Τη Διεθνή Μέρα της Γυναίκας, την 8η του Μάρτη, θα πρέπει να την αναζητήσουμε στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Στις 8 του Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Εκείνη την εποχή οι γυναίκες δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες την ημέρα με μισθούς σημαντικά μικρότερους από τους μισθούς των ανδρών. Αιτήματά τους ήταν καλύτερες συνθήκες εργασίας, η μείωση των ωρών εργασίας στις 10, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, άρση της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών. Η διαδήλωση αυτή χτυπήθηκε άγρια και βάφτηκε στο αίμα.
Τόσα χρόνια μετά, στην Ελλάδα με την δεκαετή εφαρμογή πολιτικών λιτότητας, το ποσοστό ανεργίας των γυναικών είναι υψηλότερο από αυτό των ανδρών. Ειδικότερα, το ποσοστό απασχόλησης στις γυναίκες βρίσκεται σήμερα στο 45,2%, υποδεικνύοντας ότι λιγότερες από τις μισές γυναίκες εργάσιμης ηλικίας εργάζονται. Υποχρεώνονται να δεχθούν μερική απασχόληση ή δουλειές µε δυσμενέστερους όρους εργασίας οι οποίες μπορούν να συνδυαστούν εύκολα µε τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Στην απορυθμισμένη αγορά εργασίας, η κυριαρχία των ευέλικτων μορφών απασχόλησης ενίσχυσε τον ο συμπληρωματικό χαρακτήρας της γυναικείας εργασίας και τη ευκαιριακή συμμετοχή της γυναίκας στην παραγωγή. Την ίδια στιγμή συνεχίζονται ο γυναικοκτονίες, η σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας και οι απολύσεις λόγω μητρότητας.
Γεγονός είναι ότι τα νεοφιλελεύθερα μέτρα λιτότητας που υλοποιούνται μέχρι και σήμερα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, επέδρασαν δυσμενέστερα στις γυναίκες αφού αυτές απολύονται πρώτες, πλήττονται από την ανεργία και την υποαπασχόληση διπλάσια από τους άνδρες και ανέλαβαν να παρέχουν υπηρεσίες φροντίδας εντός του οίκου λόγω των διαλυμένων κοινωνικών δομών.
Τόσα χρόνια μετά η διπλή καταπίεση της γυναίκας συνεχίζεται, αποδείχνοντας την ταξική ουσία των διακρίσεων που υφίστανται οι γυναίκες.
Η ΑΔΕΔΥ, στις 8 Μάρτη 2019, προκήρυξε πανδημοσιοϋπαλληλική στάση απεργίας από τις 13.00 μέχρι και τη λήξη του ωραρίου και συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος, στη 1:30μμ, ως ένα πρώτο βήμα για να γίνει ορατή η συμβολή των γυναικών στην παραγωγή και την αναπαραγωγή και για να διεκδικηθούν λύσεις στα εξής αιτήματα:
-
Δωρεάν παιδικούς σταθμούς στους χώρους εργασίας
-
Πραγματική δημόσια και δωρεάν παιδεία- υγεία
-
Παροχή παιδικών κατασκηνώσεων
-
Προστασία της μητρότητας
-
Ίση αμοιβή για ίση εργασία
-
Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας
Οι εργαζόμενοι/ες στο Υπουργείο Εργασίας συμμετέχουμε στην κινητοποίηση και διαδηλώνουμε ότι δεν θα ανεχτούμε καμία διάκριση λόγω φύλου, στην δουλειά, στην οικογένεια, στην οικονομική και πνευματική ζωή.
ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Καλούμε τα Σωματεία του Υπουργείου μας να προχωρήσουν σε δράσεις για την οργάνωση και επιτυχία της συγκεκριμένης κινητοποίησης, αλλά και ανάδειξης γενικότερα του προβλήματος
Καλούμε τους συναδέλφους/ίσσες σε προσυγκέντρωση στην είσοδο του Υπουργείου στην 1μμ.