Όταν ακούει κανείς για το νησί της Μυκόνου, ο νους του πάει στην χλιδή, τα πεντάστερα ξενοδοχεία, το διεθνές και εγχώριο τζετ-σετ, τα ξέφρενα πάρτι όπου ρέουν οι πανάκριβες σαμπάνιες δίπλα σε… καμήλες και άλλα ιλαροτραγικά, τα οποία ωστόσο φανερώνουν πόσος πλούτος υπάρχει σε τόσους λίγους ανθρώπους. Όμως αυτή είναι η επιφανειακή όψη των πραγμάτων στο «νησί των ανέμων». Γιατί πίσω από τα πανάκριβα ξενοδοχεία και τα «πριβέ» κλαμπ υπάρχουν κάποιες χιλιάδες εργαζόμενων στη βιομηχανία του τουρισμού, που βιώνουν μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα στον ίδιο τόπο, ακόμα και στα ίδια ξενοδοχειακά «αστραφτερά» συγκροτήματα.
Ακριβώς αυτή την άλλη όψη των πραγμάτων αποκαλύπτει μιλώντας στο Πριν ένας εργαζόμενος σε πολυτελές ξενοδοχείο του νησιού, ο Ν.Κ., ο οποίος δηλώνει χαρακτηριστικά: «Εμείς οι εργαζόμενοι ζούμε στο περιθώριο των τουριστών»! Και τι πιο χαρακτηριστικό από το γεγονός ότι ο ξενοδόχος τους «παραχωρεί» για διαμονή έξι ολόκληρων μηνών (όσο διαρκεί η σεζόν στο νησί) τους χώρους εκείνους του ξενοδοχείου που είναι… ακατάλληλοι για τους τουρίστες!
Οι συνθήκες εργασίας αλλά κυρίως διαβίωσης εκτός του ωραρίου εργασίας αποκαλύπτουν το απίστευτο χάσμα των δύο κόσμων που συνυπάρχουν στις τουριστικές περιοχές και ειδικά αυτές που προσελκύουν τον «ακριβό» τουρισμό. Σε ένα ξενοδοχείο όπου ένα δωμάτιο κοστίζει τη νύχτα από 300 ευρώ και άνω, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να κοιμούνται σε χώρους αποθήκες-αχούρια. «Τυφλά» (χωρίς παράθυρο!) δωμάτια διαστάσεων 2Χ3 ή το πολύ 3Χ3 μέτρα για έναν ή και δύο εργαζόμενους μαζί. «Πολλοί συνάδελφοι το αποκαλούν… μπουντρούμι, είναι ένας χώρος όπου πηγαίνουμε μόνο για να κοιμηθούμε, είναι αφιλόξενος για οτιδήποτε άλλο, ξεκούραση, διάβασμα κ.α.» τονίζει ο Ν.Κ. Οι ισόγειοι αυτοί χώροι είναι μέσα στην υγρασία, δεν έχουν καμία ηχομόνωση, αφού χωρίζονται με γυψοσανίδες, οι πόρτες σε κάποια δωμάτια δεν κλείνουν, οι κοινόχρηστες τουαλέτες είναι μέσα στη μούχλα. Όλη η οικοσκευή είναι κακής ποιότητας: μικρά κρεβάτια, σκληρά στρώματα κόστους το πολύ… 30 ευρώ, ντουλάπες από… ύφασμα αξίας μόλις 20 ευρώ. «Πώς είναι δυνατό ένα τόσο ακριβό ξενοδοχείο να μην διέθεσε ένα αξιοπρεπές κονδύλι για τη στέγαση του προσωπικού που δεν είναι ντόπιο, και θα χρειαστεί να φιλοξενηθεί είναι αξιοσημείωτο», αναρωτιέται ο Ν.Κ.
Όσον αφορά τη διατροφή του προσωπικού, κι εδώ τους δίνεται κυριολεκτικά ό,τι περισσεύει από τους τουρίστες! «Για πρωινό και γεύμα τρώμε ό,τι δεν έχει καταναλωθεί από τους επισκέπτες του ξενοδοχείου, π.χ. εάν ο μπουφές έχει τελειώσει, τότε το πρωινό μας θα είναι άλλο, κατώτερης ποιότητας», μας λέει με παράπονο ο Ν.Κ. . Ωστόσο δεν είναι καλύτερη η αντιμετώπισή τους από την εργοδοσία και όταν βρίσκονται εκτός υπηρεσίας. «Δεν επιτρέπεται να περνάμε μέσα από τους χώρους του ξενοδοχείου, και όταν γίνεται περνάμε βιαστικά, να μη μας δει κάποιος πελάτης, σαν τους… κλέφτες», εξηγεί ο Ν.Κ.
Κι αν νομίζει κάποιος ότι οι ξενοδόχοι που απολαμβάνουν πλούσια κέρδη μέσα σε λίγους μήνες σεζόν είναι τυπικοί τουλάχιστον στις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς τους υπαλλήλους, είναι γελασμένος. «Δεν παίρνουμε ρεπό, παρότι αυτό επισήμως δηλώνεται, στο ξενοδοχείο εργάζονται με ‘’μαύρα’’ και μετανάστες, ενώ και στο υπόλοιπο προσωπικό δεν δίνεται όλη η αμοιβή μέσω τραπέζης, αλλά το 25% ‘’στο χέρι’’» προσθέτει ο Ν.Κ., προφανώς για να καταβάλλονται πολύ λιγότερες από τις προβλεπόμενες ασφαλιστικές εισφορές. Κάποιος εργαζόμενος που προσλήφθηκε για οδηγός, υποχρεώθηκε να κάνει και νυχτερινή βάρδια ως… ρεσεψιονίστας κλείνοντας ακόμα 12ωρο. Σε ερώτησή μας για τυχόν ελέγχους από την Επιθεώρηση Εργασίας, η απάντηση ήταν ότι ουδέποτε πέρασε από το ξενοδοχείο κάποιο κλιμάκιο.
Το τραγικό είναι ότι στο νησί της τουριστικής χλιδής υπάρχουν και ακόμα χειρότερες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης για τους εργαζόμενους. Σε κάποια πιο μεγάλα ξενοδοχεία, χρησιμοποιούνται και κοντέινερ κυρίως για τους μετανάστες, ενώ κάποιες φήμες μιλούν για εργαζόμενους που κοιμούνται ακόμα και κάτω από σκάλες!
Η λεγόμενη βαριά βιομηχανία του εγχώριου καπιταλισμού, ο τουρισμός, αποδεικνύεται ότι δεν… σηκώνει καν τα στοιχειώδη δικαιώματα για τους εργαζόμενους του κλάδου του, καθώς τους οποίους αντιμετωπίζει σαν ανθρώπους β΄ κατηγορίας. Και όσο πιο μεγάλες πολυτέλειες προσφέρει στους τουρίστες, τόσο περισσότερο κραυγαλέο είναι το χάσμα ανάμεσα στον κόσμο του κεφαλαίου και στους εργαζόμενους της «σεζόν».
Πίσω από τη χλιδή, η μεσαιωνική δουλοπαροικία
Με δήλωσή του στο Πριν ο Μανόλης Καμηλάκης, ξενοδοχοϋπάλληλος και μέλος ΔΣ του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού Αττικής, τονίζει: «Πίσω από τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία οι εργοδότες έχουν στήσει μια μεσαιωνική δουλοπαροικία με την ανοχή και τις ευλογίες των κυβερνήσεων. Ειδικότερα οι Κυκλάδες αποτελούν το βασίλειο της παραβατικότητας σε επίπεδο εργατικής νομοθεσίας, καθώς σε νησιά, όπως η Μύκονος, τα ξενοδοχεία αν και εμφανώς υποστελεχωμένα, πραγματικά θησαυρίζουν βασίζοντας μέρος της μεγάλης κερδοφορίας τους στην ακραία εντατικοποίηση, την πολυαπασχόληση, τη μαύρη εργασία, τις απλήρωτες υπερωρίες και στην επιβολή μισθών κάτω την κλαδική σύμβαση. Παράλληλα, η ασφάλεια και η υγιεινή αποτελούν επιπλέον κόστος, όπως και τα ανθρώπινα καταλύματα για τους εργαζόμενους, οι οποίοι συνήθως στοιβάζονται σε χώρους που περισσότερο μοιάζουν με καταυλισμούς ή στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η κατάσταση αυτή ανατρέπεται μόνο μέσα από συλλογικούς εργατικούς αγώνες και την ενίσχυση ταξικών συνδικάτων».
Πηγή: Εφημερίδα «Πριν»
Υποχρεωτικά ξυπόλυτοι οι σερβιτόροι στην καυτή άμμο
Συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα φαίνεται να βιώνουν οι εργαζόμενοι στη Μύκονο, για άλλη μια χρονιά.
Σύμφωνα με νέες καταγγελίες, σε γνωστό beach bar της Μυκόνου, οι σερβιτόροι είναι αναγκασμένοι να περπατούν ξυπόλητοι στην άμμο, μέσα στον καύσωνα, λόγω… concept του μαγαζιού.
Η νέα πρακτική αυτή, ήρθε στο «φως» από γιατρό που εργάζεται στο νησί, σύμφωνα με ρεπορτάζ του protagon.gr, ο οποίος περιθάλπει τους εργαζόμενους με εγκαύματα στο πόδι.
«Δεν περπατούσαν άνετα. Κάθε φορά που σταματούσαν, έθαβαν την πατούσα τους όσο πιο βαθιά μπορούσαν στην άμμο για να βρούνε δροσιά. Ήταν ξεκάθαρο πόσο βασανιστικό ήταν», αναφέρεται στο ρεπορτάζ.
Μάλιστα, ένας από τους εργαζόμενους αποκαλύπτει ότι ο μόνος λόγος που ανέχεται την κατάσταση, είναι μόνο για τα λεφτά, τα οποία έχει ανάγκη.
«Μπορεί να φτάσεις και 60 ευρώ και 70 ευρώ την ημέρα. Αυτό είναι το concept και αν έχεις ανάγκη το κάνεις…» φέρεται να δήλωσε σύμφωνα με το ρεπορτάζ.
«Ειδικά τις μεσημβρινές ώρες, που οι θερμοκρασίες είναι εξαιρετικά υψηλές, είναι επικίνδυνο να παραμένεις ξυπόλητος στην άμμο, ακόμη και αν και το πέλμα, όπως και οι παλάμες, έχουν παχιά κερατίνη, ώστε να προστατεύονται» εξηγεί ο Δ. Ρηγόπουλος στο protagon, καθηγητής Δερματολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντή του νοσοκομείου «Ανδρεάς Συγγρός».
Όπως πρόσθεσε μάλιστα, στις περιπτώσεις που η θερμοκρασία συσσωρεύεται από τη μεγάλη παραμονή τόσων ωρών, είναι επικίνδυνο, ενώ πέρα από τις βλάβες αυτές, υπάρχουν και μικρές πιθανότητες μετάδοσης ιογενών λοιμώξεων όπως είναι οι μυρμηγκιές.
Πηγή: iskra.gr, protagon.gr
