Λίγες μόνο μέρες έχουν περάσει από την ανάληψη της διακυβέρνησης από το Μητσοτάκη και τη ΝΔ και η νεοφιλελεύθερη και αντεργατική ατζέντα της έχει αρχίσει ήδη να ξεδιπλώνεται. Φαίνεται πως το πρώτο βήμα της κυβέρνησης είναι να ξεμπερδέψει με το εργατικό-λαϊκό και το φοιτητικό-νεολαιΐστικο κίνημα καθώς και να βαθύνει την αντιλαϊκή επίθεση σε εκπαίδευση και εργασία με όσο το δυνατόν, μικρότερο κόστος. Επείδη λοιπόν, η πολυπόθητη «ανάπτυξη», δεν φαίνεται να πλησιάζει παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες, και το περαιτέρω ξεζούμισμα των εργαζόμενων από την εργοδοσία με τις ευλογίες κυβέρνησης- υπουργείου-επαγγελματικών επιμελητηρίων εντείνεται, η κυβέρνηση ως μια κίνηση «ρεβάνς» προς τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σπεύδει μέσα στον Αύγουστο να περάσει νομοσχέδιο για την κατάργηση του Ασύλου, χέρι-χέρι με τα σχέδια για μουσειοποίηση του Κάτω Πολυτεχνείου.
Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν με την χυδαία και προκλητική ρητορεία, τόσο η τωρινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ότι πρόκειται για μια κίνηση για την αντιμετώπιση της ανομίας και της εγκληματικότητας εντός των Πανεπιστημίων, η στοχοποίηση του Ασύλου δεν έχει τόσο αθώα χαρακτηριστικά και δεν στοχεύει στην υποτιθέμενη αντιμετώπιση παραβατικών πράξεων, συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν εμφανίζεται εντός του πανεπιστημίου αλλά στο ευρύτερο κοινωνικό πεδίο. Για όλη αυτή την κατάσταση ευθύνεται όλο το αστικό επιτελείο, τόσο με την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (βλ. Πόρισμα Παρασκευόπουλου) όσο και τα ΜΜΕ όπου προσπαθούν με κάθε τρόπο και μέσο να προβάλλουν την εικόνα του Ασύλου ως Άσυλο «ανομίας» , αμαυρώνοντας έτσι ένα τόσο σημαντικό κεκτημένο που έχει κερδηθεί με αγώνα και με αίμα και διαχρονικά εμπνέει το λαό και τη νεολαία.
Γιατί όμως η υπεράσπιση του ασύλου μας αφόρα και σαν εργαζόμενους;
Το Άσυλο κατακτήθηκε με αίμα από το νεολαιίστικο και το εργατικό-λαϊκό κίνημα, μέσα από αυτό κατορθώνει να αντιστέκεται και να προστατεύει τους αγώνες του από την κρατική βία. Είναι αυτό που υπερασπίζεται και προστατεύει από την κρατική βία και τις επιθέσεις του, το κίνημα και την φοιτητική νεολαία, στους αγώνες που δίνει για:
-
Προστασία της συνδικαλιστικής δράσης από την κρατική καταστολή και την αστυνομική βία, σε όλα τα βήματα προαγωγής της ανάπτυξης του φοιτητικού κινήματος,
-
Δημοκρατικές διαδικασίες στους πανεπιστημιακούς χώρους με προστασία της συνδικαλιστικής δράσης (Γενικές Συνελεύσεις, κτλ), στα πλαίσια δημοκρατικής λειτουργίας των οργάνων του φοιτητικού κινήματος (πχ. Συντονιστικό Γεν. Συνελεύσεων). Αίτημα που η Χούντα των Συνταγματαρχών πρώτη διέλυσε (και τώρα ο Μητσοτάκης),
-
Την ανατροπή των νομοσχεδίων που φέρνουν την κατάργηση και την διάλυση όλων των φοιτητικών κεκτημένων και συμφερόντων (εστίες, δωρεάν συγγράμματα, σίτιση, χρόνια φοίτησης, ν+2, κτλ),
-
Τον φοιτητικό έλεγχο στις σχολές και τις συγκλήτους, ώστε να μην διενεργούνται σε βάρος του φοιτητικού κινήματος, οικονομικά σκάνδαλα μετατροπής των πανεπιστημίων σε χώρους επιχειρηματικής δραστηριότητας (έρευνα, συγγράμματα, μεταπτυχιακά, κ.ο.κ.). Οι εργαζόμενοι των Πανεπιστημίων χωρίς το άσυολο, έρχονται να αντιμετωπίσουν απευθείας τους όρους της αγοράς στην εργασία τους (ελαστικά ωράρια, δόγμα λιγότερου κράτους, 7ήμερη εργασία, απληρωσιά, κτλ)
-
Τη συμμετοχή των φοιτητών στις αποφάσεις των Πανεπιστημίων είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για τους ίδιους τους φοιτητές, αλλά αντανακλούν δυνατότητες νίκης και στην υπόλοιπη κοινωνία. Καταργώντας το άσυλο και μετατρέποντας το Πανεπιστήμιο σε ορμητήριο της αστυνομίας, κάθε προσπάθεια υπεράσπισης των φοιτητικών συμφερόντων αντανακλά και την αδυναμία του λαού να διεκδικήσει τα συμφέροντα του.
Για να γίνει λοιπόν αντιληπτό, η κάταργηση του ασύλου σημαίνει ευθύτατο χτύπημα στην νεολαία και του εργαζόμενους που οργανώνονται στα σωματεία-συνδικάτα, αναπτύσσουν συλλογική δράση και αντιστέκονται στις ορέξεις της εργοδοσίας και στις εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές. Ακόμα, η κατάκτηση του Ασύλου ήταν μια κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικου αγώνα και από τότε αποτελεί τη κόκκινη γραμμή της εργατικής τάξης απέναντι στην αστική. Αποτελεί το χώρο που το φοιτητικό- νεολαιίστικο κίνημα λειτουργεί και ενώνει τη φωνή του με τους εργαζόμενους και τους ανέργους, με όλα τα πληττόμενα στρώματα της κοινωνίας, όπου δρα, ζυμώνεται και αμύνεται απέναντι στην αστική τάξη, τον κρατικό μηχανισμό και την ωμή καταστολή που αυτός ασκεί, την πειθάρχηση που του επιβάλλεται και τους εκμεταλλευτές του. Είναι φανερό λοιπόν ότι τα αυταρχικά σχέδια της κυβέρνησης και του Υπουργείου, πλήττουν, όχι απλά το φοιτητικό σώμα και τους εργαζόμενους αλλά και όλο το λαό.
Ως ΛΑΝΤΖΑ αγωνιστική εργατική συσπείρωση στον επισιτισμό τουρισμό λέμε ξεκάθαρα και καλούμε όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο μας και στους υπόλοιπους να μην αφήσουν το συγκεκριμένο τερατούργημα της «σχιζοφρενούς» κυβέρνησης να περάσει. Με την οργάνωμενη πάλη μας μέσα από το συνδικάτο και τις διαδικάσιες τους σε ανάδραση με τους φοιτητές του φοιτητικούς συλλόγους καλούμε να δώσουμε τη μάχη ενάντια στην κατάργηση του ασύλου και να μπλοκάρουμε την νέα επίθεση που ετοιμάζουν από κοινού κυβέρνηση-εργοδοσία-μεγαλοβιομήχανοι. Από το χτύπημα στο άσυλο, το οποίο χτύπημα αποτελεί χτύπημα στα δικαιώματα και τους αγώνες λαού νεολαίας μέχρι τις προκλητικές φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου και την ταυτόχρονη φορομπηξία στα φτωχά λαϊκά στρώματα, και έως τις εξαγγελίες περί «νέας τουριστικής πολιτικής» που σημαίνει ακόμη περισσότερο ξεζούμισμα των εργαζομένων του κλάδου μας κανούμε ξεκάθαρο ότι για άλλη μια φορά λαός εργαζόμενοι και νεολαία θα ανατρέψουμε τα σχέδια τους, μέσα από τους συλλογικούς μας αγώνες.
