Όπως είναι γνωστό, σάλος έχει προκληθεί από την αποκάλυψη πως η κυβέρνηση ξεπουλά ιστορικούς χώρους των Χανίων, και μάλιστα προσπάθησε να το κρύψει με… αποκρυπτογραφημένους κωδικούς στο Κτηματολόγιο. Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων αντέδρασε άμεσα και προειδοποίησε την κυβέρνηση πως δε θα επιτρέψει κάτι τέτοιο.
Οι πληροφορίες, μάλιστα, λένε πως οι Υπηρεσιακές Μονάδες του Υπουργείου Πολιτισμού, αρμόδιες για την προστασία των μνημείων, δεν ενημερώθηκαν ποτέ για τα ιστορικά κτήρια και μνημεία που υποθηκεύονται ως εγγύηση για τα δάνεια. Προφανώς, και δεν είναι μόνον αυτά που ξεπουλούνται και ο χρόνος θα το δείξει.
Το όλο ξεπούλημα εντάσσεται στις μνημονιακές πολιτικές αλλά και στην αποπληρωμή των δανείων. Μάλιστα, στην αρχή του καλοκαιριού συνέβη το εξής: εκχωρήθηκαν στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) Α.Ε., η οποία ανήκει στο Υπερταμείο ξεπουλήματος (ΕΕΣΥΠ) 10.119 ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου, συνολικού εμβαδού γης 511.357.451 τμ. και δομημένης επιφάνειας 22.601 τ.μ. (ΦΕΚ 2317Β/19.6.2018).
Η εκχώρηση – επιδρομή στην δημόσια περιουσία του τόπου αποτελεί υλοποίηση του προαπαιτούμενου της δανειακής σύμβασης που ψηφίστηκε τον Ιούνιου από τη Βουλή σύμφωνα με το οποίο το Υπερταμείο «δεσμεύεται στον ESM ότι κάθε φορά που το δικαιούχο κράτος-μέλος δεν καταβάλλει ποσό οφειλόμενο βάσει ή με βάση τη Σύμβαση, η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας μετά από αίτημα θα φέρει την ευθύνη καταβολής αυτού του ποσού σαν να ήταν ο κύριος οφειλέτης, εφόσον τα συνολικά καταβλητέα ποσά δεν υπερβαίνουν συνολικά τα 25 δισ. ευρώ». Δηλαδή, η δημόσιος και λαϊκός πλούτος είναι το ενέχυρο για τους δανειστές τα επόμενα 99 χρόνια.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πως, στη μεταμνημονιακή Ελλάδα, η ιστορική και συλλογική μνήμη τεμαχίζεται σε λογιστικά κουτάκια και μπαίνει υποθήκη. Πως η πολιτιστική κληρονομιά όχι μόνο είναι ανυπεράσπιστη, αλλά αποτελεί μέρος του σχεδίου καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, η οποία καλείται «ανάπτυξη» και «επενδύσεις». Πως μιλάμε για πλήρη υπαγωγή των μνημείων στην αγοραία λογική της κερδοφορίας, για διαχείρισή τους από επιχειρηματικούς ομίλους και την μετατροπή τους σε εμπορεύσιμο είδος με όρους προσφοράς και ζήτησης.
Σας θυμίζει αυτό κάτι από τα παλαιά; Όπως τους βανδαλισμούς μνημείων και τη λεηλασία αρχαιοτήτων στα πέτρινα χρόνια της Κατοχής ή τις αρπαγές αρχαιοτήτων κατά τον 19ο αιώνα; Αν ναι, σωστά σας το θυμίζει. Μόνον που τώρα έχουμε… ειρήνη
