Η εποχή των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων δεν είναι τόσο μακρινή. Στα πανεπιστήμια ξεκίνησαν το 2012 (σε μικρότερη κλίμακα, με τη μορφή υποχρεωτικής κινητικότητας αρχικά), η επίθεση όμως κορυφώθηκε το Σεπτέμβρη του 2013 όταν η τότε κυβέρνηση επιδίωξε να διαλύσει τελείως την ανώτατη εκπαίδευση, ξεκληρίζοντας από προσωπικό τα 8 μεγαλύτερα ΑΕΙ της χώρας και τινάζοντας στον αέρα ζωές εργαζομένων.
Σήμερα, 4,5 χρόνια μετά, συνάδελφοί μας, διαθέσιμοι τότε, καλούνται να επιστρέψουν χρήματα που έλαβαν εκείνο το διάστημα. Συγκεκριμένα, πρόκειται για όσους, για διάφορους λόγους, δεν έκαναν αίτηση για κινητικότητα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εκείνους που βγήκαν σε διαθεσιμότητα το καλοκαίρι του 2014, ενώ είχε ήδη λήξει η προθεσμία για υποβολή αιτήσεων για κινητικότητα. Βρέθηκαν έτσι να μην καλύπτονται από την τροπολογία Μητσοτάκη για παράταση της διαθεσιμότητας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επί τρία χρόνια και, υπόσχεται να ρυθμίσει το ζήτημα. Δεν το κάνει όμως. Έτσι, οι συνάδελφοί μας ζουν με το μόνιμο άγχος της επιστροφής του 75% για μια περίοδο άνω των 6 μηνών. Μετά από όλη την ταλαιπωρία που υπέστησαν, η περιπέτεια της διαθεσιμότητας ακόμα δεν έχει τελειώσει γι’ αυτούς. Απειλούνται να βρεθούν με ένα τεράστιο χρέος προς το δημόσιο, ένα χρέος που σε καμιά περίπτωση δεν τους αναλογεί.
Τόσο ως Πρωτοβουλία Εργαζομένων Πανεπιστημίου Αθηνών, όσο και ως Δίκτυο Διοικητικών, θέσαμε το θέμα στο Κ.Σ. της ΟΔΠΤΕ και αποφασίστηκε να κινηθεί η Ομοσπονδία για την επίλυση του χρόνιου αυτού προβλήματος.
Καλούμε την κυβέρνηση να λήξει την οικονομική ομηρία των πρώην διαθέσιμων υπαλλήλων στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και σε όποιον άλλο κλάδο του δημοσίου εξακολουθεί να υφίσταται.
