Αρνητική εντύπωση προξένησαν, φανταζόμαστε όχι μόνο σε εμάς, ανακοινώσεις συνδικαλιστικών οργανώσεων αλλά και παρατάξεων που θέτουν ουσιαστικά ως μοναδικό αίτημα την εξομοίωση του επιδόματος ευθύνης των προϊσταμένων στα νοσοκομεία με αυτών που εργάζονται στο υπόλοιπο δημόσιο. Οι ανακοινώσεις αυτές (ΠΟΕΔΗΝ, ΑΡΜΑ) εκδόθηκαν μετά τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού για «μερική» αποκατάσταση των μισθών των νοσοκομειακών γιατρών σε βάθος χρόνου…
Για «ξεκάρφωμα» βεβαίως, μέσα στις ανακοινώσεις αυτές, σε κάποιο σημείο απλά ψελλίζουν για τα μάτια του κόσμου και κάτι περί αποκατάστασης των εισοδημάτων των εργαζομένων.
Αναρωτιόμαστε, τόσο εύκολα όλοι αυτοί ξέχασαν ότι οι εργαζόμενοι στην υγεία υπέστησαν μια «επιδρομή» στο εισόδημά τους που είχε ως συνέπεια όχι μόνο τεράστιες περικοπές στο βασικό τους μισθό αλλά και στα διάφορα επιδόματα που τον συνόδευαν;
Ξέχασαν ότι μετά τις αρχικές περικοπές στα επιδόματα, ακολούθησε η περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, η μείωση κατά 50% του νοσοκομειακού επιδόματος σε κάποιες κατηγορίες και σε άλλες η εξαφάνισή του, η μείωση των βασικών μισθών, το πάγωμα της μισθολογικής εξέλιξης για αρκετά χρόνια που έφτασε μέχρι το τέλος του 2017 και η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι οι εργαζόμενοι στην υγεία έχουν χάσει ένα πολύ μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους.
Στις ανακοινώσεις τους δίνουν ιδιαίτερο βάρος στο γεγονός ότι δικαστήρια έχουν αποφασίσει για την ανισοτιμία στη χορήγηση του επιδόματος ευθύνης. Αλήθεια τι προτείνουν τελικά, η αποκατάσταση των αποδοχών των εργαζομένων στην υγεία να γίνει αντικείμενο συζήτησης στις δικαστικές αίθουσες; Στις ίδιες αίθουσες που τα μνημόνια αλλά και μια σωρεία αντεργατικών μέτρων χαρακτηρίζονταν συνταγματικά;
Ξεχνούν βεβαίως ότι το θέμα της ανισότιμης αντιμετώπισης των προϊσταμένων στα Νοσοκομεία δεν είναι θέμα περικοπής αποδοχών αφού στην περίοδο των μνημονίων η κατηγορία αυτών των εργαζομένων ήταν η μοναδική που είδε αύξηση έστω και σε ένα επίδομα που συνόδευε τον μισθό της. Όλοι γνωρίζουμε τις σκοπιμότητες αυτής της τακτικής των μνημονιακών κυβερνήσεων που δεν ήταν άλλος από την δημιουργία ενός «φιλικού» σώματος μέσα στο δημόσιο για να καμφθούν οι αντιδράσεις των εργαζομένων και να υλοποιηθούν τα μνημονιακά μέτρα.
Είναι προφανές ότι τόσο η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ όσο και το φιλοκυβερνητικό ΑΡΜΑ περιορίζουν τα αιτήματα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, για να εμφανίσουν ότι μια πιθανή «αποκατάσταση» του επιδόματος ευθύνης θα χρεωθεί ως νίκη.
Άλλωστε τόσο οι κομματικοί και συνδικαλιστικοί τους σχηματισμοί αλλά και το συνδικαλιστικό τους μέλλον εν πολλοίς στηρίζεται σε αυτή την κατηγορία γι’ αυτό και κάνουν ότι μπορούν για να τη στηρίξουν αδιαφορώντας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία των υπόλοιπων εργαζομένων στην υγεία.
Δεν είναι λοιπόν μόνο ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση που «ξέχασαν» τους ανθρακωρύχους με τη λευκή στολή. Φαίνεται ότι αυτούς τους έχουν ξεχάσει τόσο η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ όσο και η παράταξη του κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ΠΟΕΔΗΝ.
Η απάντηση σε αυτή την προκλητική συμπεριφορά του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού είναι η πρόταση του ΜΕΤΑ Υγειονομικών για την οργάνωση μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία ενός μεγάλου αγώνα για να σπάσει η πολιτική της λιτότητας και θα θέτει στην προμετωπίδα τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων. Ενός αγώνα που θα απαιτεί όχι μόνο την αποκατάσταση των αποδοχών αλλά και αυξήσεις στους μισθούς και τα επιδόματα, την μείωση των ωρών εργασίας και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, την πλήρη στελέχωση των νοσοκομείων με μόνιμο προσωπικό, την μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
Αυτόν τον αγώνα δεν μπορεί να τον σηκώσει στην πλάτη του ο παλιός και νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός που στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει να προσφέρει καλές υπηρεσίες στις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, παλιές και νέες. Ο αγώνας αυτός έχει μόνο μια προϋπόθεση για να είναι νικηφόρος, να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων και των πρωτοβάθμιων σωματείων στην υγεία.
