Κι όμως, απόψεις περί «αριστείας» που υποκρύπτουν αντιλήψεις περί κοινωνικού δαρβινισμού ακούγονται και από αριστερούς! Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ζητήματα εκπαίδευσης, που αφορούν τους στόχους που θέτουν για το μέλλον των παιδιών τους.
Έτσι, δεν είναι διόλου απίθανο ν’ ακούσεις αριστερό να κατακεραυνώνει την Αριστερά που «μισεί την αριστεία», ακριβώς όπως την επικρίνουν και οι αντίπαλοί της. Μόνο που αυτοί υπερασπίζονται συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα και δεν το κρύβουν.
Καθώς οι απόψεις αυτές βρίσκουν ευρύτερη απήχηση, δεν είναι καθόλου παράδοξο να ακούς αριστερούς να αγανακτούν με τα παιδιά των ΕΠΑΛ και των νυχτερινών σχολείων, λόγω των ειδικών κριτηρίων για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ. Και να υιοθετούν τις πλέον ακραίες νεοφιλελεύθερες αλλά και ακροδεξιές απόψεις κοινωνικού δαρβινισμού.
Επί του προκειμένου, μιας και πάντα υπάρχουν και κάποιοι επιτήδειοι που πάνε στα ΕΠΑΛ αποβλέποντας σ’ αυτές τις διευκολύνσεις για εισαγωγή στα ΑΕΙ, προτείνεται η κατάργηση αυτών των ειδικών κριτηρίων.
Ακριβώς όπως οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι και οι ακροδεξιοί φωνάζουν δεκαετίες τώρα κατά των επιδομάτων ανεργίας και πρόνοιας, με πρόσχημα τη χρησιμοποίησή τους και από κάποιους που δεν είναι πραγματικά άνεργοι ή άποροι.
Ακριβώς όπως ζητάνε την κατάργηση κάθε βοήθειας προς τους πρόσφυγες, με το πρόσχημα πως ανάμεσά τους είναι και επιτήδειοι πρόσφυγες-μαϊμού.
Το να ακούγονται τέτοιες απόψεις από αριστερούς είναι καμπανάκι κινδύνου. Κάτι δεν πάει καθόλου καλά στην Αριστερά και στη γείωση μεγάλου μέρους του αριστερού κόσμου με τις φτωχές εργαζόμενες λαϊκές τάξεις.
Όταν η αριστεία -που πίσω της έχει φροντιστήρια καλοπληρωμένα και άνετες συνθήκες ζωής- αναγορεύεται σε αξία ανταγωνιστική προς τα φτωχόπαιδα που “θέλουν να πάρουν τις θέσεις των άριστων στα ΑΕΙ”, αντί να περιοριστούν στο να γίνουν καλοί τεχνίτες, όπως ταιριάζει στην τάξη τους, γιατί να μη διεκδικηθεί μαζί με τους ακραίους νεοφιλελεύθερους και ακροδεξιούς και η κατάργηση των “προνομίων” σε κάθε αναξιοπαθούντα; Αφού κι αυτά επιτήδειοι τα εκμεταλλεύονται!
