1. Γιατί ήταν, είναι και θα παραμείνει η μόνη παράταξη που αρνήθηκε σε κάθε συνθήκη να κοροϊδέψει τους συναδέλφους υφαρπάζοντας την ψήφο τους.
Η ΚΙΝΗΣΗ ήταν η μόνη δύναμη που αρνήθηκε να μπει στο χορό περί “αυτονομίας του Δικτύου”, την ώρα που οι άλλες παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ, ΣΙΑ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) τριγυρνούσαν ανά την Ελλάδα υποσχόμενοι διατήρηση του Δικτύου του Τ.Τ., τάζοντας ταυτόχρονα προαγωγές, μεταθέσεις, και άλλα ευχάριστα.
Όσο αυτοί, που ξαφνικά έπαθαν “ενιαίο και ακομμάτιστο συνδικαλισμό”, μοίραζαν στους συναδέλφους καθρεφτάκια για ιθαγενείς, εμείς επιμέναμε ότι το πραγματικό διακύβευμα βρίσκεται στον αγώνα για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στην, έτσι κι αλλιώς, ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα της Eurobank.
2. Γιατί την προηγούμενη τριετία ήταν η μόνη παράταξη που πάλεψε για ζητήματα που αφορούν όλους μας (εθελούσιες, εντατικοποίηση, κλπ.), όταν οι άλλες παρατάξεις φρόντιζαν να τα κρύβουν κάτω από το χαλί, προκειμένου να μην ενοχληθεί η Διοίκηση.
Η ΚΙΝΗΣΗ ήταν η μόνη που αντιστάθηκε στη λογική του “μικρότερου κακού”, απέναντι στις μαζικές αποχωρήσεις συναδέλφων μας, μέσω των επαναλαμβανόμενων “εθελούσιων εξόδων”. Προειδοποιήσαμε επανειλημμένως την πλειοψηφία του Δ.Σ. του ΣΕΝΤΤ, ότι η σύμπλευση με τη Διοίκηση σε αυτές τις λογικές, όχι μόνο σηματοδοτεί ουσιαστικές απολύσεις στην τράπεζα, αλλά θα οδηγήσει και σε τρομακτική πίεση και εργασιακή ανασφάλεια όσους από εμάς επιλέξαμε να παραμείνουμε.
Σήμερα, η εργασιακή πραγματικότητα στη Eurobank έρχεται να επιβεβαιώσει τα παραπάνω. Οι συναδέλφισσες και συνάδελφοι βιώνουν καθημερινά την τρομακτική εντατικοποίηση στο αντικείμενο της δουλειάς τους, είτε αυτό επιβάλλεται μέσω της εξωφρενικής στοχοθεσίας, είτε μέσω φανερών και κρυφών απειλών από τα υψηλά κλιμάκια των στελεχών.
Την ώρα που οι “ενιαίοι” με τη σύμπραξη της ΔΑΚΕ, συμπορεύονταν με τη Διοίκηση στη λογική των “βελούδινων απολύσεων”, που δήθεν θα θωράκιζαν τις υπόλοιπες θέσεις εργασίας, εμείς με έμφαση τονίζαμε σε κάθε Δ.Σ. πως ο δρόμος αυτός θα οδηγούσε στην εργασιακή απελπισία τους εναπομείναντες.
Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει το “Πογκρόμ του Ρέντη”, όταν ο ένας μετά τον άλλο οι συνάδελφοι διαπομπεύτηκαν εργασιακά, χαρακτηριζόμενοι ως ανεπιθύμητοι ή υπηρεσιακά ξοφλημένοι, επειδή αρνήθηκαν τον εκβιασμό της “εθελούσιας”;
Ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει ότι η πλειοψηφία του ΣΕΝΤΤ (ως χθες ΠΑΣΚΕ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ / σήμερα “Ενιαίος Συνδυασμός”), σφύριζε αδιάφορα ή ουσιαστικά ενθάρρυνε συναδέλφους να αποχωρήσουν, όταν οι “ανεπιθύμητοι” μεταφέρονταν μαζικά στη Διεύθυνση – φάντασμα, χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο εργασίας και χωρίς πιθανότητες εξέλιξης;
Όσο οι νυν “ακομμάτιστοι”, παρέα με τη ΔΑΚΕ, φρόντιζαν να σιγοντάρουν τη Διοίκηση σε αυτή τη βίαιη επιλογή της, η ΚΙΝΗΣΗ ήταν η μόνη που έδωσε μάχη σε Δ.Σ. και ΟΤΟΕ για τη μη αποδοχή των εκδικητικών μεταθέσεων. Δυστυχώς βρεθήκαμε μόνοι μας…
3. Γιατί ήμασταν οι μόνοι που επιμείναμε και επιμένουμε για την ανάγκη άμεσης επίλυσης όλων εκείνων των ζητημάτων (Γ.Κ.Π., αξιοπρεπή Επιχειρησιακή Σύμβαση, Αξιολογήσεις) που καθιστούν τη Eurobank εργασιακή ζούγκλα.
Από το 2013 και το ξεπούλημα του Τ.Τ. στη Eurobank, ήμασταν οι μοναδικοί που απαιτούσαμε την άμεση θέσπιση Γ.Κ.Π. που θα περιγράφει τα καθήκοντα, τα δικαιώματα και τις διαδικασίες εξέλιξης των εργαζομένων. Κι ενώ η ΚΙΝΗΣΗ έθετε το ζήτημα ως προμετωπίδα διεκδίκησης για τους συναδέλφους, οι #έως_χθες_γνήσια_κομματικοί_σήμερα_χαρωπά_αγκαλιασμένοι_συνδικαλιστές, φρόντιζαν να στρέφουν την προσοχή των συναδέλφων σε ανέφικτες διεκδικήσεις, όπως αυτή της “αυτονομίας του Δικτύου”, και στο παλαιοκομματικό ατομικό βόλεμα στις θέσεις ευθύνης.
Σήμερα, που η εργασιακή μας καθημερινότητα γίνεται ολοένα και χειρότερη, η θέση μας αυτή όχι μόνο παραμένει επίκαιρη, αλλά επανέρχεται ως άμεση αναγκαιότητα απέναντι στο απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα που επικρατεί στην τράπεζα (βλ. προαγωγές, μεταθέσεις, Grades, κ.α.). Σήμερα, που η αξιολόγηση συνεχίζει να συνδέεται με την ατομική στοχοθεσία, όσο κι αν η τράπεζα επιχειρεί να διαψεύσει με ευφάνταστους τρόπους την εφαρμογή της, “ενιαίοι” & ΔΑΚΕ εξακολουθούν να μην τοποθετούν αυτή την ανάγκη ως άμεση συνδικαλιστική προτεραιότητα. Σήμερα, συνεχίζουν να επιμένουν στο ξεπερασμένο μοτίβο των ατομικών “διευθετήσεων”, οδηγώντας συλλογικά τους συναδέλφους στην εργασιακή απομόνωση απέναντι στην εργοδοσία.
Η συνολική τους αυτή στάση, ήρθε να κουμπώσει με την ουσιαστικά ανύπαρκτη αντίδρασή τους κατά την υπογραφή της κούφιας Επιχειρησιακής Σύμβασης, από τον εργοδοτικό Union, με την οποία δεσμεύτηκαν οι εργαζόμενοι για την επόμενη 3ετία, λαμβάνοντας χάντρες αντί δικαιωμάτων και ευχές για να έχουν να πορεύονται…
4. Γιατί ως ΚΙΝΗΣΗ λέμε να παραμείνουμε σταθεροί σε αυτό που ξεκινήσαμε το 2012, αλλά και να συνεχίσουμε να μιλάμε για την ανάγκη διαχωρισμού των εργαζομένων από τα συμφέροντα της εκάστοτε Διοίκησης.
Όπως από τη σύσταση της ΚΙΝΗΣΗΣ δεσμευθήκαμε για ένα συνδικαλισμό σταθερά αντιεργοδοτικό, μη κυβερνητικό και εκτός κομματικών σχεδιασμών, έτσι λέμε να συνεχίσουμε. Σε αντίθεση με όσους κουτοπόνηρα επιλέγουν κάθε φορά το εκάστοτε πολιτικό “κύμα” που θα τους διασφαλίσει την προσωπική βολή, αναπαράγοντας παράλληλα τη συνδικαλιστική τους ανυπαρξία.
Σε πλήρη αντίθεση λοιπόν, με όσους μόλις το 2012 (με την εκλογική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ) ξαφνικά ανακάλυψαν τον “ριζοσπαστισμό”- για να ξαναπάθουν σήμερα έντονο κυβερνητισμό, εμείς με συνέπεια επιμένουμε ότι το συνδικαλιστικό κίνημα στο χώρο μας χρειάζεται να βάλει στο περιθώριο εκείνες τις φτηνές λογικές που προτάσσουν την προσωπική επιβίωση του συνδικαλιστή, ακόμα κι αν χρειαστεί αυτή να δομηθεί στις πλάτες των εργαζομένων. Ακόμα κι αν ο ίδιος χρειαστεί να χορέψει αγκαλιά με όσες λογικές μέχρι χθες υποτίθεται ότι (μετά βδελυγμίας) αντιπάλευε. Ακόμα και αν η αναπαραγωγή του εαυτού του και της κομματικής – κυβερνητικής στόχευσης, χρειαστεί να περάσει μέσα από υπόγειες συναλλαγές, συμπράξεις και “γραμμές” προκαθορισμένης εκλογιμότητας.
Όσοι συνεχίζουμε να δεσμευόμαστε από τις αρχές και θέσεις που δημόσια υποστήριξε και υποστηρίζει η ΚΙΝΗΣΗ, θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να υποκύψουμε σε τέτοια παιχνίδια, στοχεύοντας μόνο σε καρέκλες και αποσπάσεις, επιχείρησαν παρασκηνιακά οι επικεφαλής του “Ενιαίου Συνδυασμού”. Τέτοια “ενωτικά” παρασκήνια όμως ούτε μας δελεάζουν, ούτε μας αφορούν.
Γιατί όμως, θα αναρωτιόταν κανείς, δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη δράση μας συμμετέχοντας σε ένα τέτοιο ενιαίο εγχείρημα; Γιατί η εμπειρία μας δείχνει, ότι τέτοια δήθεν “ενιαία & ακομμάτιστα” σχήματα, που όμως ενσωματώνουν παρατάξεις και συνδικαλιστές με ξεκάθαρη κομματική ένταξη, έχουν ένα και μόνο στόχο:
Την επιβεβλημένη -από εργοδοσία και κυβερνήσεις- συμπόρευση όλων εκείνων των δυνάμεων που λένε ακριβώς τα ίδια για το εργασιακό περιβάλλον στις τράπεζες. Όλων εκείνων των πρόθυμων που υποστηρίζουν ότι η ασφάλεια του τραπεζοϋπαλλήλου είναι συνυφασμένη με τα συμφέροντα της τράπεζας, ενώ σε όλη την περίοδο των μνημονίων (όχι συνάδελφοι δεν έχουμε βγει) αποδεικνύεται ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Και γιατί τελικά επιβάλλεται αυτή η “συμπόρευση”; Μα γιατί η αναγκαιότητα διοίκησης & κυβέρνησης για “ήρεμα νερά” και “εργασιακή ειρήνη”, απαιτεί τον αποκλεισμό κάθε φωνής που αντιστέκεται έστω και στο ελάχιστο στους σχεδιασμούς τους. Όπως ακριβώς έχει συμβεί σε άλλους συλλόγους, τους οποίους μέχρι πολύ πρόσφατα όλες οι -σήμερα “ενωμένες”- παρατάξεις κατήγγειλαν ως εργοδοτικούς.
5. Γιατί επιδιώκουμε να συνεχίσουμε να είμαστε αυτή ακριβώς η φωνή που:
-
Θα επιμένει σε ξεκάθαρη διεκδικητική συνδικαλιστική ατζέντα που θα απορρίπτει τη λογική της διαρκούς υποβάθμισης των δικαιωμάτων μας ως δήθεν αναγκαίας προϋπόθεσης για τη διατήρηση της δουλειάς μας. Εμείς επιμένουμε πως τα χρόνια της κρίσης, αποδεικνύεται ότι αυτές ακριβώς οι λογικές οδήγησαν τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματά μας σε χρεοκοπία, χωρίς καμία απολύτως διασφάλιση.
-
Έχει σαφή ανοιχτά μέτωπα απέναντι σε εργοδοσία, κυβερνήσεις και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Αρνούμαστε το ρόλο του κομπάρσου για τον ΣΕΝΤΤ. Ένας ρόλος στον οποίο ο Σύλλογος περιορίστηκε, με κύρια ευθύνη όσων ηγούνται του “Ενιαίου Συνδυασμού” & της ΔΑΚΕ. Ένας ρόλος που τελικά ακυρώνει την ίδια την ιστορία του Σωματείου μας, φέρνοντας το σε πλήρη αδυναμία να παράξει θέσεις, αιτήματα και πολιτική παρέμβαση. Όσο κι αν ορισμένοι διατείνονται ότι ο στόχος είναι η διεκδίκηση της αντιπροσωπευτικότητας κόντρα στο Union, στην πραγματικότητα λίγα κάνουν σε αυτή την κατεύθυνση. Είτε βολεύονται από την υπάρχουσα κατάσταση, είτε τελικά αναπαράγουν το ίδιο συνδικαλιστικό μοντέλο.
-
Θα συνεχίσει να δίνει μικρές και μεγάλες μάχες παρέμβασης τόσο σε καθημερινά, όσο και σε ευρύτερα ζητήματα, είτε στους χώρους δουλειάς, είτε στα όργανα του Συλλόγου, της ΟΤΟΕ, του ΕΚΑ. Θα συνεχίσει να πιστεύει ότι η προάσπιση και επέκταση των εργασιακών μας δικαιωμάτων περνάει μέσα από την καθημερινή παρέμβαση, αλλά και μέσα από ένα συνδικαλιστικό μοντέλο που θα οικοδομεί τις βάσεις για τις διεκδικήσεις του μέλλοντος. Που θα απορρίπτει τα σημερινά συνδικαλιστικά πρότυπα του παράγοντα – κομματάρχη – κολλητού της διοίκησης. Όλα όσα δηλαδή μας έφεραν ως εδώ.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Κανένας συνάδελφος να μη διστάσει να μιλήσει στην κάλπη για όλους αυτούς που μέχρι χθες έπαιζαν και συνεχίζουν να παίζουν με τις αγωνίες όλων μας. Όπως κι αν επιχειρούν να μεταμφιεστούν σήμερα.
Είναι αλήθεια ότι “ΌΛΟΙ μαζί μπορούμε”.
Το πρόβλημα είναι πως “ΟΛΟΙ” ούτε τα ίδια λέμε, ούτε τα ίδια επιδιώκουμε...
Στις 26/10 – 02/11 στηρίζουμε – ψηφίζουμε την
Ενωτική ΚΙΝΗΣΗ Εργαζόμενων Τ.Τ. – Eurobank
σε Δ.Σ. – ΟΤΟΕ – ΕΚΑ.
Υ.Γ.: Δεν έχουμε καμία διάθεση για μικροπολιτική μιζέρια. Ορισμένα πράγματα όμως είναι αδύνατο να μείνουν ασχολίαστα. Να ενημερώσουμε τους συναδέλφους ότι κατόπιν συμφωνίας του απερχόμενου Προέδρου του ΣΕΝΤΤ με τη Διοίκηση, παραχωρήθηκε στην ΚΙΝΗΣΗ ο συγκλονιστικός αριθμός των τριών (3) συνδικαλιστικών αδειών για τη συμμετοχή μας στις εκλογές. Προσοχή! Όχι τρεις (3) ημέρες για κάθε υποψήφιο. Τρεις (3) ημέρες για ολόκληρο τον συνδυασμό! Κάτι που σημαίνει ότι οι υποψήφιοι της ΚΙΝΗΣΗΣ (που καθημερινά υπηρετούν στις μονάδες τους) είναι πρακτικά αδύνατο να επισκεφθούμε και να ενημερώσουμε για τις θέσεις μας συναδέλφους στους χώρους δουλειάς.
Την ίδια ώρα, οι επικεφαλής του “Ενιαίου Συνδυασμού” χρησιμοποιούν στην προεκλογική περίοδο τις συνδικαλιστικές αποσπάσεις που “ετσιθελικά” μοίρασαν μεταξύ τους [ΠΑΣΚΕ, ΣΙΑ (ΝΔ)] κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας.
Αυτά τα λίγα για τις αρχές της ισοτιμίας και της Δημοκρατίας, στις οποίες “ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ” ομνύουν.
