…)
Ακόμα και η τοποθέτηση του μέσου όρου του ΟΟΣΑ δείχνει πράγματα. 25 χώρες είναι κάτω από τον μέσο όρο των 1726 ωρών, ενώ μόλις 10 είναι πάνω από τον μέσο όρο. Αυτό σημαίνει ότι πολύ λίγες χώρες, συγκεκριμένα το Ισραήλ, η Χιλή, η Ελλάδα, η Ν.Κορέα και το Μεξικό, «εργάζονται» δυσανάλογα πολύ σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες χώρες κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ.
Ο χρόνος είναι χρήμα. Αν ισχύει αυτό τότε θα έπρεπε να είμαστε πολύ πλούσιοι. Τουλάχιστον η Τρίτη πλουσιότερη χώρα του ΟΟΣΑ. Αν ο χρόνος είναι χρήμα, με την έννοια ότι όσο περισσότερο δουλεύεις τόσο πιο πολλές υπηρεσίες ή προϊόντα παράγεις, τότε μπορούμε να πούμε ότι στην Ελλάδα προσφέρουμε πολύ χρόνο εργασίας, άρα παράγεται αντίστοιχα πολύ χρήμα; Αυτό δεν θα έπρεπε να σημαίνει αντίστοιχα υψηλούς μισθούς; Τουλάχιστον τον τρίτο καλύτερο μισθό ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ;
Προφανώς αυτό δεν συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι όσο περισσότερο κάποιος δουλεύει με σταθερό μισθό ή/και όσο λιγότερο αμείβεται για τον ίδιο χρόνο εργασίας, τόσο μεγαλύτερη η απλήρωτη μισθωτή εργασία, τόσο πιο μεγάλη η υπεραξία, τόσο πιο μεγάλη η εκμετάλλευση του από τον εργοδότη. Και σε αυτό το πεδίο έχουμε την περήφανη 3η θέση στο παραπάνω πίνακα.
Τώρα ας δούμε και ένα πίνακα της Eurostat που αναφέρεται στην εργάσιμη εβδομάδα.
Αυτό που βλέπουμε στο παραπάνω διάγραμμα (το οποίο συνδυάζει στοιχεία από δουλειές πλήρους και μερικής απασχόλησης) είναι μια ακόμη θλιβερή πρωτιά για τη χώρα μας και με πανηγυρική διαφορά μάλιστα. Η πραγματική εργάσιμη εβδομάδα στην Ελλάδα αγγίζει τις 42,3 ώρες ενώ αμέσως επόμενη χώρα είναι η Βουλγαρία με 40,8 ώρες.
Στοιχεία του 2016 δείχνουν τον Ευρωπαϊκό Μ.Ο. στις 40,3 ώρες/εβδομάδα για τις δουλειές πλήρους απασχόλησης με την αντίστοιχη ελληνική συμμετοχή να είναι στις 41,2 ώρες/εβδομάδα.
Σε απλά ελληνικά: Το 5μερο, 8ωρο, 40ωρο δεν υφίσταται…
Τώρα ας δούμε και το νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Ανάμεσα σε αρκετά πράγματα που τροποποιούνται ξεχωρίζουν τα εξής:
-
Αύξηση του ημερήσιου ορίου υπερωριών από 2 σε 3 στις υπηρεσίες/εμπόριο
-
Αύξηση του ανώτατου ορίου υπερωριών σε 150 ώρες/έτος
-
Διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομική διαπραγμάτευση εργαζόμενου – εργοδότη. Καταργείται η προηγούμενη ρύθμιση που η συμφωνία έπρεπε να γίνει μια κάποια ένωση εργαζομένων, είναι πλέον πολύ εύκολο για τον εργοδότη να επιβάλει τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Τι αποτέλεσμα θα έχει ο νόμος Χατζηδάκη; Εργάσιμη μέρα των 12 ωρών, εργάσιμη εβδομάδα των 50 ή 55 ωρών, πολλές φθηνές υπερωρίες. Και το κερασάκι στην τούρτα θα είναι μια καθόλου ανεξάρτητη επιθεώρηση εργασίας πράγμα που θα σημαίνει κανένας έλεγχος για παρατυπίες, για αδήλωτες υπερωρίες κοκ.
Η κεντρική ιδέα των αλλαγών αυτών είναι «Δουλέψτε περισσότερο. Περισσότερο και πιο φθηνά».
Ο Χατζηδάκης γνωρίζει ότι δουλεύουμε ήδη πάρα πολύ. Γνωρίζει τα παραπάνω στοιχεία. Με το νομοσχέδιο του, τα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του.
Το 8ωρο αμφισβητείται στην ουσία του. Λίγοι δουλεύουν 5μερο, 8ωρο (το δείχνουν και τα στοιχεία άλλωστε), αυτό το γνωρίζουν όλοι.
Αντί όμως να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για μείωση του χρόνου εργασίας, για μεγαλύτερη προσαύξηση στις υπερωρίες, για Επιθεώρηση Εργασίας και ελεγκτικούς μηχανισμούς που να μην αφήνουν καμία αδήλωτη υπερωρία, γίνεται ακριβώς το αντίθετο!
Αντί να προστατευτεί το 8ωρο, καταργείται στην ουσία του. Αντί να βάλουμε σαν στόχο να προσεγγίσουμε έστω τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, θα απομακρυνθούμε ακόμα περισσότερο. Αντί να βάλουμε σαν στόχο να μην είμαστε αυτοί που δουλεύουν περισσότερο από όλους και αμείβονται πενιχρά, το αποτέλεσμα θα είναι περισσότερη απλήρωτη εργασία…
Τι έρχεται να διορθώσει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη;
Τρέμε Μεξικό. Ερχόμαστε.
