«Ακούστε καλά τον εκπαιδευτικό: µόρφωση – δουλειά για όλο το λαό»
Το νοµοσχέδιο για τις προσλήψεις εκπαιδευτικών, µε το οποίο η κυβέρνηση υλοποιεί ταχύτατα τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, ανατρέποντας το χάρτη των εργασιακών και επαγγελµατικών δικαιωµάτων στο χώρο της δηµόσιας εκπαίδευσης για να επιβάλει την ελαστικότητα, την κινητικότητα, τις απολύσεις και την αξιολόγηση, ψηφίστηκε την Πέµπτη 17 Γενάρη. Η απάντηση, µε τα λόγια των αναπληρωτών στην παρέµβασή τους στο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ: «Είµαστε κοµµάτι της νεολαίας που βρίσκεται στο φάσµα της ελαστικής εργασίας, της ανεργίας και της µετανάστευσης. Ο αγώνας µας είναι κοµµάτι της µάχης όλων των εργαζοµένων για µόνιµη και σταθερή εργασία µε δικαιώµατα».
Tα άµεσα-µεγάλα θύµατα του κυβερνητικού σχεδιασµού είναι οι 32.000 συµβασιούχοι-αναπληρωτές, που τους στέλνει στην ανεργία και παράλληλα απαξιώνει την προϋπηρεσία τους, που χτίστηκε για χρόνια και µε σκληρούς προσωπικούς όρους σε όλα τα µήκη και τα πλάτη της χώρας.
Το «προσοντολόγιο»…
Οι υποτιθέµενοι διορισµοί, που στην ουσία θα είναι οι επόµενες συµβάσεις, θα γίνονται µε βάση την κατάταξη των αναπληρωτών σε αξιολογικούς πίνακες οι οποίοι θα καταρτίζονται µε τρία βασικά κριτήρια: α) ακαδηµαϊκά προσόντα (πτυχίο, δεύτερο πτυχίο, µεταπτυχιακό, δεύτερο µεταπτυχιακό, διδακτορικό, ξένες γλώσσες, σεµινάρια, ECDL), β) προϋπηρεσία έως ένα όριο, γ) κοινωνικά κριτήρια. Το προσοντολόγιο εγκαθιστά τη λογική του αλληλοσπαραγµού των εκπαιδευτικών για µια κακοπληρωµένη θέση εργασίας, επιχειρεί να διαλύσει το κίνηµα που συλλογικά παλεύει για µαζικούς διορισµούς και προωθεί τον κοινωνικό αυτοµατισµό που λέει ότι για να δουλέψουν κάποιοι νέοι θα πρέπει να χάσουν τη δουλειά τους κάποιοι άλλοι, µεταφέροντας την ευθύνη για την ανεργία στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς και απαλλάσσοντας το υπουργείο από τις ευθύνες να καλύψει όλα τα κενά.
Το προσοντολόγιο απαξιώνει ολοκληρωτικά τη σηµασία των πτυχίων και των εργασιακών δικαιωµάτων που απορρέουν από αυτά. Το «πακέτο» των επιπλέον ακαδηµαϊκών προσόντων δεν µπορεί να είναι προϋπόθεση για την εργασία αλλά θα πρέπει να παρέχεται από το κράτος, µε διευκόλυνση της συµµετοχής των εκπαιδευτικών σε δωρεάν προγράµµατα επιµόρφωσης στο πλαίσιο του ωραρίου εργασίας τους. Σε πλήρη αντίθεση, η όψιµη «ευαισθησία» του υπουργείου Παιδείας για εκπαιδευτικούς υψηλών προσόντων είναι υποκριτική, αφού έχει καταργήσει τις εκπαιδευτικές άδειες και έχει κλείσει τα διδασκαλεία των επιµορφώσεων από την αρχή των µνηµονίων.
…και η αγορά προσόντων
Πριν ακόµα ολοκληρωθεί η ψήφιση του νοµοσχεδίου, δηµόσια και ιδιωτικά πανεπιστήµια και ιδρύµατα, εν είδει σουπερµάρκετ, άρχισαν να διαφηµίζουν νέα προγράµµατα, τίτλους και σεµινάρια που οδηγούν στη µοριοδότηση του προσοντολογίου, ενώ τράπεζες διαφηµίζουν δάνεια για την αγορά τίτλων και επιπρόσθετων δεξιοτήτων. Αυτή είναι η λογική της αγοράς που λέει π.χ. κυνικά ότι «Η παραγωγή φυσικών ή φιλολόγων δεν παράγει εισόδηµα, αντίθετα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισµό και τροφοδοτεί την ανεργία». Γι’ αυτόν το λόγο, επιχειρείται να αναπτυχθεί µια πλατιά ακαδηµαϊκή αγορά, η οποία θα στοχεύει στην οικονοµική «βιωσιµότητα» των τµηµάτων, καταστρατηγώντας µε αυτόν τον τρόπο έµµεσα και το άρθρο 16. Αυτές οι αντιδραστικές µεταρρυθµίσεις είναι που βάζουν σε κινητικότητα τους πανεπιστηµιακούς καθηγητές αλλά και τους φοιτητές, οι οποίοι βλέπουν το αδιέξοδο από τα πρώτα έτη των σπουδών τους.
Η κυβέρνηση είναι πια και µε τη βούλα ντίλερ της αγοράς και των εµπόρων της γνώσης! Αρκεί να υπολογίσει κανείς ότι για την αγορά µόνο ενός σεµιναρίου, που δίνει 2 µόρια, το κόστος είναι περίπου 700 ευρώ! Αν γίνει ο πολλαπλασιασµός µε τον αριθµό των µόνιµων και αναπληρωτών (που είναι 120 χιλιάδες) και αν συνυπολογίσουµε τα νέα παιδιά που θέλουν να µπουν στην εκπαίδευση, τότε µιλάµε για «µπίζνα» δεκάδων εκατοµµυρίων ευρώ, που θα χρηµατοδοτηθεί από το εισόδηµα των εργαζοµένων.
Μνηµονιακή συναίνεση
Το νοµοσχέδιο για τον τρόπο πρόσληψης ψηφίστηκε χωρίς δέσµευση για θέσεις εργασίας στην εκπαίδευση. Όσες έχουν ανακοινωθεί, υπερβαίνουν τον ορίζοντα της θητείας της κυβέρνησης, αλλά κι αυτές ήταν µόνο το πρόσχηµα για τη νοµοθέτηση ενός προσοντολογίου αξιολόγησης και απολύσεων, όπως επιτάσσει ο ΟΟΣΑ και συµφωνεί όλη η µνηµονιακή αντιπολίτευση. Οµολογία πως δε δεσµεύεται για κανένα σχέδιο και αριθµό διορισµών έκανε ο Κ. Μητσοτάκης, ενώ η τοποθέτηση του κ. Γαβρόγλου για «ηχηρές µειοψηφίες» αναπληρωτών που αντιδρούν στο προσοντολόγιο «κόβοντας το δρόµο στα νέα παιδιά» ή πως µε το προσοντολόγιο «όλοι οι υποψήφιοι µπορούν να βλέπουν τον εαυτό τους στα κριτήρια πρόσληψης» δείχνει τον πολιτικό αµοραλισµό µιας κυβέρνησης. Σφραγίζοντας τις απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών, «τάζει» πολύ λιγότερες θέσεις των όσων απολυθούν σε πάνω από 150 χιλιάδες ανθρώπους!
Το προσοντολόγιο αφορά κάθε εκπαιδευτικό, µόνιµο και συµβασιούχο-αναπληρωτή. Εισάγει στην εκπαίδευση την αξιολόγηση. ∆εν είναι τυχαίο πως ενώ διαρκούσε η µάχη για να µην ψηφιστεί, η κυβέρνηση δηµοσίευσε σε ΦΕΚ τους δείκτες και τα δεδοµένα της «αυτοαξιολόγησης» της σχολικής µονάδας.
Αντιστάσεις
Ενάντια στις κυβερνητικές ρυθµίσεις, το κίνηµα έδωσε µια σηµαντική µάχη µε απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Η µαζικότητα, ο παλµός και η µαχητικότητά τους ήταν ένα δείγµα ανάτασης του εκπαιδευτικού κινήµατος ύστερα από περίοδο άπνοιας. Βγήκε στο προσκήνιο η νεολαία του κλάδου, που συνδέθηκε στον αγώνα µε όλες τις γενιές της µαχόµενης εκπαίδευσης, αλλά δεν κατάφεραν να αποτρέψουν την ψήφιση του προσοντολόγιου. Τη µάχη αυτή την έδωσαν τα πρωτοβάθµια σωµατεία, οι επιτροπές αγώνα, οι συλλογικότητες των αναπληρωτών κι ο κόσµος της µαχόµενης εκπαίδευσης – ο κόσµος του αγώνα που βγήκε στους δρόµους και συντονίστηκε µέσα από τη συνέλευση αγώνα της κατειληµµένης πρυτανείας του ΕΚΠΑ.
Αναντίστοιχη έως και εχθρική απέναντι στην απαίτηση πραγµατικού αγώνα, υπήρξε η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών, που ψήφισαν την τελευταία στιγµή τρεις 24ωρες απεργίες, κάτω από την πίεση των απεργών και των µαχητικών συλλαλητηρίων.
Η απαίτηση να καταργηθεί το προσοντολόγιο πρέπει να γίνει ο µόνος στόχος ενός ανυποχώρητου αγώνα. Η σηµαία αυτής της µάχης δεν µπορεί να είναι παρά η µονιµοποίηση όλων των αναπληρωτών που έχουν υπογράψει έστω και µια σύµβαση εργασίας στην εκπαίδευση – αποκλειστικά µε βάση το πτυχίο και όλη την προϋπηρεσία! Αυτή η µάχη είναι συνδεδεµένη άρρηκτα µε την υπεράσπιση του δηµόσιου σχολείου και την απαίτηση µαζικών διορισµών για την κάλυψη όλων των πραγµατικών αναγκών του, αλλά και τη δηµιουργία νέων θέσεων εργασίας µέσα από τη µείωση του µέγιστου αριθµού µαθητών ανά τµήµα, τη µείωση των ορίων συνταξιοδότησης και τη µείωση του ωραρίου.
Το εκπαιδευτικό κίνηµα δεν θα σηκώσει λευκή σηµαία! Ενωµένοι και αποφασισµένοι! Μόνιµοι και αναπληρωτές, αδιόριστοι, φοιτητές, πανεπιστηµιακοί καθηγητές και όλα τα ρεύµατα του αγώνα σε κοινό µέτωπο!