Εν μέσω καλοκαιρινής ραστώνης και με ταχείς ρυθμούς, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας «ξεπέταξε» και την διαδικασία πρόσληψης 18 εργαζομένων στην φύλαξη των κτιρίων της Κεντρικής Υπηρεσίας. Πρόκειται φυσικά, για θέσεις ορισμένου χρόνου (18μηνης διάρκειας).
Η σχετική Ανακοίνωση (ΣΟΧ3/2018) εκδόθηκε στις 11/7/2018 και αφορούσε την πρόσληψη, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, συνολικά δεκαοκτώ (18) ατόμων για την κάλυψη αναγκών φύλαξης του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Τα κριτήρια που μοριοδοτήθηκαν ήταν ο χρόνος ανεργίας, η προϋπηρεσία σε δημόσιο ή ιδιωτικό Τομέα, κοινωνικά κριτήρια (πολυτεκνία, τριτεκνία, αναπηρία, αριθμός ανήλικων τέκνων). Απαραίτητη προϋπόθεση για την συμμετοχή ήταν η εμπειρία ενός έτους στην φύλαξη και η κατοχή σχετικής άδειας από την αρμόδια αστυνομική Αρχή.
Υπενθυμίζουμε ότι έως 30/6/2018, εργάζονταν επί περίπου τρία χρόνια σε αντίστοιχες θέσεις του Υπουργείου 16 εργαζόμενοι με καθεστώς ατομικής σύμβασης μίσθωσης έργου, δηλαδή χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.
Τελικά, μέσω της διαδικασίας αυτής προσλήφθηκαν (βάσει των προσωρινών πινάκων) 11 από τους 16 ήδη εργαζόμενους. Αντίστοιχη διαδικασία είχε ακολουθηθεί και για την καθαριότητα του Υπουργείου, όπου προσλήφθηκαν τελικά μόνο 2 από τις 8 ήδη (για τρία χρόνια επίσης) εργαζόμενες.
Την ίδια στιγμή, η εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων που είχαν ζητήσει οι 16 εργαζόμενοι στην φύλαξη κατά της λήξης των συμβάσεων τους (30/6/2018) αναβλήθηκε (αρχικά είχε οριστεί για 1/8/2018) λόγω μη παρουσίας του Δημοσίου. Οι εργαζόμενοι στην κύρια αγωγή τους, ζητάνε την μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, καθώς καλύπτουν εδώ και χρόνια πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Τέλος, οι εργαζόμενοι που έμειναν «εκτός» μέσω της διαδικασίας ΑΣΕΠ έχουν προσφύγει και κατά της συγκεκριμένης διαδικασίας.
Διαβάζοντας τα παραπάνω, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι όλα είναι «καλώς καμωμένα».
Οι προσλήψεις έγιναν νομότυπα, αξιοκρατικά, με διαφάνεια. Ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι η προθεσμία ήταν από 11-21 Ιουλίου…
Επίσης, οι 11 από τους ήδη εργαζόμενους επαναπροσλήφθηκαν. Για 18 μήνες. Επίσης, εκδιώχθηκαν οριστικά (;) οι ιδιωτικοί εργολάβοι από τον συγκεκριμένο τομέα. Όλα καλά, λοιπόν;
Τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα όσο θέλουν να μας τα παρουσιάσουν.
5 εργαζόμενοι (πιθανόν και άλλοι μετά τις τυχόν ενστάσεις) που δούλευαν επί 3 χρόνια στην φύλαξη του Υπουργείου είναι χωρίς δουλειά. Για αυτούς τους ανθρώπους, τίποτε δεν είναι καλώς καμωμένο. Χρειάζονται ακόμη, ιδιαίτερα τώρα, την συμπαράστασή μας.
Οι θέσεις που καλύπτονται προσωρινά (για 18 μήνες) συνεχίζουν να είναι «ελαστικές». Θέσεις που προορίζονται για ανακύκλωση της ανεργίας. Θέσεις που θα καλύπτονται από ανθρώπους που δεν θα μπορούν να προγραμματίσουν τη ζωή τους πέραν του 18μήνου. Θέσεις που ωστόσο καλύπτουν εξ ορισμού πάγιες και διαρκείς ανάγκες (εκτός αν οι κυβερνώντες φιλοδοξούν να «ανοίξουν» στον λαό τις θύρες των Υπουργείων τους, όπως υπόσχονταν όχι πολύ παλιά, μερικοί “θωρακισμένοι” πλέον Υπουργοί. Και τέλος, θέσεις που η ίδια, η επόμενη Κυβέρνηση έχει την ευχέρεια αύριο να δώσει πάλι σε ιδιωτικές εταιρείες εργολαβίας, κατά το δοκούν. Θα έπρεπε ΑΜΕΣΑ οι συγκεκριμένες θέσεις να ενταχθούν στον Οργανισμό του Υπουργείου και να καλυφθούν μόνιμα.
Επιπλέον, σε μια αγορά εργασίας με 20% «επίσημη» ανεργία, με συνθήκες εργασιακής ζούγκλας, είναι καθαρά υποκριτικό και κωμικοτραγικό να… προσπαθεί η πολιτική ηγεσία ενός Υπουργείου να επαναπροσλάβει μέσω «αξιοκρατικών» κριτηρίων ανθρώπους που δούλευαν ήδη στην Υπηρεσία.
Τέλος, υπάρχει το επιχείρημα ότι διορθώνεται μια αδικία εις βάρος των χιλιάδων ανέργων, καθώς οι 16 εργαζόμενοι «τρύπωσαν» αδιαφανώς (για την ακρίβεια εργάζονταν στον μέχρι το 2015 εργολάβο φύλαξης του Υπουργείου). Με την διαδικασία ΑΣΕΠ -λένε οι αρμόδιοι του Υπουργείου- δόθηκε η ευκαιρία πρόσληψης και σε άλλους, εκτός των 16. Με λίγα λόγια, λένε, ότι διορθώνουν το «λάθος» τους να προσλάβουν «αδιαφανώς» και πολλάκις (με διαδοχικές συμβάσεις μίσθωσης έργου) τους εργαζόμενους, με νέο λάθος, δηλαδή απολύοντας τους μετά από 3 χρόνια αδιάλειπτης εργασίας. Η τακτική αυτή καλλιεργεί την «ανθρωποφαγία» μεταξύ των εργαζομένων, «πατάει» στην άμεση ανάγκη για εργασία όλων αυτών των ανθρώπων και μαρτυρά μια άκρως ελιτιστική νοοτροπία των κυβερνώντων, οι οποίοι διαχειρίζονται επικοινωνιακά, πολιτικά, κομματικά την δημόσια εξουσία.
Ο αγώνας των εργαζομένων στην φύλαξη του Υπουργείου Εργασίας δεν είναι ευκαιριακός και ιδιοτελής αγώνας. Είναι αγώνας που βασίζεται σε αρχές. Όσοι στέκονται δίπλα τους, όπως η παράταξη Αντί-Λογος του Συλλόγου Υπαλλήλων Υπ. Εργασίας, υπερασπίζονται το δικαίωμα της μόνιμης, σταθερής και αξιοπρεπούς εργασίας.
Τίποτε δεν χαρίστηκε, όλα κερδίζονται με κόπο και θυσίες των εργαζομένων.
Σχετικές αναρτήσεις
