Σύντροφος εδώ και χρόνια
ένα παχουλό παιδάκι.
Τι γλυκούλης! Είπ΄ η Σόνια
– Πώς σε λένε; Νικολάκη.
Έξυπνος, χαριτωμένος
μα κυρίως μορφωμένος.
Έπαιζ΄όλα τα παιχνίδια
με επιτυχία ίδια
Στην μονόπολι ρε φίλοι
πούλαγε στο πιτς φυτίλι
και αγόραζε συνέχεια,
όλοι οι άλλοι στην ανέχεια.
Μια μέρα είχε πάει
– όχι δεν θα πω να φάει –
μια βολτα με τραινάκι
-Είχε φάει ένα σουβλάκι-
με τους φίλους του Αλέξη
να ξεδώσει και να παίξει
Ω! Τι όμορφα! Τσαφ, τσουφ!
Νάσου και ο μπάρμπα Στρούμφ
με τον φρέντο του στο χέρι.
Κυρ Αλέκο βρε τον ξέρει!
Να κι ο άλλος ο Πανούλης,
ευτραφής και πονηρούλης
κατεβάζει την σημαία
με στολή καταδρομέα.
Νάτα και τα κοριτσάκια
με φιογκάκια στα μαλλάκια
με σοσόνι και ποδιά
λεν συνεσταλμένα: «γειά!»
Τι γλυκιά η Παπακώστα!
Από μπρόκολο κομπόστα.
Το Ολγάκι, η Τασία,
πίσω χαρωπή η Σία
Καθώς πήγαινε το τραίνο
δώθε, κείθε σαν χαμένο
ήρθανε ο Τζανακάκης,
ο Μπουρνούς κι ο Δραγασάκης
και τον ρώτησαν οέο
– Έχεις φίλο τον Πομπέο;
υπουργό της Αμερκής σου;
Μην λες ψέματα, ορκίσου!
Ήταν άγριοι τω όντι
και του έτριζαν το δόντι
Τι να πει, τι ν΄ απαντήσει;
μήπως πρέπει να πηδήσει;
Ήρθε η ώρα; Τον Καμμένο,
βλέπει τώρα αγριεμένο.
Μα κανείς δεν θα με σώσει;
Έχω ήδη βαλαντώσει.
Ξέχασα απ΄ την αγωνία
των Πρεσπών την συμφωνία.
Θα κατέβω και με βία
χώνομαι μες την πρεσβεία.
μεροκάματο θα βρω.
Έχω βιογραφικό!
Σαν την τρίχα απ΄ το ζυμάρι
πέταξαν το παλληκάρι
του Αλέξη οι νταήδες
του λαού οι νταβατζήδες.
