Την ίδια ώρα που τα ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης κάνουν «πάρτι», οι δημόσιες δομές είτε αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητα προβλήματα (όπως συμβαίνει με το Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης) είτε στις περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν κλειστές όπως τα δεκάδες ΚΕΦΙΑΠ παρά το γεγονός ότι έχει δαπανηθεί ένα «σκασμός» λεφτά για την δημιουργία τους. Σχεδόν 30 κέντρα αποκατάστασης με δυναμικότητα πάνω από 400 κλίνες που θα μπορούσαν να καλύψουν ένα μέρος από τις ανάγκες σε αποκατάσταση μετατρέπονται σε κουφάρια, οι υποδομές τους απαξιώνονται και ο εξοπλισμός καταστρέφεται.
Βεβαίως ένα τσουβάλι λεφτά δεν δόθηκαν μόνο για την δημιουργία τους αλλά διοχετεύονται σήμερα και στα ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε χρόνο πάνω από 65 εκατ. ευρώ διοχετεύονται από τον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ στους ιδιώτες ενώ την ίδια ώρα οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη πληρώνουν άλλα τόσα από την τσέπη τους για υπηρεσίες αποκατάστασης.
Όμως ακόμα και το τελευταίο καταφύγιο των αδυνάτων, το Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης (ΕΚΑ) καθημερινά υποβαθμίζεται, οι υποδομές του απαξιώνονται, το προσωπικό του συρρικνώνεται και η χρηματοδότηση από το κράτος σε σχέση με τις ανάγκες του είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Γι’ αυτό μικρή σημασία έχουν οι όρκοι πίστης που δίνει η πολιτική ηγεσία του Υπ. Υγείας στο δημόσιο σύστημα υγείας όταν κρατά κλειστά τα δημόσια κέντρα και την ίδια ώρα έχει ανοίξει τους κρουνούς για να κερδοσκοπούν οι ιδιώτες στο τομέα της αποκατάστασης
-
Το κείμενο έχει δημοσιευτεί στο 3ο φύλλο του ενημερωτικού δελτίου του ΜΕΤΑ Υγειονομικών.
