Στις 17 Νοέμβρη του 1973, μετά από 7 χρόνια καταπίεσης, καταστολής και ανέχειας, έγινε το καθοριστικό βήμα για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Για την ανατροπή της Χούντας.
Μεγάλη ομάδα φοιτητών και σπουδαστών, με διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και συλλαλητήρια οδήγησαν το κίνημα προς την εξέγερση, η οποία κορυφώθηκε με τη δυναμική συμμετοχή του λαού. Κυρίαρχο και πάγιο αίτημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία».
Η Χούντα των Συνταγματαρχών αντέδρασε με τον μοναδικό τρόπο που ήξερε. Με τη βία. Όλο το δυναμικό των ένοπλων δυνάμεων κατευθύνθηκε σε κατά μέτωπο επίθεση με τον κόσμο. Ενώσω οι φοιτητές από τον ραδιοφωνικό σταθμό καλούσαν σπαρακτικά σε βοήθεια για φάρμακα και αποκαλούσαν τους φαντάρους στα άρματα «αδέλφια», ελεύθεροι σκοπευτές από γειτονικές ταράτσες είχαν ανοίξει πυρ. Ακολούθησε αιματοχυσία το πρωί της 17ης Νοεμβρίου με αποκορύφωμα την είσοδο άρματος μάχης στο χώρο του Πολυτεχνείου.
Συναδέλφισσες, /-οι,
Το αίτημα για «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» είναι ακόμα και σήμερα, 45 χρόνια μετά, επίκαιρο. Οι μνημονιακές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων και η συνέχιση λιτότητας από την παρούσα, οδηγούν τους νέους μας στο δρόμο της ξενιτιάς, τους μεσήλικες στη θλίψη και τη ντροπή αφού δεν μπορούν να προσφέρουν τα απαραίτητα στις οικογένειές τους και τους ηλικιωμένους στη δυσμενέστερη θέση.
Η Παιδεία ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σύμφωνα με τις ‘ορέξεις’ του εκάστοτε Υπουργού, αλλάζει, συνήθως προς τη χείριστη κατεύθυνση, προωθώντας το πρότυπο του καλού «παπαγάλου» και όχι της ουσιαστικής μάθησης, ούτε της ελεύθερης σκέψης. Συνεπαγωγικά, ζώντας υπό αυτές τις συνθήκες, η Ελευθερία παραμένει ως απλή λέξη στην καθημερινότητά μας, και όχι ως ουσία.
Η αιματηρή καταστολή του 1973 καπηλεύτηκε ως σκέψη για την σημερινή πνευματική καταστολή που επιχειρούν οι πολιτικοί του τόπου μας.
Οι εφιαλτικές μνήμες που μένουν χαραγμένες στο μυαλό και στη ψυχή μας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αλλοιωθούν. Οφείλουμε όλες και όλοι να αντισταθούμε σε κάθε μορφή κοινωνικής και οικονομικής ανισότητας, σε κάθε μορφή διαστρέβλωσης της ιστορίας του ελληνικού λαού. Γιατί; Για να μην πέσουν στο κενό οι αιματοβαμμένοι αγώνες του παρελθόντος.
Πρωταρχικό μας μέλημα θα πρέπει να είναι η επικράτηση μιας κοινωνίας ισότητας και ελευθερίας. Η αλληλεγγύη θα πρέπει να γίνει αυτόματη σκέψη για τον καθένα μας. Η διεκδίκηση για κάθε είδους δικαίωμα θα πρέπει να φλέγει κάθε μυαλό. Κάθε ψυχή. Δεν μπορούμε να μείνουμε άπραγοι σε κάθε εξαθλίωση. Οι λέξεις «Δημοκρατία» και «Ελευθερία» ας πυρώσουν μέσα μας και ας ξεχυθούμε στους δρόμους να διεκδικήσουμε το δικό μας Ψωμί, τη δίκαιη Παιδεία, την πραγματική Ελευθερία.
Συναδέλφισσες,/-οι
Οφείλουμε να δώσουμε ένα ηχηρό παρόν με την παρουσία μας στον 3ήμερο εορτασμό για την εξέγερση της 17ης Νοεμβρίου. Για να τιμήσουμε τους αγώνες τους. Για τους νεκρούς μας. Για την ισότητα, για την ελευθερία, για τη Δημοκρατία.
