«Ο Δάσκαλος» είναι ένα έργο του Μ. Μπρεχτ, του 1950, και ήταν η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά για το Berliner Ensemble.
Το έργο γράφτηκε από τον Μπρεχτ αφενός για να υπενθυμίσει στο γερμανικό λαό το πρόσφατο παρελθόν του (ναζισμός) αφετέρου για να καυτηριάσει τη δουλοπρεπή στάση της διανόησης απέναντι στην εξουσία.
Στο έργο, ο χαρακτήρας του Λεβ είναι αντιπροσωπευτικός της ηθικής κατάρρευσης των γερμανών διανοουμένων και εκπαιδευτικών κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής.
Παράλληλα είναι ένα εύστοχο σχόλιο πάνω στη μετάβαση από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό και τις αντίστοιχες προσαρμογές του εκπαιδευτικού συστήματος, στα τέλη του 18ου αιώνα.
