Να δυναμώσει η φωνή μας!
Κάτω τα χέρια από το οκτάωρο και τα δικαιώματά μας!
Το νέο νομοσχέδιο να αποσυρθεί!
30ωρο-5μερο-6ωρο τώρα για όλους και όλες!
Παρουσιάστηκε την Τετάρτη 12 Μάη το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τα εργασιακά. Έπειτα από τις σαρωτικές αλλαγές των μνημονίων με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, τη η μείωση του κατώτατου μισθού, την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων, πρόκειται για το πιο αντιδραστικό νομοσχέδιο για τα εργασιακά που έχει έρθει.
Βασική αιχμή του αφορά στην κατάργηση του 8ωρου, δηλαδή αναδιάρθρωση της σημαντικότερης κατάκτησης των εργαζομένων του τελευταίου αιώνα. Ουσιαστικά δίνεται δυνατότητα απασχόλησης εργαζομένων μέχρι 10 ώρες/μέρα κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, υπό τον όρο ότι μέσα στο ίδιο εξάμηνο ή έτος θα προβλέπεται αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας. Το παραπάνω διαλαλούν οι κυβερνητικοί ότι θα συμβαίνει μόνο έπειτα από “ελεύθερη” ατομική συμφωνία εργαζόμενου-εργοδότη. Εξαφάνισαν και τους εργοδοτικούς εκβιασμούς ως διά μαγείας στο Υπουργείο Εργασίας!
Στο ίδιο νομοσχέδιο αυξάνουν στις 150 τις ώρες των νόμιμων υπερωριών, ενώ επεκτείνεται η χορήγηση μειωμένης προσαύξησης με συνέπεια καθαρή μείωση των αποδοχών για τον εργαζόμενο. Επίσης καταργούν την κυριακάτικη αργία για μια σειρά από κλάδους ακόμα εκτός του εμπορίου. Παράλληλα μετά την απελευθέρωση των απολύσεων το 2019 με την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης, θεσπίζουν νέα διάταξη που άρει το δικαίωμα του εργαζομένου να καταγγείλει ως παράνομη την απόλυσή του και να διεκδικήσει επαναπρόσληψη. Αντιθέτως θεσπίζουν πως σε περιπτώσεις άκυρης απόλυσης ο εργοδότης δεν υποχρεούται να επαναπροσλάβει τον εργαζόμενο, αλλά μόνο να του καταβάλλει λίγους μισθούς αν το επιτρέπουν τα οικονομικά της επιχείρησης.
Επιπροσθέτως έπειτα από τις κρατικές παρεμβάσεις στη λειτουργία των συνδικαλιστικών φορέων με μία σειρά νομοθετικών τροποποιήσεων, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη ψήφιση του μέτρου 50+1 των εγγεγραμένων μελών για να μπορεί να αποφασιστεί απεργία και έπειτα από τις τελευταίες παρεμβάσεις με το νόμο του Άδωνη Γεωργιάδη, έρχονται πάλι να παρέμβουν για το συμφέρον των εργοδοτών μέσα στη λειτουργία των συνδικάτων. Συγκεκριμένα εισάγεται εκ νέου το υποχρεωτικό ηλεκτρονικό μητρώο των μελών κάθε συνδικάτου, μητρώο που δε θα ελέγχεται αποκλειστικά από τους εργαζομένους αλλά θα μπορεί να γίνει εργαλείο εκφοβισμού στα χέρια των αφεντικών. Επιβάλλουν την ηλεκτρονική κι εξ αποστάσεως συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις που θα αποφασίζουν απεργία, επιβάλλουν ακόμα και σε αποφασισμένη καθολική απεργία να μη σταματά ένα κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας, καταργώντας με νόμο ουσιαστικά την ουσία της απεργίας. Απαγορεύονται καταλήψεις εργασιακών χώρων από εργαζομένους στα πλαίσια διαμαρτυρίας και αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Ακομα και περιφρουρηση θα απαγορευσουν
Όλο αυτό το διάστημα ο κυβερνητικός συρφετός έχει ξεκινήσει ένα γαϊτανάκι ψεμμάτων και στρεβλώσεων γιατί θέλει να κρύψει τον αντιδραστικό πυρήνα του νομοσχεδίου. Κρύβουν ότι καταργούν το ωράριο, μιλούν για δύναμη στον εργαζόμενο να ορίζει το πρόγραμμα του και να σηκώνει ανάστημα στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Μιλούν για άνοιγμα της αγοράς προς όφελος των εργαζομένων, πως όμως θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας όταν ο εργοδότης θα μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο για 10 και 12 ώρες και μάλιστα με μισθούς πείνας; Αυτά δήλωσε προ ημερών ο Μητσοτάκης στη Σύνοδο Κορυφής, αυτά διατρανώνουν τα παπαγαλάκια τους στα καλοταϊσμένα ΜΜΕ. Μιλάνε για ξεκαθάρισμα και διαφάνεια στο συνδικαλιστικό πεδίο, αυτοί που εξευτέλισαν την έννοια του συνδικαλισμού, που έθρεψαν τους συνδικαλοπατέρες-προνομοιούχους, που έχτισαν καριέρες πάνω στα ρουσφέτια.
Άραγε τώρα ξαφνικά νοιάστηκαν για τη δύναμη των εργαζομένων; Τότε γιατί υποβάθμισαν την Επιθεώρηση Εργασίας, γιατί την έβγαλαν σε λοκ ντάουν μέσα στην πανδημία με κυβερνητική απόφαση; Πόσο άραγε “δυνατοί” είμαστε οι εργαζόμενοι απέναντι στην εργοδοτική δύναμη, στην εντατικοποίηση της εργασίας και την υπέρβαση του 8ωρου, όταν στεκόμαστε μόνοι μας απέναντι στο αφεντικό, με την ανεργία στα ύψη και με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας κατηργημένες;
Τέρμα η κοροϊδία! Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί συνειδητό σχέδιο μίας κυβέρνησης που υπηρετεί ακέραια τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Δεν ενδιαφέρονται διόλου για τους εργαζομένους και τα δικαιώματα μας. Άλλωστε όλο το νομοσχέδιο αποτελεί συμπύκνωση των προτάσεων του Συλλόγου Εφοπλιστών και Βιομηχάνων (ΣΕΒ) τα τελευταία χρόνια. Είναι γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των δανειστών. Και δεν είναι τυχαίο ότι κι η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ασθενική και περιορισμένη. Γιατί πόσο να σηκώσει κανείς την αντιπαράθεση όταν δε μπορεί να ξεφύγει από τις κυρίαρχες δυνάμεις απέναντι στους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους βιομηχάνους, ντόπιους και ξένους, που ζητούν διακαώς συνολικό ξεχαρβάλωμα του εργασιακού τοπίου.
Το λέμε ξεκάθαρα! Δυνατοί είμαστε όταν είμαστε ενωμένοι απέναντι στους εργοδότες, απέναντι στις πολιτικές του κεφαλαίου. Όταν μαχητικά κι αποφασιστικά υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και τις ιστορικές κατακτήσεις της εργατικής τάξης.
Λένε πως η εποχή έχει αλλάξει, πως απαιτείται ευελιξία στην εργασία! Ευελιξία όμως για το συμφέρον του εργοδότη: να είναι οι μισοί εργαζόμενοι άνεργοι κι οι άλλοι μισοί να δουλεύουν ήλιο με ήλιο για 700 ευρώ! Πράγματι η εποχή έχει αλλάξει, η παραγωγικότητα της εργασίας έχει αυξηθεί κατακόρυφα, οι τεχνολογικές κι επιστημονικές κατακτήσεις δίνουν τη δυνατότητα για τους εργαζόμενους να δουλεύουν λιγότερο και με περισσότερη ασφάλεια, να αμείβονται καλύτερα, να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας για να δουλεύουμε όλοι, να έχουμε περισσότερο και ποιοτικότερο ελεύθερο χρόνο. Εμείς αυτές τις δυνατότητες υπερασπιζόμαστε!
Κάτω τα χέρια από το 8ωρο! Καμία σκέψη γι αύξηση των υπερωριών. Σήμερα είναι δίκαιο, είναι αναγκαίο, είναι εφικτό να μειωθούν οι ώρες εργασίας συνολικά για όλη την εργατική τάξη: 30ωρο-5μερο-6ωρο για όλους και όλες χωρίς μείωση των αποδοχών. Για να βρουν δουλειά οι άνεργοι κι οι νέοι εργαζόμενοι. Έναν αιώνα μετά την κατάκτηση του 8ωρου, δεν θα μας γυρίσουν αιώνες πίσω! Από αυτήν την πλευρά υπερασπιζόμαστε το 8ωρο και απαιτούμε ότι είναι ώριμο κι αναγκαίο για την εποχή μας: μείωση του χρόνου εργασίας.
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας τώρα: Γιατί μόνο μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων έχουμε πραγματική δύναμη οι εργαζόμενοι.
Αυξήσεις στους μισθούς! Αύξηση κατώτατου μισθού. Να πάρουμε από τα πλούτη τους, αρκετά πληρώσαμε την κρίση τους δέκα χρόνια τώρα. Μέσα στην πανδημία αύξησαν τα κέρδη τους την ίδια στιγμοί που οι μισθοί μας μείναν στα ίδια και εκατοντάδες έχασαν τη δουλειά τους.
Μείωση του χρόνου συνταξιοδότησης.
Κάτω τα χέρια από το συνδικαλισμό και τα σωματεία μας! Είναι στα δικά μας χέρια να καθαρίσουμε με όλη τη σαπίλα του συνδικαλισμού, με τους εργοδοτικούς και τα παράσιτα. Είναι στα δικά μας χέρια να ξαναγίνει ο συνδικαλισμός όπλο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας κι όχι να κατρακυλήσει ως ουρά των απαιτήσεων του κεφαλαίου. Η απεργία είναι όπλο των εργαζομένων, όπλο μέσα από το οποίο ιστορικά κατακτήσαμε όλα τα δικαιώματά μας. Δεν μπαίνει υπό διαπραγμάτευση με τους εργοδότες, τον ΣΕΒ και καμία κυβέρνηση. Εμείς και μόνο εμείς έχουμε λόγο για τις αποφάσεις και τον τρόπο λήψης τους. Θέλουμε σωματεία μαζικά, ενωτικά, ενεργά. Σωματεία με δημοκρατία. Σωματεία ταξικά κι ανεξάρτητα. Θέλουμε ενωτικό συντονισμό μεταξύ των συνδικάτων στη βάση των αιτημάτων μας κι όχι στη βάση των μικροκομματικών σχεδίων και σκοπιμοτήτων. Με τους εργαζόμενους μπροστά. Με την κοινή δράση όλων των αγωνιστικών ταξικών ρευμάτων χωρίς εξαιρέσεις για να πυκνώσει πρώτα και κύρια η συνδικαλιστική πυκνότητα, να οργανωθεί η πάλη, να σηκωθεί η αυτοπεποίθηση και η συμμετοχή των εργαζομένων.
Η απεργία για την πρωτομαγιά στις 6 Μάη αποτέλεσε μία πρώτη απάντηση στο νομοσχέδιο. Τώρα είναι η ώρα της μάχης. Κανένα σωματείο, κανένας εργαζόμενος να μη μείνει έξω από τον αγώνα. Να ενημερωθούμε και να συζητήσουμε σε κάθε χώρο δουλειάς. Να συγκροτήσουμε επιτροπές εργαζομένων εκεί όπου δεν υπάρχουν σωματεία. Με ενεργή συμμετοχή όλων μας, για να οικοδομηθεί μία νέα ταξική ενότητα που έχει ανάγκη η εποχή μας και να υπερβούμε τους ανούσιους κομματικούς διαχωρισμούς. Να τελειώνουμε με τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές, τους ξεπουλημένους και τους γραφειοκράτες που μπείνουν εμπόδιο στην οργάνωση του αγώνα. Να προχωρήσουμε εμπρός. Για να πάνε αυτή τη φορά τα πράγματα αλλιώς. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε την οργανωμένη επίθεση που δεχόμαστε. Γιατί μόνο έτσι θα πάρουμε πίσω όσα μας πήραν με τα μνημόνια και θα επιβάλλουμε τις εργατικές ανάγκες της εποχής μας.
Στην εποχή των νέων κρίσεων, με τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Για τις νέες νίκες των εργαζομένων!
