Η ΑΔΕΔΥ, μία μέρα μετά την 24ωρη απεργία, αντί να αποτιμήσει τα αποτελέσματά της, και τη συμμετοχή των εργαζομένων και να δει σε τι ενέργειες θα προχωρήσει ούτως ώστε να κλιμακώσει τις παρεμβάσεις απέναντι στην επιθετική νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ, ενοχλήθηκε για την παρουσία του – «διαδηλωτή» πλέον – πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Ε. Τσακαλώτου, επισημαίνοντας μάλιστα ότι «…έχει το θράσος να παραβρίσκεται στην απεργία της ΑΔΕΔΥ ‘‘διεκδικώντας’’ την κατάργηση των μνημονιακών νόμων που ο ίδιος εισηγήθηκε και ψήφισε η Κυβέρνησή του, οι οποίοι τόσα δεινά έχουν επιφέρει στους εργαζόμενους, μαζί με τα προηγούμενα μνημόνια…».
Η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ λέει τη μισή αλήθεια. Τα μνημόνια, που βίαια άλλαξαν τη ζωή των εργαζομένων, κατέστρεψαν τη χώρα και φτωχοποίησαν το λαό της, τα ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ με την «ευγενική» στήριξη των μνημονιακών τους δορυφόρων (ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, ΛΑΟΣ) που εξαϋλώθηκαν εκλογικά. Με τα στελέχη αυτών των κομμάτων πολλοί από τις παρατάξεις αυτές ήταν συνυποψήφιοι στις ευρωεκλογές και στις βουλευτικές εκλογές, φωτογραφήθηκαν σε διαδηλώσεις τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να ενοχλούνται.
Είναι λοιπόν βαθιά υποκριτική και προσομοιάζει, αυτού του είδους η πολιτική αντιπαράθεση, με «κοινοβουλευτική» κοκορομαχία χωρίς περιεχόμενο.
Το συνδικαλιστικό κίνημα αγωνίζεται για να ανατρέψει τις μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές και οφείλει να είναι απέναντι σ’ όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που εξαγγέλλουν, ψηφίζουν και υλοποιούν αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές.
Το πρόβλημα δεν είναι η εμφάνιση του Τσακαλώτου στη χθεσινή απεργία ή του Γεωργιάδη και του Λοβέρδου στην περσινή, αλλά το γεγονός ότι πάντα υπάρχουν κάποιοι εργαζόμενοι και συνδικαλιστές που τους χειροκροτούν και φωτογραφίζονται μαζί τους, αντί να τους αποδοκιμάζουν και να τους κάνουν να νιώθουν άβολα να παραβρίσκονται σ’ αυτές.
Και κάτι ακόμα: Μπορούμε να κατανοήσουμε τη θετική ψήφο της ΔΑΚΕ και της ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΚΕ). Η ανακοίνωση όμως δεν θα έβγαινε, γιατί δε θα συγκέντρωνε την απαιτούμενη πλειοψηφία στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, αν δεν είχε και τη θετική ψήφο της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ). Σύντροφοι, έχετε μήπως τύψεις γιατί στην ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ για την απεργία δεν γίνονταν καμία αναφορά για τις ευθύνες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, κατόπιν απαίτησης της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ και της δικιά σας συμφωνίας;
Α!… Και κάτι επιπλέον για το τέλος: Οι απεργιακές συγκεντρώσεις ήταν ικανοποιητικές από άποψη συμμετοχής, συγκριτικά με τις προηγούμενες, παρά την υπονομευτική παρέμβαση της γραφειοκρατικής εργοδοτικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία στην αρχή έβαλε Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα να αποφασίζουν για 25 και όχι 24 Σεπτέμβρη!
Στη συνέχεια και επειδή δεν είχαν πειστικά επιχειρήματα, πρότειναν απεργία για τις 2 Οκτώβρη. Και αντί να τους αγνοήσουμε τελείως – οι εργαζόμενοι άλλωστε ήδη το έχουν κάνει – να τους καταγγείλουμε για απεργοσπασία, έρχονται οι δυνάμεις της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) και των Συσπειρώσεων και προτείνουν απεργία, στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ, για τις 2 Οκτώβρη, τη μέρα δηλ. που εξήγγειλαν απεργοσπαστικά οι εργοδοτικοί απεργοσπάστες της ΓΣΕΕ. Για ποιο λόγο;
Ανταπροκρίνονται στο κάλεσμα της ΓΣΣΕ, επειδή η ίδια -όπως ισχυρίζεται- δεν μπορεί να προκηρύξει την απεργία;
Για να μην αποκαλυφθεί η γύμνια τους;
Για να διασωθεί η υπόληψη της «συνδικαλιστικής μαφίας», όπως την αποκαλεί;
Γιατί μια απεργία ή οποιαδήποτε κινητοποίηση στις 2 Οκτώβρη θα λειτουργήσει ως πλυντήριο στους «Παναγοπουλαίους», θα τους βγάλει από τη δύσκολη θέση και δεν θα αναμετρηθούν στο αν μπορούν να οργανώσουν απεργία ή όχι σήμερα αυτή τη μέρα μόνοι τους.
Θεωρεί το ΠΑΜΕ ότι η -για τις 2 Οκτώβρη εξαγγελμένη απεργία του Παναγόπουλου- αποτελεί κλιμάκωση των κινητοποιήσεων; Εξάλλου ούτε το νομοσχέδιο θα συζητιέται εκείνη τη μέρα στη βουλή.
Η αναγκαία κλιμάκωση των κινητοποιήσεων απέναντι στο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο πρέπει να γίνει παρακάμπτοντας την εργοδοτική, γραφειοκρατική και απεργοσπαστική ηγεσία της ΓΣΕΕ, με μια νέα σχεδιασμένη κινητοποίηση από τα συνδικάτα που απήργησαν στις 24 Σεπτέμβρη και από άλλα που θα ξεπερνούσαν ενδοιασμούς και δυσκολίες και θα συντάσσονταν σ’ έναν αγώνα με σχέδιο και προοπτική και με έμπνευση στους εργαζόμενους για να είναι μαζικός και νικηφόρος.
Αθήνα 25/9/2019,
Χαρίσης Γιώργος
