Τείνει να εξελιχθεί σε…πανδημία η στοχοποίηση και τιμωρία, από τους αιρετούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο αγώνας και η αγωνία των εργαζομένων να υπερασπιστούν τη ζωή τους, την ασφάλειά τους, αλλά και να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους ή να προστατέψουν τα συμφέροντα των πολιτών.
Έχοντας στη «φαρέτρα» τους οι δήμαρχοι το αντιδραστικό άρθρο 107 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα (Ν.3528/2007) – καταργήθηκε το 111 του 3584/2007 και δεν το ξέρουμε; – όπου προβλέπεται ως πειθαρχικό παράπτωμα «η κακόβουλη άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής που γίνεται δημοσίως, γραπτώς ή προφορικώς, με σκόπιμη χρήση εν γνώσει εκδήλως ανακριβών στοιχείων ή με χαρακτηριστικά απρεπείς εκφράσεις» (παράγραφος ιζ’), επιχειρούν να τρομοκρατήσουν και να φιμώσουν τους εργαζομένους, προκειμένου να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες και παραλείψεις.
Έτσι, όπως φαίνεται, ακολουθώντας το τελευταίο παράδειγμα το δήμαρχο Νισύρου, και ο δήμαρχος Καισαριανής, Χρήστος Βοσκόπουλος, καλεί σε απολογία εργαζόμενό του, με την κατηγορία της κακόβουλης κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής που γίνεται δημοσίως, επειδή… τόλμησε, με τον δικό του τρόπο, να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Συγκεκριμένα, επειδή, με αναφορά του, κατήγγειλε πως αναγκάστηκε να αγοράσει ο ίδιος εργαλείο που πλήρωσε ο ίδιος από την τσέπη του, για την ατομική του προστασία, αφού η υπηρεσία δεν του το παρέσχε, και επειδή αξίωσε από τη Δημοτική Αρχή Βοσκόπουλου να του ορίσει «με σαφήνεια την ενδεδειγμένη διαδικασία που πρέπει να ακολουθεί ένας τυπικός υπάλληλος όταν του αναθέτουν καθήκοντα χωρίς τα απαραίτητα μέσα για την ασφαλή εργασία του».
Είναι δυνατόν το άτομο που δέχεται την κριτική να κρίνει και αν αυτή είναι κακόβουλη ή όχι; Κανένας βέβαια δεν χαίρεται, όταν του ασκείται κριτική. Τα δημόσια πρόσωπα όμως είναι υποχρεωμένα να τη δέχονται, αφού οι αποφάσεις και οι παραλήψεις τους επηρεάζουν τους πολίτες και δεν μπορεί οι ίδιοι να βάζουν τα όρια για το ποια κριτική είναι ανεκτή και ποια όχι.
Όπως έχει επισημάνει και σε πρόσφατη ανάρτησή του το ErgasiaNET, η Δημοτική Αρχή Καισαριανής ακολουθεί την πεπατημένη της κάθε είδους εξουσίας και εργοδοσίας, της στοχοποίησης δηλ όσων τις αμφισβητούν και αποκαλύπτουν τις ανεπάρκειές τους. Ο Δήμος Καισαριανής πχ “γέμισε” με μετακλητούς υπαλλήλους και συμβούλους και εφευρίσκει τρόπους να πληρώνει και άλλους με απευθείας αναθέσεις, αλλά για την πρόσληψη προσωπικού ή για την αγορά ενός εργαλείου και την παροχή όλων των Μέσων Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ)… το ταμείον είναι μείον. Βλέπε σχετική ανάρτηση | «Καισαριανή: «Καβούρια» έχει στην τσέπη της η Δημοτική Αρχή;
Η Δημοτική Αρχή Καισαριανής πρέπει να πάρει άμεσα πίσω την κλήση σε απολογία του εργαζομένου που διεκδικεί το αυτονόητο, τα δικαιώματά του και την παροχή μέσων για να κάνει καλύτερα τη δουλειά που του έχει αναθέσει η υπηρεσία.
Η χρήση αυτής της αντιδραστικής διάταξης του Κώδικα, για την τιμωρία υπαλλήλου, αποτελεί όνειδος για έναν ιστορικό δήμο, όπως ο Δήμος Καισαριανής, που αποτελεί παγκόσμιο σύμβολο αγώνα για την ελευθερία της έκφρασης και της δράσης.
ΥΓ. Αλήθεια γιατί καλείται σε απολογία ο συγκεκριμένος υπάλληλος με βάσει το άρθρο 107 του Ν.3528/2007 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα και όχι με το άρθρο 111, παρ. 1 του Ν.3584/2007 που είναι ο Κώδικας Κατάστασης των Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων, όπου στο εδάφιο η’ λέει ότι αποτελεί παράπτωμα: «Η άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής που γίνεται δημοσίως, γραπτώς ή προφορικώς, με σκόπιμη χρήση – εν γνώσει του υπαλλήλου – εκδήλως ανακριβών στοιχείων ή με χαρακτηριστικά απρεπείς εκφράσεις»;
Απλώς, ρωτάμε!
