Σε κλίμα αλληλεγγύης έγινε η συνάντηση της Διοίκησης της ΠΕΝΕΝ με πολυμελή αντιπροσωπεία Γερμανών Συνδικαλιστών στις 26/9/2018 οι οποίοι έχουν συγκροτήσει στην χώρα τους τα τελευταία χρόνια την «Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στην Ελλάδα».
Οι συνδικαλιστές αυτοί μεταφέρουν στους Γερμανούς εργαζόμενους και στην κοινωνία τα προβλήματα όπως αυτά προβάλλονται και αναδεικνύονται από τις επαφές και τις συναντήσεις με ελληνικά συνδικάτα, συμβάλουν στην αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, έχουν επίσης θετική συμβολή σε διάφορες δράσεις που αναπτύσσονται στην Γερμανία και έχουν την έμπρακτη στήριξη κοινωνικών προβλημάτων στην Ελλάδα.
Ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ ευχαρίστησε την αντιπροσωπεία των γερμανικών συνδικάτων καθώς επίσης και την κίνηση την οποία έχουν συγκροτήσει στην χώρα τους.
Στην σχετική ενημέρωση που ακολούθησε ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ έκανε μια εκτενή αναφορά στο ιστορικό της ίδρυσης της ΠΕΝΕΝ και των Ναυτεργατικών Σωματείων τονίζοντας ότι η οργάνωση των Ναυτεργατών και η δημιουργία συνδικάτων στην Ναυτιλία αποτέλεσε ένα τεράστιο βήμα στην κατεύθυνση της οργανωμένης πάλης των Ναυτεργατών και στην συνειδητοποίηση ότι μόνο με την οργάνωσή τους οι εργαζόμενοι μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους κόντρα στις απαιτήσεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων.
Στο πλαίσιο της ιστορικής αναδρομής αναφέρθηκε σε πέντε σημαντικούς σταθμούς στην πάλη των Ναυτεργατών.
1) Την ίδρυση των Ναυτεργατικών οργανώσεων, 2) την μεγαλειώδη και αιματηρή απεργία στον Πειραιά το 1923 και τον ρόλο των Ναυτεργατών, 3) στην συμμετοχή των Ναυτεργατών στον αντιφασιστικό – αντιιμπεριαλιστικό πόλεμο, την συγκρότηση της ΟΕΝΟ και την τεράστια συμβολή της τόσο στον πόλεμο όσο και στα προβλήματα των Ναυτεργατών 4) την περίοδο των μαζικών πολιτικών και συνδικαλιστικών διώξεων 1945- 1974 αλλά και τις τιτάνιες προσπάθειες την ίδια περίοδο το ταξικό Ναυτεργατικό κίνημα και οι δυνάμεις του κυρίως σε διάφορα λιμάνια της Ευρώπης και της Αμερικής να αποκτήσουν οργανωμένη παρέμβαση στα καράβια με την δημιουργία επιτροπών και αντιπροσώπων και με τον τρόπο αυτό να συμβάλουν στην πάλη για τα δικαιώματα του Ναυτεργατικού μας κόσμου. Σημείωσε τον άθλιο, υπονομευτικό ρόλο που διαδραμάτισε όλη αυτή την περίοδο η Διοίκηση της ΠΝΟ η οποία είχε απόλυτη συμπόρευση με το εφοπλιστικό κεφάλαιο στα πλαίσια της ταξικής συνεργασίας αλλά και την στενή συνεργασία με τις υπηρεσίες και αρχές ασφάλειας του ΥΕΝ φθάνοντας στο επαίσχυντο σημείο να καταδίδουν κάθε Ναυτεργάτη που αγωνιζόταν και διεκδικούσε τα δικαιώματά του. 5) Στην μεταπολιτευτική περίοδο στα πρώτα χρόνια της οποίας το ταξικό αγωνιστικό κίνημα είχε ως στόχο την αποχουντοποίηση και τον εκδημοκρατισμό των Σωματείων και της ΠΝΟ. Την οργάνωση και την συμμετοχή των Ναυτεργατών στα συνδικάτα και την αλλαγή των συσχετισμών σε αυτά, την πάλη για τα προβλήματα και τις διεκδικήσεις τους στις ΣΣΕ, στα εργασιακά, στην ασφάλεια των πλοίων και της ναυσιπλοΐας, ενάντια στην πολιτική ενίσχυσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου με μέτρα όπως η θεσμοθέτηση των διμερών συμβάσεων για την πρόσληψη και απασχόληση χαμηλόμισθων αλλοδαπών, τις διαδοχικές μειώσεις των οργανικών συνθέσεων, την κρίση στα ασφαλιστικά ταμεία ως αποτέλεσμα της ασκούμενης ναυτιλιακής πολιτικής που μεθοδικά τα οδηγούσαν σε αδιέξοδο και χρεοκοπία και την επικράτηση, τόσο στα πλοία ελληνικής σημαίας όσο και στα ελληνόκτητα σημαιών ευκαιρίας που οι εταιρίες έχουν την έδρα τους στην χώρα μας, ενός εργασιακού μεσαίωνα που χαρακτηρίζει κυρίως τα δικαιώματα των αλλοδαπών Ναυτεργατών στους οποίους δεν υπάρχει ΣΣΕ και είναι στο σύνολό τους ανασφάλιστοι και χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση.
Επίσης αναφέρθηκε στα τρία συγκροτημένα ρεύματα που απαρτίζονται από αντίστοιχες δυνάμεις 1) του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, 2) του κομματικού συνδικαλισμού (ΠΑΜΕ) και 3) το ανεξάρτητο ταξικό αγωνιστικό ρεύμα που εκφράζεται από την πλευρά της ΠΕΝΕΝ.
Επίσης σημείωσε την κοινή και ενιαία πολιτική όλων των πολιτικών αστικών κομμάτων που στο επίκεντρό τους έχουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, την υπονόμευση και το χτύπημα των δικαιωμάτων των Ναυτεργατών. Διεξοδικά αναφέρθηκε επίσης στους αγώνες των Ναυτεργατών όλα τα τελευταία χρόνια, στον ρόλο της ΠΕΝΕΝ στο Ναυτεργατικό και εργατικό κίνημα, στην αυτοτελή δράση της και στις διεκδικήσεις αυτής της χρονικής περιόδου. Επίσης με αφορμή την έκρηξη στο προσφυγικό και μεταναστευτικό σημείωσε τις θέσεις της ΠΕΝΕΝ για το πρόβλημα αυτό, τις εκατοντάδες αγωνιστικές δράσεις που οργάνωσε ή συνδιοργάνωσε με συνδικάτα αντιφασιστικούς, αντιρατσιστικούς φορείς και οργανώσεις και την καταδίκη του νεοφασισμού που στην χώρα μας κυρίως εκφράζεται από την νεοναζιστική «Χρυσή Αυγή».
Έκανε αναφορά στην «μεταμνημονιακή» περίοδο, τα αιτήματα, τους στόχους και τις διεκδικήσεις των αγωνιστικών συνδικάτων ενώ επέκρινε δριμύτατα την στάση των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ οι οποίες σε όλη αυτή την δύσκολη περίοδο με την πολιτική και την τακτική τους έβαλαν πλάτη να περάσουν οι αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές του κεφαλαίου, της Ε.Ε και του ΔΝΤ.
Τελειώνοντας υπογράμμισε ότι παρά τις αντίξοες συνθήκες η εργατική τάξη, οι Ναυτεργάτες και το αγωνιστικό κίνημα θα βρουν τους τρόπους τα προβλήματα και οι δίκαιες διεκδικήσεις τους να βγουν πάλι στο προσκήνιο, να οργανωθούν μαζικοί πολύμορφοι αγώνες στους οποίους μαζί με τα οικονομικά, θεσμικά αιτήματα πρέπει να προβληθεί η ανάγκη αυτά να δοθούν, με ένα άλλο δρόμο οικονομικής ανάπτυξης σε σύγκρουση με τον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο της Ε.Ε και του κεφαλαίου.
Στην συνέχεια ακολούθησαν πολλές ερωτήσεις που έδειξαν το ζωηρό ενδιαφέρον των Γερμανών συνδικαλιστών τόσο για την κατάσταση στην χώρα μας όσο και στην Ναυτιλία.
