Η ΑΑΔΕ, κάνοντας χρήση των δυνατοτήτων που της παρέχει ο ιδρυτικός της νόμος, προωθεί το δικό της, σε σχέση με το υπόλοιπο δημόσιο, σχέδιο αξιολόγησης. Βασικοί άξονες αυτού του σχεδίου είναι η εισαγωγή της ατομικής στοχοθεσίας, η αξιολόγηση των υπαλλήλων με βάση ποσοτικούς και ποιοτικούς στόχους (βλ. συμπεριφορά υπαλλήλου!!!), η σύναψη Ατομικών Συμβολαίων, η σύνδεση της παραμονής ή όχι στο περίγραμμα με το βαθμό επίτευξης των στόχων κ.λπ.
Ταυτόχρονα η ηγεσία της ΑΑΔΕ, εισάγει λογικές κανιβαλισμού και ρουφιανιάς μεταξύ των εργαζομένων. Με λάφυρο την παραμονή στο περίγραμμα, οι εργαζόμενοι καλούνται να βαθμολογούν τους συναδέλφους τους εντός του τμήματος που υπηρετούν. Η πολυδιάσπαση άλλωστε του κλάδου και ο διαχωρισμός των εργαζομένων σε νέους και παλιούς, σε πτυχιούχους και μη, σε ελεγκτές και μη, σε υπηρετούντες στις ΔΟY και σε υπηρετούντες σε κεντρικές υπηρεσίες κ.λπ., προωθείται συστηματικά τα τελευταία χρόνια απ’ την ηγεσία της ΑΑΔΕ. Η ηγεσία της άλλωστε γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθ’ ένα ότι η βιαιότητα αυτών που προωθεί, απαιτεί την πολυδιάσπαση των εργαζομένων και τον περιορισμό των δυνατοτήτων αντίδρασης.
Το περιεχόμενο όμως του σχεδίου αυτού, κάνει ολοφάνερο, ακόμα και για τους πιο δύσπιστους το τοπίο που διαμορφώνεται και τον εργασιακό μεσαίωνα που ετοιμάζεται για όσους υπηρετούν στην ΑΑΔΕ.
Έχοντας λοιπόν την εμπειρία των τελευταίων ετών, εμπειρία που δείχνει ότι κανείς δεν μπορεί να διασωθεί μόνος του, ποδοπατώντας το διπλανό του, μπορούμε / επιβάλλεται να δώσουμε μια δυναμική απάντηση στα σχέδια του Πιτσιλή.
Η μαζική απόρριψη του σχεδίου και η συμμετοχή στην Απεργία – Αποχή από κάθε εργασία που σχετίζεται με την αξιολόγηση, θα καταστήσει ανενεργό το όλο εγχείρημα. Η πρόσφατη εμπειρία του νόμου Μητσοτάκη, ο οποίος κατέρρευσε μπροστά στην μαζική συμμετοχή των Δημοσίων Υπαλλήλων στην Απεργία – Αποχή, αποτελεί τον καλύτερο οδηγό.
Μπορούμε να τους σταματήσουμε, αρκεί να το πιστέψουμε.