Για δεύτερη χρονιά δόθηκε, στο τέλος του έτους, μπόνους στους υπαλλήλους της ΑΑΔΕ. Ένα ποσό – επίδομα, το οποίο δεν είναι νομοθετημένο, που δίνεται με αυθαίρετα και αδιαφανή κριτήρια και αναπαράγει τις κυρίαρχες αντιλήψεις και ανισότητες.
Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι εξαιρέθηκαν ουσιαστικά του μπόνους όσες από τις συναδέλφισσες βρίσκονται σε άδεια ανατροφής τέκνου. Κάτι το οποίο δεν πρέπει να μας φαίνεται περίεργο καθώς είναι κοινός τόπος ότι η κοινωνία μας όχι μόνο δεν στηρίζει τη μητρότητα, αλλά αντίθετα συνθλίβει τη σύγχρονη γυναίκα ανάμεσα στον ρόλο της μητέρας και της εργαζόμενης.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο επίσης, ότι σε κανένα απ’ τα σχέδια «αναδιοργάνωσης» και λειτουργίας της ΑΑΔΕ, δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για τη στήριξη της μητέρας – εργαζόμενης, καμιά αναφορά για δημιουργία παιδικών σταθμών, καμία πρόβλεψη για ουσιαστική διευκόλυνση σε θέματα ωραρίου κ.λπ.
Δεν είναι βέβαια μόνο οι μητέρες και μόνο στην ΑΑΔΕ, που υφίστανται την καταπίεση, αλλά κάθε σύγχρονη γυναίκα. Οι νεολογισμοί «γυναικοκτονία» και «trafficking» που μπήκαν στο λεξιλόγιο μας αποδεικνύουν περίτρανα του λόγου το αληθές. Μια κοινωνία ζούγκλα που συνθλίβει τον αδύναμο, τον διαφορετικό. Οι σεξιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις και στερεότυπα έχουν γίνει πια κανόνας στην καθημερινότητα μας.
Η στάση μας και η συμπεριφορά μας που πρέπει να εμφορούνται από αλληλεγγύη, υπεράσπιση και σεβασμό των δικαιωμάτων είναι κρίσιμες και καθοριστικές για να μην μετατραπούμε σε μια κοινωνία ζούγκλα…